Het wielervoorjaar heeft ieder jaar vaste ijkpunten. Na de eerste Vlaamse koersen volgen Parijs-Nice en Tirreno-Adriatico, waarna de renners zich kunnen opmaken voor de eerste grote klassieker van het jaar. Milaan-San Remo is alweer toe aan zijn 106e editie en finisht dit jaar, na 293 kilometer koers, voor het eerst sinds 2007 weer op de Via Roma.

Historie
De eerste Milaan-San Remo werd al verreden toen het begrip ‘wereldoorlog’ nog moest worden uitgevonden en het koersen voornamelijk een bezigheid was van besnorde mannen, die reden op een flinke steak en een goed glas wijn. In 1907 was het Lucien Petit-Breton die na dik elf uur fietsen als eerste in San Remo aankwam en sindsdien is La Primavera (De Lente) nog eens 104 keer gereden. Alleen in de oorlogsjaren 1916, 1944 en 1945 moesten de renners noodgedwongen wegblijven van het prachtige Italiaanse parcours.

De meest succesvolle renner in Milaan-San Remo is, weinig verrassend, Eddy Merckx. Hij won maar liefst zeven keer en zijn laatste zege dateert uit 1976. Vorig jaar was het de Noor Alexander Kristoff (Katusha) die de grootste overwinning uit zijn loopbaan boekte, door als beste te sprinten van de groep der favorieten die bij de aankomst uit nog 27 renners bestond.

Een jaar eerder was het Gerald Ciolek die MTN-Qhubeka een daverend succes schonk, door topfavorieten Peter Sagan en Fabian Cancellara in de eindsprint te verslaan na rit waarin alleen echte helden overleefden na het ongelooflijk slechte weer die dag. La Primavera mag dan staan voor ‘de lente’, maar in 2013 was daar helemaal niets van te merken. Het peloton werd gegeseld door sneeuw en ijs en de Passo del Turchino werd volledig uit het parcours gehaald. Bussen stonden klaar om de verkleumde en soms huilende renners op te vangen, te verplaatsen en vervolgens weer af te zetten in iets beter weer. Op de Poggio wist Ciolek aan te haken bij een elitegroepje van zeven dappere renners en kon daardoor zichzelf én zijn ploeg de zege te schenken.

Laatste vijf eindwinnaars
2010: Oscar Freire
2011: Matthew Goss
2012: Simon Gerrans
2013: Gerald Ciolek
2014: Alexander Kristoff

Parcours
Milaan-San Remo begint, natuurlijk, in Milaan. Vanuit de modestad fietsen de renners zuidwaards langs de kust om vervolgens te eindigen in San Remo. De totale lengte ligt dit jaar nipt onder de 300 kilometer, maar ondanks de uitputtende lengte komt een massasprint er vaker wel dan niet voor. De Passo del Turchino is de eerste beklimming die de renners voor de kiezen krijgen. de top van deze klim ligt op 150 kilometer van de eindstreep. Pas in de slotfase van de koers liggen enkele venijnige klimmetjes die de zwakkere elementen uit het peloton zullen schudden. De echte koers begint op zo’n vijftig kilometer voor de finish met de Capo Mele, direct gevolgd door de Capo Cervo, die op zijn beurt weer gevolgd wordt door de Capo Berta.

Wie na deze Capo’s nog bij de voorste mannen zit, mag proberen om ook bij te blijven op de Cipressa, waarna de Poggio voor de laatste schifting moet zorgen. Overleeft men ook deze klim, dan is het een razendsnelle afdaling naar de Via Roma, waar vaak gesprint moet worden voor de overwinning. Soms is het een sprint tussen drie man, soms is het een sprint met een compleet peloton. Alleen aankomen is slechts gereserveerd voor speciale gelegenheden, zoals in 2008, toen Fabian Cancellara het complete peloton te slim af was. Nu ook dit jaar de Pompeiana en Le Manie nog altijd niet geschikt bevonden worden voor de koers, is het ontlopen van een sprint bijzonder lastig.

Favorieten
Het eerste monument van het jaar kent vele renners die hopen op een overwinning, maar er zijn slechts weinigen die na bijna driehonderd kilometer nog even wat extra’s uit de benen kunnen schudden. Elk jaar blijkt weer dat ze wel bestaan en ook dit jaar staat er een aantal mannen aan de start die een goede kans maken op de overwinning. Laten we beginnen met de sprinters, aangezien deze groep renners statistisch gezien de meeste kans heeft.

Elke ploeg die ook maar een beetje sprinter in huis heeft, stuurt deze dit weekend naar Milaan. Om te beginnen Etixx-Quick-Step. De Belgische ploeg heeft Mark Cavendish, die deze wedstrijd al eens wist te winnen in 2009, aangewezen als kopman. Cavendish won eerder dit jaar onder andere Kuurne-Brussel-Kuurne, maar van echte overheersing in de sprint is vooralsnog geen sprake. Uiteraard blijft ‘Cav’ wel altijd een mannetje om rekening mee te houden, maar het is tekenend dat zijn ploeg vooraf al aangeeft zich niet allen op de sprint te richten. Titelverdediger Alexander Kristoff is daarentegen wel de man van dit moment. De Noor lijkt zijn ‘sweet spot’ te hebben gevonden en heeft in San Remo eigenlijk niets meer te bewijzen. Hij kan deze wedstrijd prima aan en zal met startnummer 1 vleugels hebben.

Lotto Soudal stuurt André Greipel naar Italië, en waarom ook niet? Greipel won al een etappe in Parijs-Nice en blijft een sprinter om behoorlijk rekening mee te houden. Nacer Bouhanni is aanwezig namens Cofidis en John Degenkolb is de sterke troef van Giant-Alpecin. Degenkolb zou wel eens een ‘dark horse’ kunnen zijn; de Duitser is beresterk en kan keihard aankomen na een zware wedstrijd. Met Marcel Kittel als ‘posterboy’ voor de Tour de France, is Big John er vast en zeker op gebrand op zelf ook eens goed de voorpagina’s te halen. Ook oud-winnaar Gerald Ciolek is er weer bij. Tot slot is  er de Fransman Arnaud Démare: een zeer sterke sprinter die zondag in de gaten gehouden dient te worden.

Dan zijn er nog de mannen die niet per sé supersprinters zijn, maar wel bijzonder sterk. Philippe Gilbert is de kopman van BMC en liet al optekenen dat Milaan-San Remo een belangrijk doel voor hem is in dit voorjaar. Hij heeft in de ploeg gezelschap van Greg Van Avermaet, die bezig is om iets te doen aan zijn imago van ‘net-niet-winnaar’. Zijn zege in de Tirreno geeft hem vast veel vertrouwen om wederom een jump te wagen op de Poggio. Peter Sagan (Tinkoff-Saxo) gaat eigenlijk elk jaar La Primavera in als één van de grote favorieten, maar heeft nog geen grote klassieker kunnen winnen en Fabian Cancellara (Trek) heeft het natuurlijk in zich om met een splijtende demarrage in de slotkilometers voor een nieuwe stunt te zorgen. Etixx-Quick-Step heeft ondertussen naast Cavendish ook Zdenek Stybar en wereldkampioen Michal Kwiatkowski mee, beide heren moeten absoluut in staat zijn om een woordje mee te spreken in de finale. IAM Cycling zet in op Heinrich Haussler en Sylvain Chavanel, twee mannen die in het verleden al hebben bewezen dat ze een finale kunnen maken, en Lampre-Merida heeft met Rui Costa en Filippo Pozzato eveneens uitstekend materiaal in huis. En wat kan Vincenzo Nibali?

Nederlanders winnen Milaan-San Remo in de regel eigenlijk niet. Hennie Kuiper was de laatste in 1985 en in totaal wapperde het rood-wit-blauw slechts drie keer in San Remo. Wint er dit jaar een Nederlander, dan is dat een volslagen verrassing. Misschien dat Lars Boom deze verrassing kan waarmaken, maar het lijkt waarschijnlijk dat de Nederlanders in La Primavera voornamelijk een dienende rol hebben.

Het weer
De sneeuw en ijs lijken dit jaar weg te blijven uit Milaan-San Remo en in plaats daarvan zijn de voorspellingen vrij rustig. Een zonnetje, een graad of 15 en verder niet al te veel gekheid. Mogelijk dat het eerst in Milaan nog even regent, maar met temperaturen in de dubbele cijfers moet dat geen groot probleem vormen.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Alexander Kristoff
*** Peter Sagan, John Degenkolb
** André Greipel, Mark Cavendish, Fabian Cancellara
* Nacer Bouhanni, Michal Kwiatkowski, Zdenek Stybar, Philippe Gilbert

Deelnemerslijst Milaan-San Remo 2015