Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tour 2025: Eén seconde! Mathieu van der Poel opnieuw in het geel, medevluchter Healy wint
Mathieu van der Poel mag na de zesde etappe van de Tour de France opnieuw de gele trui aantrekken. De Nederlander slaagde er na een doldrieste openingsfase in om mee te sluipen met de goede vlucht, maar het werd nog een waar secondenspel met Pogacar om het geel. De ritzege was echter niet voor de Nederlander, want zijn medevluchter Ben Healy soleerde op imponerende wijze naar de zege.
Daags na de tijdrit rond Caen, wachtte de renners (weer) een pittige heuvelrit. De 201 kilometer lange zesde etappe – van Bayeux naar Vire Normandie – telde in totaal zes gecategoriseerde beklimmingen. De laatste twee hellingen waren de Côte de Saint-Michel-de-Montjoie (4,4 km à 3,6%) en de Côte de Vaudry (1,5 km à 6,3%). Daarmee zat het klimwerk er nog niet op, want de finish lag na een strook van 700 meter aan 10%. Voer voor de puncheurs dus.
- Start:
- 12:35 ( Bayeux)
- Finish:
- 17:14 ( Vire-Normandie)
Maar ook de aanvallers roken hun kans. Veel renners wilden in de vroege vlucht zitten, maar Intermarché-Wanty had duidelijk andere plannen. De Belgische formatie wilde met zijn sprinter Biniam Girmay de volle buit pakken aan de tussensprint en zette zich met volle overgave op kop van het peloton. We kregen zo een gesloten koersverloop richting de sprint in Villers-Bocage, na iets meer dan twintig kilometer.
Er was voor de start veel te doen over de bergtrui van Vingegaard – foto: Cor Vos
Van der Poel heeft(?) groene ambities
Bij deze tussensprint moest Girmay wel zijn meerdere erkennen in Jonathan Milan en… Mathieu van der Poel. Die laatste hield dagenlang de boot af voor groen, maar maakte tijdens dit sprintintermezzo zijn intenties voor de komende weken meer dan kenbaar. Met het passeren van de tussensprint brak ook een nieuwe fase in de wedstrijd aan, waarin de vluchters hun kans roken om een vlucht op poten te zetten.
Quinn Simmons en Ben Healy waren de eerste aanvallers van de dag en deze twee rasaanvallers reden een tijdje voor het peloton uit, waar ook slag om slinger werd gedemarreerd. De meeste aanvalspogingen werden in de kiem gesmoord, maar Victor Campenaerts slaagde er wel in om in zijn eentje de oversteek te maken. Deze vluchtpoging bleek echter geen lang leven beschoren, maar de volgende aanval liet niet lang op zich wachten.
Van Aert trekt ten aanval, maar Van der Poel zit mee
Dit keer gooide Wout van Aert de knuppel in het hoenderhok en de Belg – die voor de start al zijn ambities uitsprak – kreeg het gezelschap van de Spanjaard Pablo Castrillo. Een dappere poging, maar wel eentje die strandde op de flanken van de Côte de la Rançonnière. Op deze klim bleef het tempo onverminderd hoog en hierdoor spatte het peloton uiteen. Heel veel grote namen gingen overboord: het ging zelfs te snel voor Primoz Roglic, maar de kopman van Red Bull-BORA-hansgrohe kon wel snel terugkeren.
Van der Poel en Yates in volle inspanning – foto: Cor Vos
Terug naar voren, waar vijf renners de handen ineen sloegen in een zoveelste poging om weg te rijden uit het peloton. Simmons en Healy waren opnieuw bij de pinken, net als Harold Tejada, William Barta en Van der Poel. Heel even leek het erop dat deze groep een vrijgeleide zou krijgen, maar Visma | Lease a Bike had geen renner mee in de kopgroep en bleef dus aanvallen. Dit keer met Simon Yates en de Giro-winnaar maakte – met Michael Storer – de sprong naar voren.
Van der Poel en co krijgen dan toch (wat) ruimte
Was deze kopgroep van zeven renners dan eindelijk ribbedie? Nee, want het bleef bijzonder onrustig in het inmiddels flink uitgedunde peloton. Aanvalspogingen van INEOS Grenadiers, Groupama-FDJ, Uno-X Mobility en thuisrijder Kévin Vauquelin zorgden ervoor dat het tempo niet stilviel, maar na goed honderd(!) kilometer koers volgde dan toch een moment van windstilte in het peloton.
UAE Emirates XRG – de ploeg van leider Pogacar – nam echter wel zijn verantwoordelijkheid in de achtervolging, waardoor de voorsprong van Van der Poel en co maar mondjesmaat steeg. Toch was dit voor de Nederlander genoeg om de gele trui – zij het virtueel – over te nemen van de wereldkampioen. Met nog zeventig kilometer te gaan, was het verschil toch opgelopen richting de drie minuten. Het was aftellen naar de finale, waar de strijd om de ritzege moest losbarsten.
Ben Healy op weg naar de zege – foto: Cor Vos
Healy kiest zijn moment
Healy was echter niet van plan om te wachten op een krachtsexplosie van een Van der Poel of Yates en sloop met nog goed veertig kilometer te gaan op kousenvoeten weg. De Ier reed in zijn gekende stijl steeds verder weg van de achtervolgers, die wel goed bleven ronddraaien. Het mocht echter niet baten, want de ontketende Healy begon met een voorsprong van een minuut aan de Côte de Saint-Michel-de-Montjoie (4,4 km à 3,6%).
De strijd om de ritzege was daarmee gestreden, want de beresterke Healy viel niet meer stil op weg naar Vire-Normandie. Sterker, de 24-jarige rasaanvaller bleef onverminderd doorbrommeren en wist zijn voorsprong te vergroten op eerste achtervolgers Simmons en Storer, die op de Côte de Saint-Michel-de-Montjoie nog in de tegenaanval waren gegaan. En Van der Poel? Die leek in deze fase van de wedstrijd toch vooral bezig met het heroveren van de gele trui.
Van der Poel weer in het geel, maar wat is het nipt!
Van enige spanning om de overwinning was dus geen sprake meer. Healy mocht na een straffe solo van veertig kilometer juichen in Vire Normandie. Het is voor de coureur van EF Education-EasyPost zijn eerste zege in de Ronde van Frankrijk. Simmons werd op bijna drie(!) minuten tweede, voor Simmons. Een volledig leeggereden Van der Poel kwam op 3’58 van Healy over de streep, maar was dit wel genoeg voor de gele trui?
foto: Cor Vos
De groep der favorieten kwam – onder aanvoering van Visma | Lease a Bike – nog bijzonder dicht en zo werd het een secondenspel om Le Maillot Jaune. Sterker: het verschil tussen tussen de Nederlander en Sloveen bedroeg amper één seconde in het voordeel van Van der Poel, maar die laatste is wel weer minimaal één dag zeker van het felbegeerde tricot.
RIT 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
C 
AK Heb jij RIDE Magazine al besteld?
Mathieu van der Poel siert de cover van de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! Het najaar is de ideale periode om te gaan gravelen, dus als wereldkampioen gravel van Leuven is hij de ideale persoon om uit te lichten. In de Najaarsgids lees je verhalen over het WK Gravel in Zuid-Limburg, maar ook interviews met Pauline Ferrand-Prévot, Jonathan Milan, Quinn Simmons en Pascal Eenkhoorn en veel meer!
Veel beter dan met je neus tegen de powermeter aangedrukt te zitten, en de instructies van de computer in de ploegleiderswagen zo exact mogelijk te volgen.
Het is trouwens z’n tiende gele trui, die evenepoel heeft ondanks z’n 7e prof seizoen nog nooit het geel om z’n schouders gehad. Dus je mag wel eens iets minder kritiek leveren op een parel uit het hedendaagse wielrennen
Denk enerzijds dat hij wel hoopte om mee te doen voor de zege en anderzijds dat hij geel kon terugnemen met minstens een halve minuut (wat perfect had gekund als visma niet plots begon te knallen). En dan zat hij al zeker tot maandag in het geel en was het wel de moeite geweest.
Tevreden nu met mijn update ?
een prutser is in elke Tour, heeft niet de klasse of gedrevenheid om
3 weken volle bak te gaan voor het groene gevecht.
Dan zit je hem af te rekenen op zijn gebruik van een privéjet en een schande
is voor de ecologische voetafdruk in de wereld.
Vervolgens ga je weer bashen na etappe 4, dat die prutser zichzelf
ferm overschat heeft door zijn ploeg te laten werken en hij in de sprint verliest.
En vandaag ga je gewoon terug verder....dan is het geen mening meer hebben,
maar is Mathieu in je hoofd aan het rond dwarrelen en richt de nodige schade aan.
Maar dan moet het wel uitlopen op iets meer dan : eerste aanval raak en het pak doet geen zak.
Vingegaard toch een mentale tik gekregen gisteren. Waar hij de voorbije dagen vrank en vrij aan het koersen was, zat hij vandaag vanaf kilometer nul als vanouds als een bang kwezeltje in het wiel geplakt van Pogacar, de hele beginfase begod. Alsof Pogacar daar zou wegrijden. Welcome back, Vingegaard.
Visma trok ook nog alles kapot op het einde, ook vergeten alweer zeker
Beetje jammer dat VLAB op het einde nog probeerde om Pogacar de gele trui aan te smeren met haantje Jorgenson voorop. Uiteindelijk krijgen ze dan het deksel op de neus en gaat Pogacar ze er dan alsnog uittrekken.
Het was niet in beeld maar toen de camera naar het peloton ging waren het wel de Visma's die volle bak trokken. Zouden die nog een poging gedaan hebben om Pogi in het geel te houden toen ze doorhadden dat MVDP volledig stukging? De enige manier waarop ze hem ooit klein kregen was door stelselmatig te slopen, elk beetje helpt.
Verder beetje een saaie finale, de oorlog aan het begin jammer genoeg niet gezien.