“We zijn geschokt”, schrijven door UCI gediskwalificeerde teams in gezamenlijk statement
De vijf ploegen die door de UCI zijn gediskwalificeerd voor de Ronde van Romandië voor vrouwen 2025, hebben geschokt gereageerd op dat besluit. Canyon//SRAM, EF Education-Oatly, Picnic PostNL, Lidl-Trek en Visma | Lease a Bike trekken in een gezamenlijk statement op en geven hun visie op de gebeurtenissen van de laatste dagen en uren.
De vijf teams hadden om opheldering van de regels gevraagd omtrent het gebruik van het trackingsysteem, dat ze door de UCI verplicht werd. Volgens het vijftal heeft de bond gefaald gehoor te geven aan hun verzoek, ondanks dat Canyon//SRAM, EF Education-Oatly, Picnic PostNL, Lidl-Trek en Visma | Lease a Bike schrijven dat ze wilden meewerken aan de test met het GPS-systeem.
“We zijn geschokt en teleurgesteld over het besluit van de UCI om verschillende teams, waaronder het onze, te diskwalificeren voor de Ronde van Romandie Féminin”, schrijven ze. “Eerder deze week hebben alle betrokken teams formele brieven aan de UCI gestuurd waarin ze hun steun betuigden aan de veiligheid van de rensters, maar waarin ze hun ernstige zorgen uitten over de eenzijdige oplegging van een GPS-trackingapparaat aan slechts één renner per team.”
Volgens de ploegen hebben ze twee zaken duidelijk gemaakt: “We zouden zelf geen renner selecteren, noch het apparaat installeren, verwijderen of onderhouden. Daarnaast was de UCI of haar partner vrij om een renner te selecteren en het apparaat te installeren, op eigen verantwoordelijkheid, indien zij van mening waren dat zij daartoe het recht hadden.” Als gevolg van het verzet tegen de test dreigde de UCI met diskwalificatie, wat later ook effectief werd.
Velon is de spin in het web
“Ondanks onze medewerking en het bestaan van een bewezen en samenwerkend veiligheidstrackingsysteem dat al met succes is getest in andere grote wedstrijden (volledig operationeel voor het hele peloton en aangeboden aan de UCI), heeft de UCI ervoor gekozen deze maatregel op te leggen zonder duidelijke toestemming, te dreigen met diskwalificatie en ons nu uit te sluiten van de wedstrijd omdat we zelf geen renner hebben geselecteerd. De reden waarom ze zelf geen renner willen nomineren, is nog steeds onbekend en onbeantwoord”, schrijven de teams. Het systeem waar ze naar verwijzen is dat van Velon.
“Ondanks meerdere verzoeken van de teams in de afgelopen twee dagen, konden de UCI-commissarissen niet aantonen op basis van welke precieze UCI-regel teams verplicht zijn om één renner te discrimineren ten opzichte van andere renners wat betreft hun verplichtingen (behalve het officieel verwijzen naar een e-mail van de ploegenvakbond). Ze hebben desondanks besloten door te gaan en de teams met hun renners te diskwalificeren.”
Canyon//SRAM, EF Education-Oatly, Picnic PostNL, Lidl-Trek en Visma | Lease a Bike zijn dus geschokt door de diskwalificatie. “Deze actie negeert de rechten van teams en renners, past de maatregel op discriminerende wijze toe en is in strijd met de eigen uitgesproken inzet van de UCI voor dialoog met belanghebbenden. We lopen altijd voorop om wielrennen veiliger te maken, maar dit moet worden bereikt door samenwerking, niet door dwang.”
Heb jij RIDE Magazine al besteld?

De keuze voor een kastje op de fiets is dus merkwaardig. Technisch omslachtiger, praktisch minder veilig, en in noodgevallen zelfs zinloos. Maar op de fiets monteren betekent: centraal eigendom, constante datastroom, commerciële exploitatie en geen afhankelijkheid van medewerking van renners. Het is een systeem ontworpen voor controle, niet voor bescherming.
Kortom: als de UCI werkelijk om veiligheid gaf, zaten die trackers in de schoenen van de rensters. Dat ze nu op de fiets zitten, zegt alles.
Punt 2: Een renner zit nou eenmaal op een fiets in een wedstrijd, de locatie daarvan is dus uitermate geschikt om direct of indirect de positie van een renner te bepalen. Zeker als het ook op reservefietsen zit. En gezien je de dus wel degelijk GPS nodig hebt, inclusief batterij etc, is het toch een klein kastje dat je liever niet op je lichaam draagt als het niet nodig is.
Natuurlijk heb je bij serieuze ongevallen live GPS nodig, liefst onafhankelijk van passerende telefoons. Maar daar is technologie voor: er bestaan compacte, schokbestendige GPS/LTE-trackers van onder de 50 gram, waterdicht, met een batterijduur van dagen, die je gewoon in een schoen, zak of rugpaneel kunt dragen. Motorracers, bergsporters en zeilers doen dit al jaren. Het argument “lastig op het lichaam te dragen” gaat in 2025 simpelweg niet meer op.
Waarom kiest de UCI dan tóch voor een fietsmontage? Omdat dat het eigendom, de datastroom en de toegang in hun handen legt. Geen afhankelijkheid van renners, geen datadeling met concurrenten, wel een nieuw verdienmodel. Veiligheid is hier hooguit het excuus, niet de drijfveer.
Wie veiligheid écht serieus neemt, trackt de renner. Dat ze nu de fiets tracken, zegt alles.
Daarna leg je me woorden in de mond, ik zeg niet dat het lastig op het lichaam te dragen is, maar dat je het liever niet op het lichaam draagt als het niet nodig is. Je kunt daar ook weer op vallen bijvoorbeeld.
En het is niet nodig, want je fiets ligt ofwel vlak naast je ofwel op de plek waar je het ravijn in bent gekukeld. In dat laatste geval zal hij op de fiets bovendien vaak een beter signaal geven dan wanneer de tracker op je lichaam zit en je er zelf op ligt, wellicht ook nog onder een bladerdak. Dan kan hij zomaar tientallen meters of meer afwijken.
Ik hoop dat je zelf kunt bedenken waarom de situatie voor bijv. zeilers anders is. Ook heb ik nog nooit een renner met een rugpaneel gezien, of met een motorlaars of andere grote (en zware) schoen waar dit even makkelijk in te verwerken is.
Je komt gewoon met een extreem vergezocht verklaring voor iets dat een veel simpelere reden heeft. Het slaat ook echt werkelijk helemaal nergens op, alsof de "data" van fietstracking super waardevol zou zijn voor de UCI.
Wat waardevol kan zijn voor de UCI, en voor de ploegen, is het partnership met de fabrikant, maar ook de ploegen zullen kiezen voor een oplossing op de fiets. Dat staat helemaal los van de keuze tracker op persoon (onlogische keuze) vs tracker op fiets (logische keuze).
Wel eigenaardig is volgens mij dat het allemaal zo lang moet duren terwijl niet moeilijk kan zijn. Ik lees vanalles over Velon dus ja daar is misschien een conflict. Andere optie is amateurisme, ook een grote kans.
Verder is het vooral onbegrijpelijk dat je niet snapt waarom iedereen (UCI, ploegen, fabrikanten) kiest voor een oplossing op de fiets. Nogmaals: er is geen realistisch scenario waarin dit niet afdoende is. In het extreem zeldzame geval dat de renner echt honderden meters van zijn fiets terecht komt (geen recente voorbeelden van bekend) EN niemand dat gezien heeft EN hij/zij niet terecht komt zodat hij/zij niet met het lijf op de tracker ligt is het alsnog een kwestie van een logisch pad naar beneden volgen; GPS is in de bergen zelden betrouwbaar op meer dan enkele tientallen meters dus het is maar de vraag hoeveel dat zou helpen in dat geval. Als het op de fiets zit zie je die meteen liggen en weet je dat je warm zit.
Dat dus allemaal nog bovenop het belangrijke argument dat je liever geen extra kastje op je lijf draagt waarop je kunt vallen met extra letsel tot gevolg.
Ondertussen zijn we je aanvankelijke bespottelijke argumenten alweer bijna vergeten dus ik herhaal ze even. Eerst zei je dat het een schijfje van enkele grammen kon zijn en daarna dat een GPS tracker van 50 gram in een rugpaneel (wat?) of wielerschoen verwerkt zou moeten worden.
Door de UCI iemand te laten aanwijzen en het door de UCI te laten installeren, leggen ze de verantwoordelijkheid volledig en dus ook voor eventuele schade bij de UCI.