Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Botte pech of speelt er meer? Visma | Lease a Bike doet onderzoek naar vele valpartijen
Voor Visma | Lease a Bike is 2024 een jaar van uitersten. Er waren de nodige successen, maar het voorbije seizoen werd vooral gekenmerkt door een opeenstapeling van valpartijen en andere tegenvallers. Dit is voor de Nederlandse ploeg reden voor een grondige evaluatie. “We kijken kritisch naar onszelf”, laat ploegleider Arthur van Dongen weten in de podcast De Cross.
De beste ploeg ter wereld. Dat was (toen nog) Jumbo-Visma vorig jaar. Het overtreffen van het winnen van de drie grote ronden leek voor het seizoen 2024 een onmogelijke missie, maar met de volle focus op de voorjaarsmonumenten en een nieuw doel in de Giro d’Italia – het winnen van etappes – moest de ploeg ook in 2024 een onuitwisbare indruk kunnen achterlaten.
Zelfkritisch
Door een opeenstapeling van valpartijen werden de sportieve hoogtepunten echter overschaduwd. Het is voor Visma | Lease a Bike echter ook een aanleiding om in de spiegel te kijken. “We kijken kritisch naar onszelf. De evaluatiedagen hebben we in oktober gehad. We kijken met een aantal mensen waarom wij vorig seizoen bij heel veel valpartijen betrokken waren”, geeft Van Dongen aan.
“Dat wordt onderzocht. En dan gaan we kijken wat we ermee kunnen doen. Maar het is ook zo: als je als ploeg in de frontlinie rijdt, zijn de risico’s groter. Als je ziet hoe Jonas Vingegaard door de Tour de France is gemanoeuvreerd, hij is weinig tegengekomen. Dat lag ook deels aan het etappeschema, wat heel lastig was aan het begin. Helaas is de eerste week van de Tour van komend jaar… Ik ben bang dat renners voor het klassement worden uitgeschakeld door valpartijen”, vreest Van Dongen.
Vraagtekens
Michael Boogerd plaatste in oktober – in zijn column voor De Telegraaf – nog zijn vraagtekens bij de vele blessures die renners van Visma | Lease a Bike opliepen. De oud-wielrenner speculeerde daarbij over de mogelijke redenen van de botbreuken van vooral de kopmannen die lang afwezig waren, zoals Wout van Aert en Dylan van Baarle.
“Ik weet absoluut niet wat er aan de hand is en wil ook geen rare dingen roepen, maar ik vind dat er bij Visma | Lease a Bike veel renners iets breken als ze vallen”, aldus Boogerd. “Dat kan pech zijn, maar soms is het ook onnodig. Ze checken en weten alles. Zijn er echter voedingspatronen waardoor de botstructuur niet helemaal meer goed is? Is dat een punt waar ze een steekje laten vallen? Nogmaals, ik weet niet wat het is, maar ik vind het vrij veel als een renner twee of drie keer per jaar iets breekt.”
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
Pauline Ferrand-Prévot staat met een groot interview in de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! De kopvrouw van Visma | Lease a Bike verraste vriend en vijand door in haar comebackjaar meteen Parijs-Roubaix en de Tour de France Femmes te winnen. Frankrijk ligt daardoor aan haar voeten. Hoe kijkt ze zelf terug op de impact van haar Tourzege? Lees het verhaal nu in de nieuwe RIDE!
Valpartijen WvA “te hoge drang om te willen presteren “
Te zware verzetten “ mee trappen” met 80+, gestoord gewoon.
Schijfremmen “laatste val WvA en val in afdaling met Vingegard
Oortjes, onnodig blijven verdedigen dat oortjes het veiliger maken, tegendeel lijkt me meer logisch onnodig stress verhogend
En ik ben benieuwd of Visma medicamenten neemt tegen “pijn”
En verbied onnodige astma attests
Als ze dat écht lukt verdienen ze op zijn minst een Nobelprijs…
Boogerd, Kerckhoffs, Armstrong en Horner geven de analyse wel.
Eigenlijk worden ze gewoon +- naakt met een helm op hun kop (en kussen onder hun kont) op een fiets weg gestuurd.
Natuurlijk zijn aerodynamica voor snelheid en temperatuurregeling/vochtdoorlatendheid voor comfort belangrijke parameters. Maar zou veiligheid toch niet een beetje meer prioriteit mogen hebben...
Lijkt me niet onmogelijk om ergens een wielerpak te maken die niet scheurt bij het minste contact en beetje valbescherming geeft zonder al te veel in te boeten op comfort/snelheid.
Tevens lijkt me de fietshelm met interne airbag ook wel nuttige toevoeging bij zwaardere valpartijen.
1) Minder koersdagen (al vanaf de jeugd) zorgen voor minder stuurmanskunsten in het peloton. Dit ook gekoppeld aan het verhoogd aantal uren training indoor (Zwift etc).
Denk eens ergens een verslag gelezen te hebben waarin er tegenwoordig niet meer renners vallen dan vroeger. Maar vroeg me toen ook al af of het aantal koersdagen hierin ook meegerekend wordt. Want 3x vallen per jaar met 50 koersdagen of 100 koersdagen lijkt me toch groot verschil.
2) Verhoogde belangen/gebrek aan 'voorbereidingswedstrijden'. Leunt wat aan bij bovenstaand punt, maar renners rijden zelden nog wedstrijden ter voorbereiding. De toppers rijden bijna enkel nog WT-races waarin ze gewoon moeten presteren.
Dit zorgt gewoon voor meer chaos en nervositeit en dus verhoogde valkans. Nogmaals versterkt door de hogere snelheden.
3) Nivellering van het niveau. Er zijn tegenwoordig zeer veel profwaardige renners die dicht bij elkaar qua niveau aanleunen. Daardoor heb je minder snel renners die afhaken of achteraan zitten. Meer renners dicht bij elkaar zorgt ook voor verhoogd risico.
Tevens willen ze nog meer hun kans nemen als ze die eens krijgen wat voor extra belangen zorgt.
4) De parcoursen: De parcoursen zijn absoluut wel al veiliger geworden dan vroeger ( al zijn er nog altijd verbeterpunten natuurlijk). Maar dat zorgt volgens mij voor ook ongewenste bijeffecten. Minder obstakels zorgen voor nog hogere snelheden en misschien ook wat 'concentratieverlies' doorheen de koers.
Maar dit weegt natuurlijk niet op tegen de voordelen van de veiligere parcoursen
Qua gevolgen van valpartijen (die mogelijks zwaarder zijn)
1) Nog altijd gebrekkige veiligheidskledij. Wielertenue moeten gewoon wat extra bescherming geven en niet enkel op aero/comfort gefocust zijn.
2) Het voedingschema: In zoektocht naar a) lager gewicht en b) ideale energieconsumptie wordt het lichaam gewoon brozer volgens mij.
Niemand wilt die extra kilo's bergop sleuren, maar deze beschermen je lichaam wel bij breuken.
En het voedingschema is vooral gefocust op energie-inname (en wss vele andere parameters ook), maar is het idd effectief ook gezond voor botbroosheid en andere lichaamsdelen (die niet bijdragen tot koersprestatie)?
Je beseft toch dat er in een afdaling zowel linkse als rechtse bochten zijn...
Dus uitgezonderd dat iedereen achter elkaar rijdt op 1 uitgerekt lint, lijkt me het wat onmogelijk (en levensgevaarlijk) om bij elke bocht het peloton te doorkruisen om toch maar langs de binnenkant te zitten...
Heb trouwens zelf wel wat mindere ervaring met cervelo fietsen, net als Giant… ik zit daar niet met veel vertrouwen en gemak op in tegenstelling tot bv cannondale/bmc… altijd gedacht dat dat aan de sloping frames lag. Gewoon niet mijn fietsen.
De valpartijen van van Aert en Vingegaard lijken me vooralsnog gewoon botte pech. Mede door andere renners die daar ook onderuit gingen.
Idee dat schijfremmen ook invloed hebben bekijk ik kritisch. Al vertrouw je wel meer op die remkracht. Dus ben je wellicht ook ingesteld dat je dat bochtje wel kunt halen of kunt corrigeren….
zou ik hem inderdaad het voordeel van de twijfel geven van gewoon brute pech.
Wat Wout betreft kan je 'brute of botte pech', na een crashscore van 10X in één wielerseizoen
op de teller, zeker niet als argument gaan gebruiken en al zeker niet dat dit mede
door andere renners kwam, die ook tegen de grond gingen.......als hijzelf in DDV
de veroorzaker van die crash was en van zijn 9 andere crashes, een deel hiervan ook
door eigen fout gebeurden.