Bobbie Traksel wist gisteren de mooiste zege uit zijn carrière te behalen, in een koers van een zwaarte die we al jaren niet hadden gezien. Maar de Vacansoleil-renner trotseerde de kou en was achteraf erg blij.

“Dit is een van de mooiste races van het seizoen”, vertelde hij meteen na afloop aan Sporza. “De Ronde van Qatar of van de Middellandse Zee zijn leuk, maar dit is écht koers! Dit is ook een speciale race voor mij, want hier reed ik mijn eerste profrace.”

Toen medevluchters Rick Flens en Ian Stannard kwamen aansluiten, had Traksel nochtans al een groot stuk alleen gereden. “Ik zat in een vroege ontsnapping en reed weg, omdat de rest niet lekker draaide. Toen dacht ik ineens: stommerik, waarom demarreer je nou? Maar ik moest door. Toen de rest erbij kwam, verwonderde het me dat ze me er niet afreden. Maar ze waren naar de kloten.”

Flens
Ook zijn vluchtmaten reageerden. Rick Flens leek het sterkst, maar kon niet op zijn eindschot vertrouwen en was evenmin bij machte om Traksel te lossen. “Dit was echt héél, héél slecht weer. Ik wist dat het lastig zou worden om te winnen als ik met Bobbie naar de streep zou rijden. In de sprint ben ik een strijkijzer. Maar met een demarrage kregen we hem er ook niet af. Ik beland ook niet vaak in deze situaties. Ik heb het maar proberen in te vullen zoals ik dacht dat het beste was. Tweede was het hoogst haalbare”, aldus de Raborenner.

Stannard
Nummer drie Ian Stannard probeerde zo’n vijf keer weg te komen, maar dat was uit pure onmacht. Na de finish kon de Ier van de kou amper wat uitbrengen. “Dit was een zware dag. Het was vooral een kwestie van overleven. Toen we nog met drie overbleven, zat de zege er wel in. Ik heb het geprobeerd, zonder succes.”