Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tour 2024: Tadej Pogacar zet met tijdritzege in Nice uitroepteken achter eindwinst, Vingegaard en Evenepoel op podium
Tadej Pogačar heeft na de Giro d’Italia ook de Tour de France 2024 gewonnen. Een unieke dubbel, die voor het laatst in 1989 werd gerealiseerd. In de afsluitende tijdrit van ruim 33 kilometer van Monaco naar Nice was er weinig spanning meer in de top van het klassement. Wel was de strijd om de ritzege met Jonas Vingegaard en Remco Evenepoel interessant, al liet Pogačar niets aan het toeval over. Met grote overmacht knalde de Sloveen naar zijn zesde (!) ritzege van deze Tour.
Om meerdere redenen was de laatste dag van de Tour de France 2024 een historische dag. Vanwege de Olympische Spelen werd Parijs gemeden en is gekozen, voor het eerst sinds 1989, voor een individuele tijdrit. Tussen Monaco en Nice was een tijdrit uitgetekend van 33,7 kilometer met onderweg La Turbie (8,1 km à 5,6%) en de korte en steile kant van de Col d’Èze (1,6 km à 8,1%). Na een technische afdaling volgden nog vijf vlakke kilometers naar de beroemde Boulevard des Anglais in Nice.
Bij de parcoursonthulling werd gehoopt op een ontknoping zoals in 1989, toen Greg LeMond met acht seconden de Tour won van Laurent Fignon. Maar niets was minder waar, want Tadej Pogacar stevende af op een historische dubbel. Na winst in de Giro d’Italia eerder dit jaar, moest hij nu een voorsprong van 5.14 minuut op Jonas Vingegaard over de streep trekken in de tijdrit naar Nice. Nummer drie Remco Evenepoel volgde op 8.04 minuut.
Bye Cav! – foto: Cor Vos
Emotioneel afscheid Campenaerts, Van Aert doet rustig aan
Om 14.40 uur was Davide Ballerini de eerste starter, gevolgd door ploeggenoot en history maker Mark Cavendish, voor wie het zijn laatste etappe ooit was in de Tour de France. Voor de eerste serieuze richttijden aan de finish was het logischerwijs wachten tot na 16.00 uur. De top-10 van het klassement begon pas na 18.30 uur, waardoor het een lange zit werd voor alle kijkers en volgers.
De eindtijd van Lenny Martinez – 48.24 minuut – kon als een mikpunt gezien worden, want onder meer Kévin Vauquelin en Victor Campenaerts kwamen niet aan die tijd. Harold Tejada (48.14 minuut, gemiddeld 41,9 km/h) dook er verrassend negen seconden onder, maar dat zou ook puur voor de statistieken zijn. Opvallend was de tijdrit van Wout van Aert, die het een week voor de olympische tijdrit rustig aan deed en uiteindelijk meer dan vijf minuten toegaf op de snelste tijden.
Veel ervaren renners gebruikten de tijdrit naar Nice om afscheid te nemen van de Tour de France en het Franse publiek. Zo was deze chrono voor onder meer Simon Geschke en ritwinnaar en geletruidrager Romain Bardet de laatste Touretappe uit hun carrière.
Remco Evenepoel: Derde in de tijdrit en derde in zijn allereerste Tour de France – foto: Cor Vos
De strijd tussen Evenepoel, Vingegaard en Pogačar
Maar uiteindelijk waren alle ogen gericht op de top van het algemeen klassement. Door de grote verschillen in het klassement was het de vraag of Evenepoel, Vingegaard en Pogačar allemaal risico zouden nemen. Verderop in de top-10 werd in ieder geval voor elke seconde gestreden: Carlos Rodriguez stond maar op 1 seconde van plek zes van Adam Yates, en tussen plek acht (Matteo Jorgenson) en plek elf (Santiago Buitrago) zat minder dan twee minuten. Derek Gee en Giulio Ciccone stonden daar nog tussen.
Op La Turbie (tussenpunt na 11,2 km) was Derek Gee pas de eerste die onder de toptijd van Lenny Martinez dook, maar dat viel in het niet bij de tijden van de grote tenoren. Evenepoel klokte 20.36 minuut bij het eerste tussenpunt, maar Vingegaard had een sterke klim gereden en was daar al 19 seconden sneller dan de Vlaming. En dan moest Pogačar nog voorbijkomen. De gele trui zette 20.10 en was daarmee 7 seconden sneller dan Vingegaard en 26 seconden rapper dan Evenepoel.
Pogačar zet puntjes op de i met overtuigende zesde ritzege
Na een snelle afdaling volgde de Col d’Èze (tussenpunt na 17,1 km) en daar bevestigde Pogačar zijn status als de Kannibaal van Klanec. Evenepoel was weliswaar 46 seconden sneller ‘best of the rest’ Derek Gee, maar Vingegaard dook op die top liefst 26 seconden onder de tijd van Evenepoel. Zij bleken echter niet opgewassen tegen de gele flits, die 28.39 minuut noteerde en daarmee zijn voorsprong op Vingegaard vergrootte naar 24 seconden. Evenepoel volgde er op 51 (!) tellen.
Een gefocuste Tadej Pogačar is nog maar eens onklopbaar – foto: Cor Vos
Ook bij het binnenrijden van Nice (na 28,6 km) lag nog een meetpunt. In de snelle en technische afdaling lieten Vingegaard en Pogačar zien dat ze toch op de limiet reden, maar beiden bleven overeind. De Sloveen liep in dat stuk nog verder uit op de rest, waarna alleen nog vijf vlakke kilometers richting de finish volgden. Niets stond een zesde ritzege toen meer in de weg voor Pogi.
Het was niet voor Remco Evenepoel, die uiteindelijk meer dan een minuut verloor op de klassementsleider en genoegen moest nemen met een derde plaats in de rituitslag. Vingegaard was nog wel sneller dan de Belg, maar moest alwéér zijn meerdere erkennen in een genadeloze Tadej Pogačar. Het is na zijn zeges in 2020 en 2021 zijn derde eindoverwinning in de Ronde van Frankrijk.
In het eindklassement waren de verschillen immens na drie weken. Vingegaard volgde op meer dan 6 minuten van eindwinnaar Pogačar en Evenepoel op meer dan 9 minuten. João Almeida en Mikel Landa maakten de top-5 compleet, maar keken al aan tegen een achterstand van 20 minuten. Adam Yates, Carlos Rodriguez, Matteo Jorgenson, Derek Gee en Santiago Buitrago stonden nog in de top-10. Giulio Ciccone viel daar op de laatste dag uit weg.
RIT 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
SC 
AK 
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Maar goed. Waar wil ik het over hebben ? Dan post ik het ergens waar het wat meer opvalt, niet hier zo ergens verloren.
Ook op een watertrapper haalt hij het als het stroom tegen is.
Fenomeen.
Het gaat niet een zozeer om die enkele extreme prestaties, maar om de totale dominantie van ploegen en renners. Jumbo vorig jaar, pogi dit jaar. Vd Poel op een bepaalde manier. En overal gaan de snelheidsrecords eraan. Hoe kunnen we nog inschatten of iets of iemand betrouwbaar is?
Is de dominantie van enkelen het bewijs van vals spel, of is het juist een teken van een eerlijkere sport?
Diep respect voor alle renners en staf die zich kapot werken om ons een mooie zomer te bezorgen.
Prachtig te zien dat er gestreden is om de winst, en voor de ereplaats, en voor de andere klassementen. Zoals elk jaar wint de sterkste.
Nu even iets anders doen zodat we straks weer kunnen genieten van de volgende koers.
Denk dat deze jongen nu op maximaal Marc Soler niveau uit kan komen. Met focus en piek op bepaalde meerdaagse rondes zal er nog wel eens een winstje uit voort kunnen komen. Misschien Romandië. Of iets als Polen.