Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tour 2020: Lutsenko zegeviert op Mont Aigoual, vuurwerk blijft uit
De zesde etappe van de Tour de France, met aankomst op de Mont Aigoual, is gewonnen door Alexey Lutsenko. De Kazachse kampioen maakte deel uit van de vroege vlucht en bleek de sterkste renner op de gevreesde Col de la Lusette. De favorieten voor de eindzege hielden zich vandaag gedeisd, Adam Yates blijft leider.
Een dag na de wandeletappe (gewonnen door Wout van Aert) en twee dagen na de bergop aankomst in Orcières-Merlette (winst voor Primoz Roglic) was de zesde etappe er weer een voor de klimmers. Na een pittige aanloopfase door de Ardèche kregen de renners een zware finale door de Cevennen voorgeschoteld, met de lastige Col de la Lusette (11,7 km aan 7,3%) en een finish op de niet al te steile Mont Aigoual.
Snelle openingsfase, acht renners krijgen de ruimte
De renners kozen woensdag voor een semi-rustdag op de fiets, maar vandaag waren de rittenkapers erop gebrand om mee te zitten in de vlucht van de dag. Thomas De Gendt en Ben Hermans trokken het peloton als eerste op een lint, maar maakten geen deel uit van de goede vlucht. Het peloton deed nog even zijn best om de koplopers in te rekenen, maar na vijftien kilometer koers was de fut eruit en kregen de aanvallers dan toch de ruimte.
foto: Cor Vos
Met Greg Van Avermaet, Neilson Powless, Alexey Lutsenko, de Franse hardrijder Rémi Cavagna, Nicolas Roche, Edvald Boasson Hagen, Jesús Herrada en Daniel Oss bestond de kopgroep uit acht verschillende nationaliteiten. Voor Powless was het een feestelijke dag, de Amerikaan van EF Pro Cycling mocht vandaag namelijk 24 kaarsjes uitblazen. De voorsprong van de acht groeide al snel richting de zes minuten.
In het peloton reden de mannen van Mitchelton-Scott inmiddels op kop voor Adam Yates, de nieuwe drager van de gele trui. De etappe viel in eerste plooi, aangezien de voorsprong bleef schommelen rond de zes minuten en de acht koplopers voorbeeldig bleven samenwerken. Het was wachten op de eerste klimmetjes voor wat vertier, maar eerst volgde nog de tussensprint in Saint-Hippolyte-du-Fort. Boasson Hagen pakte de volle buit, voor Oss en Van Avermaet.
Sam Bennett doet goede zaken bij de tussensprint
In het peloton deed Sam Bennett opnieuw uitstekende zaken door weer enkele punten uit te lopen op Peter Sagan. De Ier van Deceuninck-Quick-Step was goed voor zes punten, Sagan moest genoegen nemen met drie punten. Helemaal vooraan moesten de acht koplopers nog minder dan zestig kilometer afleggen. De voorsprong was nog altijd zes minuten, maar de luxe werkpaarden van Mitchelton-Scott maakten zich niet druk aan kop van het peloton.
Adam Yates in het geel – foto: Cor Vos
Op 48 kilometer van de finish begonnen de eerste renners met klimmen, en wel op de flanken van de Cap de Coste (2,1 km aan 7,3%). Roche wist op de top twee bergpunten mee te graaien, Van Avermaet veroverde ook nog een puntje voor het bergklassement. In de groep der favorieten zagen we de renners van Jumbo-Visma naar voren schieten, waardoor het tempo langzaam werd opgedreven en de sprinters, zoals groenetruidrager Bennett, moesten passen.
De klassementsrenners waren zichtbaar nerveus in aanloop naar de Col de la Lusette en in de afdaling van de Cap de Coste ging Enric Mas tegen de grond. De kopman van Movistar moest door zijn ploeggenoten worden teruggebracht, wat na een helse achtervolging ook lukte. Inmiddels was de voorsprong van de kopgroep gezakt tot vier minuten, met nog drie beklimmingen over bijna veertig kilometer voor de boeg.
INEOS Grenadiers rijdt als vanouds op kop
Eerst kregen de renners nog de Col de Mourèzes (6,1 km aan 4,8%) van derde categorie voor hun kiezen. Dit bleek het uitverkoren moment voor de mannen van INEOS Grenadiers om de koers in handen te nemen en het tempo eens flink te verhogen. De ploeggenoten van Egan Bernal reden als vanouds op kop, maar echt veel schade kon de Britse formatie niet uitrichten. Het was vooral wachten op de steile stroken van de Lusette.
Op de Col de la Lusette demonstreerde Powless zijn goede benen. De Amerikaan versnelde meerdere keren, maar slaagde er niet in om Van Avermaet, Roche en Lutsenko uit zijn wiel te kletsen. Ook Herrada slaagde er weer in om zijn wagonnetje aan te haken, maar het ging niet van harte bij de Spanjaard van Cofidis. In de achtervolgende groep zagen we ondertussen Dylan van Baarle het tempo bepalen, maar het was wachten op het echte vuurwerk.
Strijd op twee fronten
Het ging duidelijk niet hard genoeg voor Fabio Aru, die na een periode vol blessureleed weer probeert om aan de weg te timmeren. De Italiaan van UAE Emirates, vijf jaar geleden nog winnaar van de Vuelta, wist al snel een gaatje te slaan. De favorieten voor de eindzege bleven echter zitten en profiteerden optimaal van het werk van INEOS Grenadiers, wat ook in de kaart speelde van de vluchters. Die hadden nog altijd een bonus van goed drie minuten.
Dit bleek voldoende om uit de greep te blijven van de klassementsrenners en hun knechten. Vooraan leek Powless over de sterkste benen te beschikken. De jonge renner van EF Pro Cycling smeet met zijn krachten, wist Van Avermaet en Roche overboord te gooien, maar de bijzonder taaie en sluwe Lutsenko bleef aan het wiel kleven. Op vier kilometer van de top nam de Kazach over en Lutsenko reed vervolgens weg van Powless, de zichzelf had opgeblazen.
foto: Cor Vos
Lutsenko is de sterkste vluchter, favorieten blijven zitten
Die laatste werd nog voor de top ingerekend en achtergelaten door Herrada, die uitstekend had ingedeeld en nog op jacht ging naar de inmiddels eenzame Lutsenko. De renner van Astana had echter de goede cadans te pakken en Herrada bleef dan ook hangen op twintig seconden. In de dalende kilometers richting de Mont Aigoual wist Lutsenko zijn voorsprong nog wat verder uit te diepen, waardoor hij met een halve minuut voorsprong begon aan de slotklim.
Herrada gaf alles om het gat nog te dichten, maar verloor op de Mont Aigoual nog meer terrein. Lutsenko was met nog enkele kilometers te gaan al zegezeker en kwam na een knappe solo als eerste over de streep. Herrada kwam een minuut later als tweede over de streep, Van Avermaet versloeg Powless in de sprint voor de derde plaats. De favorieten, met Julian Alaphilippe voorop, finishten op drie minuten van de winnaar van de dag.
Samenvatting etappe 6:
B, C, M
Normaal is er een tijdrit geweest en dan wordt er gekeken naar het getal achter de komma bij de seconden.
Volgens mij gaat het op basis van alle uitslagen in positie bij elkaar opgeteld: zelfs al staan renners effectief in dezelfde tijd, kan er toch een klassement opgemaakt worden dat niet willekeurig is, maar op basis van behaalde resultaten. (edoch, toch raar gezien de klassering van Mollema vandaag, dus mijn aanname zal wel niet kloppen..)
Over zijn hoogtepunt heen?Ik denk het niet.
De eerste zaterdag heeft er gewoon ingehakt en daar herstellen de meesten nog van. En ik lees hier zoveel commentaren dat je er in de derde week moet staan. Krachten sparen heet dat zeker nu er twee ploegen de wedstrijd stevig in hun greep hebben als er aangevallen wordt.
Geen strijd maar overleg.
Geen rivaliteit maar samenwerking.
Geen spanning maar controle.
Geen gevaar maar zekerheid
Niet een beetje stiekum maar transparant.
De maatschappij krijgt de sport die
ze verdiend.
Wat een eindeloze treurnis...
Iedere ploeg hield rekening met het scenario: als het oorlog wordt op de laatste klim, dan moeten we er staan.
Maar geen enkele ploeg pakt dat scenario als uitgangspunt. Een beetje zoals de sprintersetappes.
Je kunt zeggen dat je boven op het plateau kansloos bent tegen een heel peloton. Als eenzame vluchter zeker. Maar als je met 5-7 man weg bent, dan is dat toch echt een ander verhaal. Quintana en Pinot die samen zouden vertrekken, met nog 1 of 2 anderen, en je hebt er een kluif aan om ze terug te halen.
Maar blijkbaar houdt iedere ploegleider zijn kruit graag droog. Gevalletje van niet durven "out of the box" denken? Nu is het inderdaad lafjes naar de finish rijden.
Het is niet onaannemelijk dat Kuss de laatste week een beetje weg minder wordt, Bennet nog een pijntje heeft en dan MOET Tom dus knechten voor Rogla. Bovengenoemde mannen zijn dan nog relatief fris en gaan dan wel aanvallen lijkt mij, wie gaan dan de 10 aanvallen pareren voor JV?
13 (steile aankomst 1e cat klim)
15 (aankomst HC klim)
17 (aankomst HC klim)
20 (tijdrit +aankomst 1e cat klim)
Mogelijke klassementsetappe:
8 (laatste klim 1e cat + 8.5 km afdaling + 3 vals plat/vlak)
9 (steile laatste klim 1e cat + 10 km afdaling + 8 km vals plat/vlak)
16 (1e cat klim + 18 km afdaling/vlak + aankomst 3e cat klim)
18 (steile HC klim + 31.5 km afdaling + kort klimmetje)
In 8 of 9 zal er wel strijd ontstaan omdat er daarna een rustdag is maar is er wel kans dat er nog wat hergroepeert.
In 16 verwacht ik weinig/geen strijd vanwege 17.
In 18 verwacht ik ook weinig maar wordt het vervelend als je er op de steile klim af moet en het alleen moet opknappen.