Terugblik In de slotrit van de Tour of Britain zal de beslissing vallen in de strijd om de eindzege, maar voor de (Britse) wielerfans langs de kant van de weg is het toch vooral de dag waarop Geraint Thomas afscheid zal nemen als profwielrenner. De 39-jarige Brit zal na negentien seizoenen afzwaaien in zijn Cardiff. WielerFlits blikt nog een keer terug op de carrière van G.

Wie in 2007 had voorspeld dat Geraint Thomas ooit de Tour de France zou winnen, zou voor gek zijn versleten. Achttien jaar geleden leek het hoogste podiumtreetje in Parijs ver weg, zo niet onbestaande. De op 25 mei 1986 geboren Thomas stond in zijn eerste jaren toch vooral te boek als een uitmuntend baanwielrenner, die op de weg eventueel zou kunnen uitgroeien tot een verdienstelijk hardrijder en – wie weet – klassiekerrenner. Maar een ronderenner? Een Tourwinnaar? Nooit.

In de eerste jaren van zijn wielercarrière is Thomas wel zeer succesvol op de baan. Als lid van de Britse ploegenachtervolging kroont hij zich twee keer tot olympisch kampioen, in 2008 (Beijing) en 2012 (voor eigen volk in Londen). Maar Thomas wil de rest van zijn wielerleven niet alleen maar rondjes blijven draaien op piste. Schitteren op de weg, dat is zijn volgende grote doel.

Een piepjonge Geraint Thomas in het tenue van Barloworld – foto: Cor Vos

Vuurdoop voor Barloworld 
In 2007 maakt eerstejaarsprof Thomas al zijn debuut in de Tour de France. Als 21-jarige broekkie van het inmiddels verdwenen Team Barloworld. Het is een bonte verzameling wielrenners, een vreemdelingenlegioen van ervaren krachten en jonge talenten. De ervaren Colombiaanse klimgeit Felix Cardenas, Zuid-Afrikaanse sprinter Robbie Hunter, de talentvolle Wit-Rus Kanstantsin Siutsou en een zekere Juan Mauricio Soler, die in Frankrijk uitgroeit tot dé klimrevelatie. Dat zijn enkele ploeggenoten van Tourdebutant Thomas.

Thomas weet zichzelf niet te onderscheiden in zijn eerste Ronde van Frankrijk, maar haalt wel Parijs, wat al een overwinning is voor de piepjonge Welshman. Toch lijkt de Tour niet meteen zijn geliefkoosde wedstrijd. Thomas moet het vooral hebben van de wat kleinere rittenkoersen, prologen en eendaagse koersen. Zijn eerste profoverwinning volgt in 2010: in Nelson wordt hij Brits kampioen op de weg.

Keerpunt
Het blijkt een keerpunt in de carrière van Thomas, die zich inmiddels ook grotendeels heeft omgeturnd tot wegwielrenner. In de daaropvolgende seizoenen volgen er zeges in de Bayern Rundfahrt, de Ronde van Romandië (zijn eerste overwinning op WorldTour-niveau) en de Tour Down Under. De Brit komt ook steeds beter voor de dag in de klassiekers. Thomas groeit uit tot een trouwe klant in de finale, maar een Monument winnen bleek te hoog gegrepen. In 2015 schreef hij wel de E3 Prijs Harelbeke, ook wel de mini-Ronde van Vlaanderen, bij op zijn palmares.

Thomas was in zijn topjaren ook een gevreesd klassiekercoureur – foto: Cor Vos

Het is zijn eerste en enige klassieke zege, maar dit heeft een reden. Thomas is op dat moment al bezig aan zijn transformatie naar ronderenner. Geïnspireerd door de Tourzeges van Bradley Wiggins en Chris Froome zet Thomas alles opzij voor dat ene doel: het winnen van de Ronde van Frankrijk. Dit proces verliep niet zonder horten en stoten, maar in 2018 maakt hij zijn droom waar. Geraint Thomas kroont zich dat jaar tot winnaar van de Tour de France, voor Tom Dumoulin en Chris Froome. De cirkel is rond.

Het winnen van de Tour van 2018 was ook meteen het hoogtepunt van zijn carrière. Natuurlijk, Thomas boekte daarna nog de nodige successen – zo stond hij nog twee keer op het eindpodium van de Tour én de Giro d’Italia – maar de renner van INEOS Grenadiers was inmiddels bij- en ingehaald door een nieuwe generatie ronderenners.

En nu, na negentien profseizoenen en 25 overwinningen, komt er op zondag 7 september 2025 een einde aan de carrière van Geraint Thomas. Het peloton zal na vandaag definitief van hem wegrijden, maar dit wil niet zeggen dat hij de wielersport zal verlaten. Hij ambieert voor 2026 een rol in de staf van INEOS Grenadiers. “Ik zou dit team graag terugbrengen naar waar het hoort.”

Thomas en goede vriend Luke Rowe vieren de Tourzege – foto: Cor Vos