Materiaalzone 
Fietstoerisme 
WAT EEN KOERS! Mathieu van der Poel wint Milaan-San Remo na krankzinnige driestrijd met Ganna en Pogacar
Mathieu van der Poel heeft voor de tweede keer in zijn carrière Milaan-San Remo gewonnen. Na een gedenkwaardige editie rekende hij in een sprint af met Filippo Ganna en Tadej Pogacar, die al op de Cipressa ten aanval trok.
Het startsein van Milaan-San Remo klonk net als vorig jaar in Pavia, een stadje ten zuiden van Milaan. Om 10.25 uur vertrok het peloton aldaar voor een tocht van 289 kilometer. Onderweg kwamen ze de traditionele beklimmingen tegen: de Passo del Turchino, de Tre Capi, de Cipressa (5,6 km aan 4,1%) en de Poggio di Sanremo (3,7 km aan 3,7%), de traditionele scherprechter. Daarna wachtte de finish op de Via Roma in San Remo.
Dillier ment het peloton
De ‘lenteklassieker’ begon in gure omstandigheden: na de start begon het al snel te regenen. Maar dat hield meerdere renners niet tegen om de aanval te kiezen. Ook Taco van der Hoorn probeerde het, maar hem lieten ze niet rijden. Acht andere renners kregen wel de ruimte. Het ging om Alessandro Verre, Mathis Le Berre (Arkea-B&B Hotels), Kristian Sbaragli, Tommaso Nencini, Mark Stewart (Toscana Factory Vini Fantini), Martin Marcellusi, Filippo Turconi (VF Group Bardiani-CSF Faizanè) en Baptiste Veistroffer (Lotto). Zij vormden de vroege vlucht.
Dillier op kop – foto: Cor Vos
Het peloton werd ondertussen urenlang aangevoerd door Silvan Dillier van Alpecin-Deceuninck. De helper van Mathieu van der Poel hield het verschil met de koplopers eigenhandig onder de vier minuten. Eenmaal voorbij de Passo del Turchino, begon Dillier af en toe om wat hulp te vragen, maar die kreeg hij niet. De Zwitser bleef langs de kust – inmiddels onder droge omstandigheden – dan maar zelf doorbeuken. De voorsprong van de acht vluchters liep nu toch op tot boven de vier minuten.
Tre Capi
Op een goed zestig kilometer van de streep zat de dienst van Dillier erop. Richting de eerste Capo, de Capo Mele, kwamen andere ploegen piepen aan het front. Zo zagen we de troepen van UAE Emirates XRG naar voren komen en zette Geraint Thomas zich op kop voor Filippo Ganna. Het tempo ging de hoogte in, waardoor de vluchters van hun pluimen begonnen te verliezen. Ondertussen zagen we ook een val met onder meer Laurence Pithie, terwijl Jasper Philipsen een wiel moest wisselen na een lekke band. De winnaar van vorig jaar kon snel terugkeren.
Marcellusi – foto: Cor Vos
Aangekomen bij de Capo Berta, de laatste van de drie Capi, hadden de vluchters nog minder dan twee minuten marge. Hier spatte de kopgroep dan ook uiteen. Marcellusi had nog het meeste over en kwam alleen over de top. De renner van VF Group Bardiani-CSF Faizanè verzette zich vervolgens nog een tijdje tegen het onvermijdelijke, maar aan de voet van de Cipressa zat ook zijn avontuur erop. De finale kon beginnen!
Pogacar valt aan op Cipressa!
Op de eerste stroken zagen we een opvallend beeld: Tim Wellens nam nu al de kop. De Belg van UAE Emirates XRG gaf flink gas, met Mathieu van der Poel en Filippo Ganna in zijn wiel. Wellens kopman Tadej Pogacar zat iets verder, maar hij schoof daarna op in het spoor van Jonathan Narváez. De Ecuadoraan nam de kop over toen Wellens was leeggereden. Ondertussen waren al de nodige scheuren ontstaan. Onder meer Jasper Philipsen, de winnaar van vorig jaar, ging overboord.
Drie kilometer voor de top kwam dan de aanval van Pogacar. Het peloton spatte verder uiteen, maar Filippo Ganna, Romain Grégoire en Mathieu van der Poel konden volgen, zo leek het. Na nog een versnelling moest Ganna echter een gaatje laten en ook Grégoire moest passen. Van der Poel volgde ogenschijnlijk gezwind. Ganna kwam daarna terug bij de twee tenoren, waarna MVDP de kop nam. Pogacar maakte gebruik van de situatie door uit de rug van de Nederlander weg te kletsen.
Pogacar, Van der Poel en Ganna
Van der Poel had echter nog wel wat in de tank. Hij reed terug naar de wereldkampioen, terwijl Ganna opnieuw in de problemen kwam. Maar de Italiaan wist voor een tweede keer terug te keren. Zo kwamen we met drie man boven op de Cipressa. Het trio had een dikke halve minuut op de eerste achtervolgende groep. En ook in de afdaling stonden Pogacar, Van der Poel en Ganna niet stil, want eenmaal beneden, was het verschil opgelopen tot vijftig seconden.
De drie sterkste renners in koers – foto: Cor Vos
De achtervolgende groep groeide in het stuk tussen de Cipressa en Poggio tot weer een behoorlijk groot peloton. Het Lidl-Trek van Mads Pedersen en Jonathan Milan leidde de achtervolging, maar ze kwamen nauwelijks dichter. Aan de voet van Poggio keek het pak nog altijd tegen een achterstand aan van driekwart minuut. We kregen een driestrijd.
Pogacar blijft aanvallen
En die strijd barstte op de Poggio meteen los. We waren de helling nog nauwelijks opgedraaid, of Pogacar demarreerde. Van der Poel was alert en sprong naar het wiel, Ganna moest weer wat terrein prijsgeven. De Italiaan bleef echter op vinkentouw zitten, mede doordat Van der Poel niet overnam van Pogacar. Toen Ganna bijna weer aansloot, ging Pogacar nog een keer. Dit keer kreeg ook MVDP het moeilijk. De Nederlander moest een metertje laten, maar sprintte na een bocht toch weer naar het wiel. Vervolgens nam hij toch over van de wereldkampioen.
Voor Pogacar was dat het teken om nóg een keer te gaan. Opnieuw had Van der Poel een antwoord. Hij beet zich vast in het wiel van Pogi, die druk bleef zetten. Op vijfhonderd meter kwam de volgende demarrage van… Van der Poel! Maar dat liet Pogacar niet gebeuren. Hij keerde terug bij zijn concurrent, waardoor we met twee renners bovenkwamen. Ganna zat echter nog niet heel ver. De Italiaan volgde op ongeveer tien seconden, waardoor we nog steeds drie kanshebbers hadden.
Pogacar en Van der Poel in de afdaling – foto: Cor Vos
Sprint met drie
In de afdaling kwam Ganna enkele tellen dichterbij, maar het waren Van der Poel en Pogacar die samen aan de laatste kilometers begonnen. En de twee werkten eendrachtig samen. Toch wist Ganna, net na het ingaan van de laatste kilometer, weer aan te sluiten. MVDP nam daarna de koppositie in aanloop naar de sprint met drie. De kopman van Alpecin-Deceuninck ging vervolgens zelf van ver aan. Hij sloeg met zijn scherpe aanzet meteen een gaatje.
Ganna probeerde nog naar het wiel van Van der Poel te sprinten, maar dat lukte hem niet. Ook Pogacar moest het hoofd buigen. Zo won Van der Poel – na zijn eerste zege in 2023 – voor de tweede keer in zijn carrière Milaan-San Remo. Ganna werd tweede, Pogacar derde. Op bijna driekwart minuut won Michael Matthews de sprint van het peloton, voor Kaden Groves, die de top-vijf vervolledigde. Olav Kooij finishte als achtste.
EENDAG 
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Dank aan deze 3 kanjers voor een adembenemende strijd op de flanken van de Cipressa en de Poggio.
Deze beelden zullen nog vaak herhaald worden en terecht.
Wij zijn getuige geweest van een heroïsche wedstrijd.
Die tegenaanval op de Poggio was om kippenvel van te krijgen.
Daar gaat MvdP zeker wel moeite mee hebben
Leuke bonus, zo'n zevende monument, zullen we maar zeggen.
Pogacar op de Cipressa (tuurlijk, joh) en dan aan de voet van de Poggio (maar natuurlijk) - waar hebben we naar zitten kijken. Ik vind dit geloof ik toch leuker dan die eindeloze solo's. Begrijpp me niet verkeerd, die zijn virtuoos maar de ontknoping vandaag geeft als kijker toch meer voldoening.
Mathieu bevestigt -nogmaals- wat wij al lang weten: hij is een fenomeen. Bravo! Wij genieten van het voorrecht dit tijdperk "live" te mogen meemaken.
Daarnaast geven, op een bepaalde wijze, de resultaten van Tadej in dit Monument nog meer glans aan die van Merckx.
"Ik ga mee vertragen tot bijna stilstand zodat van der Poel automatisch al 10 meter heeft bij zijn betere aanzet en dan ga ik er sowieso ook nog eens 10 meter achter rijden"
Nu bleef hij vol meerijden om Ganna op afstand te houden, terwijl hij die juist nodig had om nog een kans op winst te maken.
Van der Poel had natuurlijk nooit dat hele stuk na de afdaling de kop genomen om Ganna af te houden.
ze hebben allebei 7 monumenten en een wereldtitel, lijkt me nogal vergelijkbaar in eendagskoersen
al is de kans groot dat pogacar op het einde van het seizoen 10 monumenten en 2 wereldtitels heeft.
Maar VdP reed gewoon bizar sterk. Wat een klasbakken, wat een finale!
Enfin, echt als een strijder gereden. Hoop dat hij m ooit pakt.
Dit is hoe je het in je hoofd hebt als je denkt aan hoe mooi wielrennen kán zijn.