Het experiment van de Tourorganisatie om een etappe zonder elektronische communicatiemiddelen, ook wel ‘oortjes’ te rijden, is niet bepaald een succes gebleken. Dat dit zo zou zijn, was van tevoren al te verwachten met protesterende ploegen en rumoerige renners.

Jens Voigt was één van de renners die van tevoren al niets moest hebben van het idee. Toch vond hij het zeker geen vervelende etappe. “Ik was niet bang voor een gebrek aan communicatie met de ploegleiderswagens”, vertelt hij Cyclingnews. “Integendeel, we deden het rustig aan en dat was erg plezierig. Eerlijk gezegd is fietsen stukken moeilijker als er een ploegleider in je oor schreeuwt.”

“Iedereen was rustiger, het was gezellig en we hebben genoeg tijd gehad om te praten. Het was één van de beste etappes in de Tour die ik ooit heb gereden. Maar het was natuurlijk niet spannend”, realiseert hij zich ook. Voigt wil niet spreken van een pact onder de renners. “Iedereen was bang om een fout te maken en dus deed niemand iets. Het was wel jammer dat we pas veel later hoorden dat Arvesen gevallen was. Dat hoorden we tien minuten later, toen we allemaal voorin het peloton zaten. Dus moest een renner van een ander team hem helpen.”

De mening van Niki Terpstra is precies omgekeerd. Hij vindt rijden zonder oortjes een fantastisch idee, maar vandaag vond hij er niets aan. “Als je een eenmalig experiment houdt, krijg je een overgecontroleerd wedstrijdverloop zoals vandaag”, vertelt hij tegen de NOS. “Het heeft pas zin als je het een hele Tour doet. Ik denk overigens wel dat ik één van de weinigen in het peloton ben die tegen de oortjes is.”