Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Veroorzaakte hobbelweg val in het Baskenland? “Als je je stuur niet vasthoudt, kan je de lucht in vliegen”
Quinten Hermans, gisteren nog ritwinnaar, lag donderdag bij de massale valpartij in de Ronde van het Baskenland. De Belg van Alpecin-Deceuninck kwam zelf met de schrik vrij, maar veel andere renners waren zwaargehavend. Hermans wijst op de verantwoordelijkheden van de renners zelf, maar stipt ook aan dat het wegdek hobbels bevatte. Mikel Bizkarra en Pello Bilbao wijzen naar die hobbels als mogelijke oorzaak van de val.
“Ik denk dat de renners het een beetje verkeerd hadden ingeschat, want er lagen veel hobbels in die bocht en ze schrokken daar denk ik van”, aldus Hermans in gesprek met Sporza. “Ze verloren zo hun remmoment en de bocht was misschien wat scherper dan gedacht. Ik denk dat de tweede of derde renner daar al de lijn verloor.”
Hermans wil niet zeggen dat het parcours te gevaarlijk was. “Ik denk niet dat het echt een gevaarlijke bocht was. Ik denk dat we zelf soms te hard de limieten opzoeken.”
Hobbelweg
Toch is Hermans niet de enige die over de hobbels in de weg begint. De Bask Mikel Bizkarra, prof bij Euskaltel-Euskadi, kent het gebied op zijn duimpje en schrijft op sociale media dat de afdaling van de Olaeta (de afdaling waar het mis ging) niet zonder risico’s is.
“Op die weg zitten veel boomwortels onder het asfalt waardoor de weg erg hobbelig is”, aldus de 34-jarige renner, die momenteel niet actief is in de Ronde van het Baskenland. “Op het eerste gezicht zie je ze niet, maar zonder het te beseffen stuiter je rond en als je je stuur niet goed vasthoudt, kan je er ‘gemakkelijk’ de lucht in vliegen.”
Pello Bilbao, die wel meedoet aan de Ronde van het Baskenland, bevestigde dat het wegdek op de bewuste plaats inderdaad hobbels bevatte.
Pello Bilbao confirms what @MikelBizkarra said earlier, there is a bump in that corner due to tree roots under asphalt and he said the peloton went too fast. Bizkarra added that if you don't keep firmly your handlebars, it's easy to jump in the air. Mystery solved. #Itzulia2024 https://t.co/l3xwEvVB8V
— Mihai Simion (@faustocoppi60) April 4, 2024
De kern van Hermans verhaal is juist dat volgens hem het helemaal geen gevaarlijke bocht was en de renners het zelf verkeerd hadden ingeschat en te hard gingen.
Vind bewoordingen als bizar wel een erg hoog dramaqueen gehalte hebben.
Man, man. blijf op HLN met je klaagzang.
Als je echt iets wil verbeteren dan moet je als organisatie gaan overwegen om afdalingen eenzelfde soort classificatie te geven qua 'zwaarte' als klimmen. Dus 4e categorie tot buiten categorie maar dan op basis van gevaar en uitdaging. Dan weten renners van tevoren tenminste in enige mate waar ze op af gaan en kunnen ze zich daar op instellen.
Nu varen ze blind en als je dan een afdaling hebt waar je ineens een of meerdere verraderlijke bochten heb dan ben je klaar. Opnieuw: als motor rijder is dat het gevaarlijkst. Zo'n voor je gevoel redelijk overzichtelijke afdaling waar je ineens op een gevaar stuit. Als je van tevoren zoiets classificeert als gevaarlijk dan kun je je aanpassen en weet je op de makkelijke stukken dat er dus nog iets aan komt.
Het is niet leuk meer als je als klassementsman hedendaags voor je plekje voorin moet vechten, dag in dag uit. Dit was 15 jaar geleden wel anders. Maarja.. wat doe je er aan he
Volgens mij is dit een systeem dat zichzelf in stand houdt. In relatieve veiligheid naar de belangrijkste hindernissen zoals de beklimmingen rijden en het daar uitvechten i.p.v. constant om elke morzel grond te vechten, is toch gewoon veel beter?
Ik vrees alleen dat je het er nog erg moeilijk uit krijgt bij deze generatie renners, het zit er zo ingedrild.
Voeding, trainingen, hoogtestages, parcoursverkenningen, voorbesprekingen met Veloviewer; niks wordt meer aan het toeval overgelaten, alles moet onder controle zijn. En inderdaad: niemand wil "achter die valpartij" zitten. Want daarmee is je perfecte voorbereiding ineens om zeep.
Maar het resultaat lijkt steeds vaker het tegenovergestelde. Juist door niks meer aan het toeval over te laten wil iedereen vooraan zitten. En vooraan BLIJVEN doe je door net wat harder te fietsen dan de ander, die ook vooraan wil zitten. En je wilt er ook nog eens met het hele team zitten, want stel dat je kopman alleen vooraan overblijft na een val of ander oponthoud.
En dus wordt het steeds gevaarlijker. Inclusief major losses zoals nu Vingegaard, Evenepoel, Roglic, Van Aert, Stuyven, Vine en zo kan ik nog wel ff doorgaan. Wedstrijd naar de klote, maar ook een groot deel van het seizoen. Of wie weet zelfs nog erger...
Geneutraliseerde afdalingen, gesloten circuits met kunstheuvels en schuimrubbere bermen, beschermende kleding?
In elke koers zijn er 2 risico-analyses die los van elkaar en volgordelijk gedaan moeten worden:
A.) vooraf door de organisatie; waar bevinden zich de risico’s qua wegen, bochten, obstakels etc en wat doen ze er aan om die risico’s te beperken. De organisatie kan ook risico’s voorkómen door alternatieven op te zoeken.
b)continu tijdens de race door de wielrenners zelf en dit is m.i. de belangrijkste risico-analyse. Waar positioneer je je, in wiens wiel ga je zitten, in welke positie in het peloton wil je wanneer rijden, hoe hard neem je een bocht etc etc.
De oplossing van het probleem ( is er niet, je kunt slechts de kans op en de impact van het risico mitigeren) behelst zowel een grondige studie en aanpak van a als van b,
Op basis van de categorie kunnen ze dan regels en veiligheidsvoorschriften verbinden aan de afdalingen. Bijvoorbeeld bij 1 ster, geen maatregelen nodig en bij 5 sterren mogelijk compleet weren uit parcoursen. Er tussenin dan steeds zwaardere maatregelen bij meer sterren, zoals kussens, hekken, grind vegen, etc.