Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Voor ‘old school’ Julian Alaphilippe draait het niet om cijfertjes: “Geweldig om op instinct te koersen”
Na elf seizoenen in dienst van Soudal Quick-Step maakt Julian Alaphilippe zich op voor een nieuw avontuur. De 32-jarige Fransman is nog altijd bijzonder ambitieus en hoopt zijn nieuwe ploeg Tudor Pro Cycling de nodige overwinningen te bezorgen. Op de mediadag van de Zwitserse formatie, keek hij met Het Nieuwsblad vooruit naar 2025.
Het zal even wennen zijn: Julian Alaphilippe begint na liefst elf seizoenen aan een nieuw avontuur in dienst van de Zwitserse formatie Tudor Pro Cycling. Waarom kwam de tweevoudig wereldkampioen in zijn zoektocht naar een nieuwe ploeg uit bij de formatie van Fabian Cancellara? “Eerlijk: WorldTour of niet, in mijn hoofd heeft dat nooit gespeeld. Ik heb helemaal mijn gevoel gevolgd.”
“Ik stelde mezelf de vraag: ‘Wat ik wil ik?’ En dat is genieten van het wielrennen in een goeie structuur. Het project van Tudor matcht gewoon echt met wat ik wil. […] Voorlopig gaat alles goed en ben ik gelukkig. Ik ben ervan overtuigd dat dit het juiste moment was om deze stap te zetten. Ik had nood aan verse motivatie.”
De Franse publiekslieveling wist al heel wat grote wedstrijden op zijn naam te schrijven, maar Alaphilippe is zeker niet van plan om op zijn lauweren te rusten. De klassiekerspecialist heeft nog genoeg doelen om af te vinken. “Amstel, Luik, Lombardije, etappes in de Tour… dat zijn de koersen die mij motiveren. En de Ronde van Vlaanderen blijft een droom. Het is heel moeilijk voor mij om de Ronde te winnen, dat weet ik, maar ik wil het blijven proberen.”
“Daar draait het wielrennen niet om voor mij”
Alaphilippe zal dit doen op ‘zijn manier’, hij is namelijk niet van plan om het over een andere, nog meer wetenschappelijke boeg te gooien. “Non, non. Old school. Ik doe het vandaag op dezelfde manier als tien jaar geleden. Daar ga ik niets aan veranderen. Tegenwoordig gaat alles steeds meer over cijfertjes, maar ik blijf het geweldig vinden om op instinct te koersen. En dat ga ik ook doen tot ik stop.”
“Je kan allerlei records breken, maar het belangrijkste is nog steeds hoe je je voelt op de fiets. En welke resultaten je behaalt natuurlijk. Soms zie ik renners na een koers meteen op hun computertje kijken. Het maakt hen niet uit hoeveelste ze gefinisht zijn of hoe de koers verliep. Als ze wattagerecords gebroken hebben, zijn ze tevreden. Daar draait het wielrennen niet om voor mij.”
Hij plaveidde de weg voor die andere hemelbestomermers, die in tegenstelling tot Flip helaas wel efficiente heersers zijn geworden.
Dan kan je de toptalenten die dat wel doen simpelweg niet meer kloppen. Luik, Amstel, Lombardije en Vlaanderen... Het zijn koersen die hij op basis van zijn profiel had kunnen winnen, maar nu wordt dat erg moeilijk tegen Pogacar & co.
Toch een renner met een dijk van een palmares, met vooral die 2 wereldtitels die er bovenuit steken uiteraard. Ook een mooie reeks klassiekers met San Remo, Strade, 3x Waalse Pijl, San Sebastian, Brabantse Pijl en ritten in zowat alle belangrijke rittenkoersen. En dan die ene Tour waar hij boven zichzelf uitsteeg en 5de werd in het eindklassement, het toont toch welke klasse deze jongen in huis had.
Nog een mooie Tourrit vanuit de ontsnapping zou een kroon zijn op een prachtige carrière. Toch de beste Franse renner van de 21ste eeuw, op stilistisch vlak 1 van de meest geweldige coureurs die ik ooit heb gezien.
klinkt toch een beetje alsof hij over de hill geraakt is