Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Van Vleuten pakt Europese titel na titanenstrijd met Longo Borghini
Video Annemiek van Vleuten heeft zich in Plouay gekroond tot Europees kampioene. De Nederlandse vocht in een regenachtig en daardoor loodzwaar EK een titanenstrijd uit met Elisa Longo Borghini, die tweede werd in de sprint. Katarzyna Niewiadoma veroverde de bronzen medaille.
De hamvraag vanmiddag was of Nederland de favorietenrol wist waar te maken op het EK wielrennen. De selectie bestond bijna alleen maar uit (potentiële) kopvrouwen met onder meer titelverdedigster Amy Pieters, Europees kampioene tijdrijden Anna van der Breggen, wereldkampioene Annemiek van Vleuten, de razendsnelle Lorena Wiebes en Marianne Vos.
Ideale ingrediënten voor een waar slagveld
Gisteren was er nog geen vuiltje aan de lucht voor de mannen, maar de vrouwen moesten de titelstrijd afwerken onder extreme weersomstandigheden. Het regende vanmiddag pijpenstelen in Plouay, terwijl er ook een felle wind stond. Het bleken de ideale ingrediënten voor een waar slagveld in de regio Bretagne, zeker toen de Nederlandse dames besloten om de boel op de kant te zetten.
Dit gebeurde op 75 kilometer van de streep, waardoor heel wat vrouwen moesten afhaken. De uitdunning was een feit, zo moest de Belgische favoriete Lotte Kopecky lossen na de technische passage langs de Scorff-rivier. Vooraan zagen we vooral Anna van der Breggen haar verantwoordelijk nemen, met Chantal van den Broek-Blaak in haar wiel. Ook Van Vleuten en Vos zagen we goed van voren rijden.
Nederlandse dames nemen de koers in handen
De tactiek van de Nederlandse vrouwen was duidelijk: ze wilden van deze wedstrijd een ware uitputtingsslag maken. Demi Vollering kreeg de vrijheid om te versnellen met nog minder dan zeventig kilometer voor de boeg en de beloftevolle klassiekerrenster was de grote initiator van een sterke kopgroep. De voorsprong liep al snel op tot driekwart minuut en dus kregen we een nieuwe situatie in de koers.
Ook mee in de kopgroep: Van den Broek-Blaak, Elena Cecchini, Audrey Cordon-Ragot, Soraya Paladin, Christine Majerus, Valerie Demey, Hannah Barnes, Lisa Brennauer, Lotte Kopecky en Marta Lach. Deze dames werkten voorbeeldig samen en wisten hun voorsprong uit te diepen, maar in de achtervolgende groep was er ook weer beweging. Zo probeerden Van Vleuten en Van der Breggen om de oversteek te maken.
Anna van der Breggen in actie – foto: Cor Vos
Elitegroepje maakt zich los
Beide rensters maakten een sterke indruk in een regenachtig Plouay en waren samen met Ellen van Dijk de drijvende krachten achter een tweede elitegroepje. Deze groep wist op 54 kilometer van de finish de aansluiting te maken met het groepje Vollering-Van den Broek Blaak, waardoor de eerste groep bestond uit meer dan twintig rensters. De achterblijfsters konden de zege op dat moment al vergeten.
Het bleef vervolgens onrustig richting de laatste ronde, aangezien verschillende rensters weer probeerden weg te rijden uit de voorste groep en we op veertig kilometer voor de meet een valpartij zagen van onder meer Lizzie Deignan, Brennauer en Cecilie Uttrup Ludwig. De ongelukkige Deignan, dinsdag nog winnares van de GP de Plouay, viel vol op haar schouder en bleef in de berm liggen. Het bleek de voorbode voor een opgave.
Van Vleuten gooit haar kaarten op tafel
De Britten moesten het plots doen zonder een uitgesproken kopvrouw, terwijl Nederland nog altijd met zeven(!) rensters vertegenwoordigd was in de eerste groep. Een van die Nederlandse dames, Van Vleuten, reed vlak na de crash weg met mede-toppers Elisa Longo Borghini en Katarzyna Niewiadoma. In de achtergrond besloten de overige Nederlanders om het blok erop te zetten, waardoor de voorsprong groeide naar twintig seconden.
De inmiddels teruggekeerde Ludwig wilde nog naar de drie koploopsters vlammen, maar telkens zat er een Nederlandse op het wiel van de winnares van de voorbije Giro dell’Emilia. Van Dijk, Vollering en Van den Broek-Blaak speelden het ploegenspel perfect, waardoor het tempo telkens stokte en de voorsprong van Van Vleuten, Niewiadoma en Longo Borghini bleef schommelen rond de vijftien tellen.
Van den Broek-Blaak sluit aan, maar moet dan weer passen
De drie rensters leken vertrokken, maar toch wist Van den Broek-Blaak nog uit het tweede groepje weg te sluipen en vooraan aan te sluiten. Een belangrijke ontwikkeling, aangezien Nederland zo twee rensters kon uitspelen in de finale. De achtervolgsters, koersend op één minuut, waren gezien voor de Europese titel. Het was wachten op de laatste ronde en de definitieve beslissing in dit Europees kampioenschap.
Annemiek van Vleuten in de aanval – foto: Cor Vos
Voor Longo Borghini en Niewiadoma was het zaak om af te rekenen met de twee Nederlanders en het was de Italiaanse die de forcing voerde op een van de klimmetjes. Van den Broek-Blaak moest als eerste passen en ook Van Vleuten had moeite om het tempo van de beresterke Longo Borghini te volgen, maar slaagde er wel in om haar wagonnetje aan te haken. Ook Niewiadoma wist de eerste aanval van Longo Borghini te overleven.
Van Vleuten had moeite om de explosieve versnellingen van de Italiaanse te volgen en moest het op een andere manier proberen. De wereldkampioene versnelde dan ook op een tussenstrook, op tien kilometer van de aankomst, en leek met haar tijdritcapaciteiten weg te rijden van Longo Borghini. Die laatste moest passen, zag Van Vleuten kleiner worden maar wist op karakter tóch weer terug te keren.
Titanenstrijd tussen Longo Borghini en Van Vleuten
Niewiadoma bleek zichzelf te hebben opgeblazen en werd zelfs weer bijgehaald door Van den Broek-Blaak, maar de Poolse wist haar tweede adem te vinden en opnieuw naar de kop van de koers te rijden. Hierdoor begonnen we met vier rensters aan de laatste helling van de dag: de Côte du Pont-Neuf. De eerste aanval was opnieuw op het conto van Longo Borghini te schrijven, maar Niewiadoma en Van Vleuten beten zich vast in haar wiel.
Longo Borghini moest gaan zitten en dat was het sein voor Van Vleuten om alles of niks te spelen. Met een langgerekte demarrage wist ze Niewiadoma uit het wiel te kletsen, maar de bijzonder taaie Longo Borghini weigerde te plooien en nam zelfs over na de top van de Côte du Pont-Neuf. Een sprint moest de beslissing brengen en daarin bleek de op papier tragere Van Vleuten de sterkste.
Waar komt het idee vandaan dat Van Vleuten niet kan sprinten?
In haar huidige gedaante wint ze meestal solo, maar als je een beetje surft op PCS vindt je genoeg overwinning uit een sprint met een kopgroep of een duo. Er was meestal een echte sprinter voor nodig om haar in zo’n situatie te verslaan.
Denk niet dat Longo Borghini er veel in de sprint gewonnen heeft.
Maar als je zo rijdt als Borghini dan weet je al dat je niet gaat winnen
Wat begrijp je er niet aan?
Bergen was de masterclass van die tactiek.
Het old-school Postiaanse staaltje op een gegeven moment vandaag -voorin niet rijden omdat je iemand achter hebt en achterin niet rijden omdat je iemand voor hebt- was ook wel schitterend om te zien moet ik zeggen.
In het geval van dat vrouwenteam van Jumbo riep ik nog dat Vos die rol toch wel beter in zou kennen vullen dan van Vleuten, omdat van Vleuten denk ik veel fanatieker en 'egoistischer' is, maar ik merkte nou idd dat ze er gewoon van baalde dat ze het zelf af moest maken want ze is eigelijk de hele koers bezig geweest om te probere om EEn van die andere meiden te laten winnen. Mooi hoor!
Prachtige koers, had echt niet meer verwacht dat ze dit af kon maken, leek idd paar keer ontmoedigt op t laatst dat ze de Italiaanse niet kon lossen en leek 'op te geven', maar ze had het toch nog in zich.
Die Italiaanse had zo maar de sprint kunnen winnen, ik vind het echt kul om dan te stellen dat Nederland een slechte koers heeft gereden.
Mooie winst ook, op het tandvlees!
Ik liet me trouwens ook iets te veel beïnvloeden door de NOS commentatoren dus ik was er niet zo zeker van dat van Vleuten de sprint wel even zou winnen. Dom van mij, maar het maakte het wel extra spannend. En eerlijk... als Niewiadoma of Borghini had gewonnen had ik daar prima mee kunnen leven. Het was een schitterende koers.
Overigens schandalig commentaar op Sporza ven Schotte en zijn vrouwelijke collega: vanaf het begin werd Oranje "veroordeeld", kozen de twee onnozelen schaamteloos partij voor Longo en Niewiadoma en was de teleurstelling over het verlies van Longo in de eindsprint hoorbaar bij Schotte. Hij vermoeide ons natuurlijk weer met allerlei non-informatie en vergat daarbij op de koers te letten. Na afloop zei hij wel drie keer dat hij o zo graag had willen horen wat Blaak en Van der Vleuten tegen elkaar zeiden in de laatste ronde. Wel mijnheer Schotte, als jij je mond had gehouden en even stil was geweest, dan had je alles letterlijk kunnen horen . Je was de hele middag een kakelende kip zonder ook maar één eetbaar ei te leggen !
Vwb het commentaar: van Gucht had inderdaad zijn muil moeten houden om het te kunnen verstaan en werd daar dan ook terecht op gewezen door Decroix, die helaas te bescheiden is om te zeggen: kop dicht, even luisteren wat ze tegen elkaar zeggen. Verder heb ik uitsluitend lovende woorden over de Nederlandse vrouwen gehoord.
Uiteindelijk kun je een tactisch genie zijn of niet, soms ontvouwt de koers zich zoals die zich ontvouwt. En dan is het aan de hoofdrolspeelsters zelf om dit goed uit te spelen. Het is geen playstation, je hebt geen controle over wat andere landen en rensters doen.
Ik denk dat de winnaar altijd gelijk heeft, maar soms ook de verliezer. Als uiteindelijk Longo Borghini sterker bleek in de sprint, dan kun je daar vanalles van vinden, of je kunt je erbij neerleggen, als je gewoon een goede koers gereden hebt en je op de juiste momenten zat waar je moest zitten.
Als je dan zulke lompe kritiek uit op iemand, zorg er dan wel voor dat je de juiste persoon noemt... het was inderdaad Ruben Van Gucht, niet Renaat Schotte.
Je bent overigens niet verplicht om naar Sporza te kijken, dus eigenlijk ben je vooral zelf dom bezig.