Tijdens de maand juli trekt de Tour de France alle aandacht naar zich toe. Toch staan er in de schaduw van het grootste wielerevenement ter wereld nog enkele andere wedstrijden op het programma. Zo wordt van zondag 4 juli tot en met zondag 11 juli de 62e Österreich-Rundfahrt verreden. Ondanks zijn niet al te gunstige plaats op de UCI-kalender weet de achtdaagse 2.HC-koers toch steeds weer een vrij mooi deelnemersveld te strikken. WielerFlits blikt vooruit.

Historie
De Ronde van Oostenrijk zag het levenslicht na de Tweede Wereldoorlog, meer bepaald in 1949. Tijdens de eerste edities was de wedstrijd vooral een Oostenrijkse aangelegenheid, totdat de Nederlanders in de jaren ’60 de weg naar het Alpenland vonden. Met René Lotz (1960), Jan Pieterse (1963), Rini Wagtmans (1967), Jan Krekels (1968) en Matthijs de Koning (1969) prijken in één decennium tijd zelfs vijf landgenoten op de erelijst.

Sindsdien is er echter geen enkele Nederlander meer in geslaagd de wedstrijd te winnen. Tot halverwege de jaren ’90 waren het zelfs opnieuw voornamelijk de Oostenrijkers die aan het feest waren. Sinds 1995 moeten ze de heerschappij wel weer aan de buitenlanders dragen, met onder andere Franck Vandenbroucke en Beat Zberg als winnaars. Cadel Evans was zelfs tot twee keer toe de beste, terwijl ook Stijn Devolder is op de erelijst terug te vinden.

Na een nieuwe Oostenrijkse zege in 2008, door Thomas Rohregger, ging het eindklassement vorig jaar naar Michael Albasini, die aan een zege in de tweede etappe genoeg had voor de eindzege. Zijn ploegmaat André Greipel maakte het feest van Team Columbia compleet door drie etappes naar zijn hand te zetten. Ook de Rabobankploeg was succesvol, met dagsuccessen van Koos Moerenhout en Pieter Weening, die zesde werd in de eindstand.

Eindklassement Österreich-Rundfahrt 2009

Parcours
Het zwaartepunt van de dit jaar in totaal 1.143,7 kilometer lange Ronde van Oostenrijk ligt in de eerste helft van de wedstrijd. Van de eerste vier etappes zijn er namelijk twee die hun aankomst hebben bovenop een col van de buitencategorie. Op de op één na laatste dag zal een individuele tijdrit het algemeen klassement normaliter in zijn definitieve plooi leggen.

Etappe 1: Dornbirn – Bludenz (157,9 km) 04/07
Hoewel de eerste etappe drie beklimmingen telt, zal in Bludenz naar alle waarschijnlijkheid een sprinter de bloemen in ontvangst mogen nemen. De lastigste hindernis, de Alberschwende (tweede categorie), is namelijk al na 20 kilometer achter de rug. De twee overige beklimmingen van vierde categorie zouden geen roet in het eten mogen gooien van de sprinters.

Etappe 2: Landeck – Kitzbüheler Horn (173,9 km) 05/07
De tweede rit is er één met twee gezichten. Op een kleine helling van vierde categorie na verloopt het eerste deel namelijk in dalende lijn. Een klimmetje naar Hopfgarten fungeert vervolgens als opstapje voor de Kitzbüheler Horn. Deze moordende beklimming van de buitencategorie kan beschouwd als één van de twee scherprechters in de wedstrijd.

Etappe 3: Kitzbühel – Lienz (135,5 km) 06/07
Meteen van bij de start van de derde etappe loopt de weg op, wat het begin van de Pass Thurn inluidt, die meteen gevolgd wordt door een klim van eerste categorie naar Felbertauern. Na de afdaling en anderhalf uur koers in het dal, krijgen de renners de Pustertaler Höhenstraße voor de wielen geschoven, met de top op ruim 20 kilometer van de streep. Daarna is het dalen geblazen tot in Lienz.

Etappe 4: Lienz – Großglockner (146,2 km) 07/07
Na een dalende beginfase begint de weg halverwege rit vier op te lopen, waarna een helling van vierde categorie volgt. Na een lichte verpozing volgt een klim van derde categorie, die naadloos en onverbiddelijk overgaat in de Großglockner. Deze col (buiten categorie) kent vooral een erg steil begin, waarna een beter lopend tussenstuk volgt dat leidt naar de opnieuw vrij steile slotkilometers.

Etappe 5: Bleiburg – Deutschlandsberg (150,3 km) 08/07
De vijfde rit in lijn zou er best wel eens één voor de vrijbuiters kunnen zijn. Het golvend parcours, met onderweg een klimmetje van derde en van tweede categorie, leent zich tot een lange vlucht die eventueel tot het einde draagt. Toch zal de winnaar over sterke benen moeten beschikken, aangezien de streep in Deutschlandsberg bovenop een helling van derde categorie is getrokken.

Etappe 6: Deutschlandsberg – Laxenburg (231,8 km) 09/07
Voor de zesde etappe kunnen de sprinters hun ploegmaats nog eens op kop zetten van het peloton. Wanneer zij het lastigste obstakel van de dag weten te overleven, een klim van tweede categorie halverwege de rit, wacht in Laxenburg een aankomst op hun maat. Wanneer de sprintersploegen de kastanjes niet uit het vuur willen halen, kunnen vroege aanvallers daarvan misschien profiteren.

Etappe 7: Podersdorf am Neusiedler See (26,3 km – ITT) 10/07
Op de voorlaatste dag zal de beslissing vallen voor het algemeen klassement. Een 26,3 kilometer lange tijdrit in Podersdorf am Neusiedler See moet de beslissing brengen. Een kolfje naar de hand van de pure tempobeulen, want het totale hoogteverschil bedraagt niet meer dan een verwaarloosbare twaalf meter.

Etappe 8: Podersdorf am Neusiedler See – Wien (122,8 km) 11/07
Na een korte, nagenoeg biljartvlakke slotetappe ligt de laatste finish van de Ronde van Oostenrijk in de schaduw van het Burgtheater van de hoofdstad Wenen. Voor de klassementsrenners niet meer dan een formaliteit dus, maar voor de sprinters een laatste kans om toe te slaan.

Favorieten
De deelnemerslijst wordt gevuld door acht ProTour-teams, vijf ProContinentale ploegen en vier Continentale formaties. Rabobank is de enige Nederlandse ploeg die in actie komt. Speerpunt van de bankiersploeg lijkt Pieter Weening te worden, die ook vorig jaar goed voor de dag kwam. Het is echter nog maar de vraag hoe het zit met de paraatheid van de Fries, na zijn niet-selectie voor de Tour en het débacle op het Nederlands Kampioenschap van vorige week.

Quick-Step is de enige andere aanwezige ploeg uit de lage landen. De blauwhemden rekenen op Stijn Devolder, die er voor het eerst zijn Belgische kampioenentrui kan showen. Dat dit wedstrijd op zijn maat is, bewees hij met zijn eindzege in 2007, al is het parcours van dit jaar misschien iets te veel van het goede. Dat geldt mogelijk ook voor een andere ex-winnaar: Michael Albasini (Team HTC-Columbia), die vorig jaar nog de beste was.

Van andere renners die zich in het verleden al hebben laten opmerken in het Alpenland, zijn Vladimir Gusev en Ruslan Pidgornyy de meest in het oog springende. De Rus, die sinds kort bij Astana rijdt, moest twee jaar geleden enkel Thomas Rohregger laten voorgaan. De Oekraïner van ISD-Neri eindigde zelfs al drie keer op het podium — tweede in 2006 en 2009, derde in 2008 — en heeft met Giovanni Visconti bovendien een meesterhelper (of medekopman?) aan zijn zijde.

De Oostenrijkse supporters kunnen supporteren voor Matthias Brändle en Stefan Denifl, die in naam van respectievelijk Footon-Servetto en Cervélo waarschijnlijk hun eigen kans mogen gaan. De Duister Markus Fothen (Milram) is eveneens een kandidaat-winnaar, net als de Italianen Riccardo Riccò (Ceramica Flaminia) en Emanuele Sella (CamioOro). Team RadioShack doet dan weer een beroep op Iberische kopmannen, met José Rubiera en Tiago Machado.

Wat de massasprints betreft is het vooral uitkijken naar de voorlopige zegekoning van dit seizoen, André Greipel, die opnieuw niet mee mocht naar de Tour. De meeste concurrentie voor de Duister zal van Danilo Napolitano (Katsuha) moeten komen, terwijl ook Graeme Brown zijn werkgever Rabobank maar wat een graag een zege zou schenken. Als zij het al zouden laten afweten, dan ligt weg naar succes voor onder andere Robert Förster en Filippo Pozzato open.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Tiago Machado
*** Riccardo Riccò, Stefan Denifl
** Pieter Weening, Stijn Devolder, Ruslan Pidgornyy
* Markus Fothen, Matthias Brändle, Vladimir Gusev, Emanuele Sella