Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tour 2024: Eindelijk! Jasper Philipsen sprint naar bevrijdende zege in Saint-Amand-Montrond
Eindelijk raak! De tiende etappe van de Tour de France, met aankomst in Saint-Amand-Montrond, is gewonnen door Jasper Philipsen. De Belg van Alpecin-Deceuninck kwam in de eerste massasprints nog net te kort, maar wist vandaag de frustraties van zich af te sprinten, na een geweldige lead-out van ploeggenoot en wereldkampioen Mathieu van der Poel.
Na een welverdiende rustdag werden de Tourrenners vandaag weer aan de start verwacht, en wel voor de tiende etappe van Orléans naar Saint-Amand-Montrond. Wie enkel naar het profiel van de tiende rit van deze Tour de France keek, zag wellicht een tweede verkapte rustdag. De rit van Orléans naar Saint-Amand-Montrond telde 187 kilometer en geen enkele geclassificeerde beklimming. Toch mocht deze etappe niet worden onderschat.
De wind kon namelijk weleens een verraderlijke rol spelen in de open vlakten richting de finish in Saint-Amand-Montrond. Met nog zo’n 60 kilometer te gaan, draaide de route naar het zuidoosten en kwamen de renners in open terrein terecht. Daar was het oppassen voor waaiers. Wielerfans hoopten ongetwijfeld op een herhaling van de memorabele rit naar Saint-Amand-Montrond in de Tour van 2013, toen het peloton in een heus waaierspektakel uiteen werd geslagen.
Wandeletappe wordt plots interessant
Maar van spektakel was in de eerste kilometers absoluut geen sprake. Sterker, het peloton bleek wel oren te hebben naar een tweede ‘rustdag’ en dus werd het eerste koersuur afgewerkt aan een slakkengangetje. Na ruim veertig kilometer besloten enkele renners dan toch wat kleur te geven aan de wandeletappe. De poging van Kobe Goossens (Intermarché-Wanty), Maxim Van Gils en Harm Vanhoucke (Lotto Dstny) leek eerst op wat spielerei, maar voor Goossens en Vanhoucke bleek het bittere ernst.
foto: Cor Vos
Waar Van Gils zich weer liet uitzakken, besloten Goossens en Vanhoucke door te rijden. Dit leidde al snel tot een tegenreactie vanuit het peloton. Groupama-FDJ besloot op de verrassing te spelen en stuurde Kevin Geniets en Valentin Madouas in de aanval. De twee Fransen raapten Van Gils op – die zijn wagonnetje wist aan te haken bij het duo van Groupama-FDJ – maar slaagden er niet in om de oversteek te maken. Ze lieten zich daarop weer inrekenen.
Philipsen versus Girmay bij de tussensprint
Goossens en Vanhoucke reden nog wat langer voor de meute uit, maar zagen ook het heilloze van hun missie in. Na de tussensprint in Romorantin-Lanthenay was er sprake van een hergroepering en keerde de rust weer terug in het peloton. Voor de samensmelting zagen we nog wel een sprint op het scherpst van de snede tussen Jasper Philipsen en Biniam Girmay om de resterende punten voor de groene trui. Philipsen wist deze spurt naar zijn hand te zetten, al bleek dit wel weer voer voor discussie.
In het peloton was er even wat stress, maar niet voor lang – foto: Cor Vos
Daarna was het aftellen naar de sprint, of kon de wind nog voor een verrassende en spectaculaire omwenteling zorgen? Op ruim zestig kilometer van de finish kwamen de renners bij Issoudun terecht in open terrein, bleek er sprake van een draaiende wind en nam de nervositeit in het peloton plots toe. Heel even was het alle hens aan dek, maar UAE Emirates besloot zijn poging tot waaiervorming – bij een gebrek aan wind – al snel te staken.
En daarmee bleek het waaiergevaar geweken en konden we ons opmaken voor een nieuwe clash tussen de snelste renners in dit Tourpeloton. De laatste kilometers werden in een razende vaart afgewerkt en het was een komen en gaan van sprinttreinen. Alpecin-Deceuninck bleek echter over de beste timing te beschikken. Na een enorme kopbeurt van Robbe Ghys was het aan wereldkampioen Van der Poel om Philipsen naar de zege te piloteren.
Superduo Van der Poel-Philipsen slaat toe
En dat deed Van der Poel, en hoe. De Nederlander rolde met een indrukwekkende krachtsexplosie de rode loper uit voor zijn sprinter. Philipsen wist vervolgens met enkele machtige halen zijn concurrenten uit het wiel te sprinten en haalde zo zijn gram. Philipsen won uiteindelijk afgetekend in Saint-Amand-Montrond, voor Girmay en Pascal Ackermann. Wout van Aert en Fernando Gaviria vervolledigden de top-5.
En of Philipsen blij is met zijn overwinning! – foto: Cor Vos
In het algemeen klassement zijn er geen wijzigingen. Dit betekent dat Tadej Pogacar met een voorsprong van 33 seconden op Remco Evenepoel zal beginnen aan de verraderlijke etappe door het Centraal Massief richting Le Lioran. Het venijn van de elfde rit zit hem in de staart, aangezien in de laatste vijftig kilometer vier korte, steile beklimmingen de finale vormen.
RIT 
AK 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
C Bekijk hier de nieuwe WielerFlits Update
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Wat gek toch dat de belangstelling voor het wielrennen bij de jeugd (en ook in het algemeen) in rap tempo aan het afnemen is..
Nee, het verhaal van deze etappe was inderdaad wel snel geschreven natuurlijk. Maar een sprintetappe kijk je dan toch ook gewoon voor de sprint? En een massasprint zonder ongelukken en de opbouw ernaar toe is wat mij betreft nog steeds wél mooi om naar te kijken.
Gelukkig kunnen zij de grotere trend niet keren. Puur asfaltwielrennen verliest elk jaar meer status en charme. Koersdirecteuren moeten wel mee om het publiek geïnteresseerd te houden.
Ik denk daarom dat het over tien jaar doodnormaal zijn dat er in meerdere etappes gravelstroken zijn opgenomen. Hoeven er geen 14 te zijn, maar 3 daar, 4 hier kan prima. Eergister zorgde alleen al de anticipatie op de gravelstroken voor het beste openingsuur van de hele Tour. Gravel is gewoon de meest effectieve, veilige en simpele manier om de fnuikende suprematie van het peloton te breken.
Na die val zijn ze gewoon gaan toewerken naar een plan om, indien Vingegaard zou starten, toch nog de Tour te kunnen winnen. Het heeft gewoon geen enkel zin om aanvallend te koersen als je daarmee niet kan winnen, maar daar wel voor gekomen bent.
Wat betreft die gravelrit, die was bijzonder mooi als eendagswedstrijd. Ik ben er niet zo voorstander van dat zulke ritten gelden voor het klassement. Om iets te duiden; er is een ongeschreven regel dat, op "gewone" wegen in "gewone" ritten niet wordt aangevallen wanneer een tegenstander lek rijdt. En dat is hoe UAE in beginsel wel tijd wilde pakken in de gravelrit. Ik vind dat walgelijk gedrag (ja, dat is een mening). Ik walg ervan dat een "groot kampioen" als Pogacar, misschien wel de grootste sinds de kannibaal, in staat is op zo'n manier van een ander te winnen. En dat was eergisteren niet de eerste keer. Twee jaar geleden was er een rit met Pogacar en Vingegaard in de aanval. In een afdaling maakt Vingegaard in een bocht een kleine fout door te vroeg weer aan te zetten, waardoor hij bijna valt en direct zie je de grote kampioen Pogacar aanzetten. Toch kwam Vingegaard vrij eenvoudig weer in het wiel. En even later neemt Pogacar een bocht niet goed en glijdt uit door het grind aan de zijkant van de weg. En wat doet de saaie, kleurloze, niet kampioen waardige Vingegaard? Iedereen hier heeft gezien dat Vingegaard zijn benen stil hield tot Pogacar er weer bij zat. Want Vingegaard, niet kampioen waardig, saai en zonder charisma, vertrouwde erop dat hij Pogacar kon verslaan puur op talent en vormpeil.
Kasseien, zand, modder en gravel in rittenkoersen? Misschien, maar dan niet tellend voor het klassement. Want de slechtste verliezers zouden nog misbruik maken van de pech van een ander om te winnen.
De druk is van de ketel!
Verder zou ik er gewoon va genieten dat Philipsen nu bewezen heeft dat hij iedereen op een loepzuivere manier heeft geklopt, dat is de enige gepaste manier om je gram te halen.
Maar goed, wat er wordt geconcludeerd uit al die sprints, wordt op deze manier natuurlijk wel ietwat willekeurig.
On topic: wat is Groenewegen snel maar wat is hij toch dramatisch in positionering en wiel houden van zijn trein. 5 sprints 1 x goed gezeten en die won hij!
Van Aert duidelijk niet meer top in het positioneren en wringen, wat hem in het verleden vaak sprints hielp winnen.
Maar hij is inderdaad minder veelwinnaar dan die andere 5, al waren zijn seizoenen ‘20, ‘21 en ‘22 echt top. 3x in de top-3 van de Vélo d’or.
Nu is het minder na zijn valpartij, en ik weet ook niet of dat nog kan omgedraaid worden dit seizoen. De Olympische wegrit of eventueel het EK in Limburg lijken mij zijn beste kansen op nog een mooie prijs.
Voor de rest de vreselijkste etappe tot nu toe natuurlijk, gelukkig ligt er morgen weer iets moois klaar.
Een van de saaiste tours ooit.
Wat is er eigenlijk mis met hem? Weg van QS en hup, weg kwaliteiten lijkt het. Het is naar mijn weten al heel het seizoen flauw bij hem.
Iemand een idee?
Meteen na de finish een soort VAR die zijn beslissing binnen 5 min deelt en daar ook een toelichting op geeft, desnoods via een specifiek daarvoor aangestelde perschef die dat ook netjes vd camera doet.