De 58ste editie van de Amstel Gold Race is gewonnen door Tom Pidcock. De Brit van INEOS Grenadiers rekende na een spannende finale – in een sprint – af met zijn medevluchters Marc Hirschi en Tiesj Benoot en nam zo sportieve revanche. Topfavoriet Mathieu van der Poel kon geen hoofdrol vertolken.

De Amstel Gold Race, de grootste wedstrijd op Nederlandse bodem, kende de afgelopen jaren een geweldige erelijst met renners als Tadej Pogacar, Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Laatstgenoemde was ook vandaag van de partij en de wereldkampioene was meteen de torenhoge favoriet voor de overwinning, al was de concurrentie zeker niet te onderschatten met kleppers als Tom Pidcock, Ben Healy, Benoît Cosnefroy, Mattias Skjelmose en Matteo Jorgenson.

Na de start in Maastricht koerste het peloton via een lus langs het Noordelijker gelegen Sittard richting de bekende Zuid-Limburgse beklimmingen. De opvolging van beklimmingen van de Eyserberg, Keutenberg, Cauberg (uiteraard), Geulhemmerberg en Bemelerberg vormden de absolute finale en zorgden ook dit jaar weer voor het nodige draai-en-keer-werk en – bovenal – koersspektakel. Goed voor een wedstrijd van 253,6 kilometer en meer dan dertig(!) hellingen.

TDT-Unibet in de vlucht van de dag, wijziging door ongeval 
Er bleek van bij de start veel animo voor de vroege vlucht, maar de eerste aanvallers van de dag kregen nog geen vrijgeleide van het peloton. Na de eerste in de kiem gesmoorde demarrages wisten vier renners wel een mooie voorsprong bijeen te fietsen, en daarmee was de vlucht van de dag vertrokken. De namen? Tosh Van der Sande (Visma | Lease a Bike), Enzo Leijnse (dsm-firmenich PostNL), Alexander Hajek (BORA-Hansgrohe) en Zeb Kyffin (Tour de Tietema-Unibet).

• 

  14 apr

  Lees ook Aangereden politieagent voelt zich naar omstandigheden goed na ongeluk dat Amstel Gold Race opschudde

  14 apr

Met deze vier koplopers leken we op weg naar de derde helling van de dag, de Bergseweg. Door een ernstig ongeval met een politieagent in de kantlijn van de vrouwenkoers zag de organisatie van de Amstel Gold Race zich echter genoodzaakt om het parcours van de mannen licht aan te passen. De Bergseweg werd geschrapt uit de route. Via een omweg reden de renners nu richting de Korenweg. Van der Sande, Leijnse, Hajek en Kyffin kregen er ongetwijfeld weinig van mee en wisten hun voorsprong te vergroten tot een vijftal minuten.

Dit was ook meteen de maximale voorsprong van de vier vluchters, die net na de Geulhemmerberg – op ruim zeventig kilometer van de finish – weer in de kraag werden gevat. Dit gebeurde op een moment waarop er al flink gekoerst in het peloton. Zo zagen we al enkele versnellingen op de eerste passage van de Cauberg, maar dit zette nog geen zoden aan de dijk. Op de daaropvolgende hellingen – de Keerderberg en Bemelerberg – was vooral Louis Vervaeke zeer bedrijvig.

Anticiperen is het toverwoord
De Belg van Soudal Quick-Step probeerde meerdere keren te anticiperen en wist bij zijn derde poging weg te rijden met de eveneens zeer actieve Mikkel Honoré (EF Education-EasyPost) en seizoensrevelatie Paul Lapeira (Decathlon AG2R). Deze drie renners kregen ook maar weinig ruimte, maar wisten met bloed, zweet en tranen toch een halve minuut uit te lopen in aanloop naar de Gulperberg. Op deze korte maar wel pittige klim besloot wereldkampioen Van der Poel een eerste keer zijn benen te testen, maar liet er nog niet het achterste van zijn tong zien.

Na een eerste speldenprik van de topfavoriet stokte het tempo weer in de achtervolging, waardoor de drie koplopers toch weer wat seconden konden uitlopen. Vervaeke, Honoré en Lapeira leken echter wel een vogel voor de spreekwoordelijke kat, al helemaal met de Kruisberg, Eyserbosweg en Fromberg nog in het verschiet. Was dit dan de zone van de waarheid en het moment voor de grote namen om hun duivels te ontbinden? Alpecin-Deceuninck was zich bewust van het gevaar en nam dan ook resoluut de leiding in het peloton.

Op de Kruisberg was het nog vergeefs wachten op een explosie en ook de Eyserbosweg leek een muis te baren, maar met de top in zicht besloot Richard Carapaz aan de boom te schudden. De versnelling van de Olympisch kampioen werd al snel weer geneutraliseerd, maar het bleek wel andere renners te inspireren om in de aanval te gaan. Marc Hirschi maakte dankbaar gebruik van een moment van windstilte in het peloton en kreeg het gezelschap van Roger Adrià, Valentin Madouas en Bauke Mollema.

Beslissing voor de Keutenberg? Van der Poel in de verdrukking
De verschillen bleven echter zeer klein na de Fromberg en in aanloop naar de cruciale Keutenberg. Honoré en Lapeira – Vervaeke was inmiddels gelost – reden met nog dertig kilometer te gaan nog altijd voor de meute uit. In de kilometers voor de Keutenberg leek alles weer samen te vloeien, maar Benoot en Pidcock wisten met een slimme move nog de sprong te maken naar de groep achtervolgers met onder meer Mollema, Mauri Vansevenant, Madouas en Hirschi. En Van der Poel. Die was nergens te bekennen.

Dit was een gevaarlijke situatie voor de wereldkampioen, in de wetenschap dat medefavorieten als Pidcock en Benoot plots met een voorsprong van een halve minuut mochten beginnen aan de Keutenberg. Benoot trok op de klim zelf door, maar op de steevast winderige uitloper van de Keutenberg kwam de boel weer bijeen. Op de plateau boven de Keutenberg zagen we – op een halve minuut van de koplopers – een geïsoleerde Van der Poel zitten. De topfavoriet moest zo hopen op steun van andere ploegen, maar dit ging niet van harte.

Tegenreactie op de Cauberg
De twaalf koplopers waren zich dan weer bewust van de unieke situatie en draaiden al snel voorbeeldig rond. Benoot, Pidcock, Hirschi, Honoré, Vansevenant, Adrià, Mollema, Lapeira, Vauquelin, Madouas, Quentin Pacher en Pello Bilbao wisten zo hun voorsprong alsmaar verder uit te diepen. Het verschil bedroeg – met nog twintig kilometer te gaan – al bijna een minuut. Boeken toe voor de achtervolgers? Nee, want in het peloton besloten Jayco-AlUla en Alpecin-Deceuninck – twee ploegen die de slag hadden gemist – alle zeilen bij te zetten.

Hierdoor bleef het verschil in aanloop naar de laatste keer Cauberg binnen de perken. Dit was voor Skjelmose het signaal om op de klim zijn duivels te ontbinden, maar de Deense kampioen bleek niet bij de machte om de sprong te maken. Een verwachte counter van Van der Poel bleef uit – de man in de regenboogtrui hield toch opvallend afzijdig – waardoor het tempo er weer uitging in de achtervolgende groep. Dit speelde de kopgroep weer in de kaart, waar Honoré inmiddels uit was gelost.

Kopgroep spat uiteen
Door het afhaken van de Deen was EF Education-EasyPost plots ook niet meer vertegenwoordigd in de voorste groep, en dus was het aan de Amerikaanse ploeg om de handschoen op te pakken in de groep-Van der Poel. Van voren was er inmiddels allang geen sprake meer van een goede samenwerking. Benoot, Pidcock, Hirschi en Vansevenant bleken over de sterkste benen te beschikken en wisten zich na de Geulhemmerberg af te scheiden van de rest. Dit viertal leek het te gaan uitmaken voor de overwinning.

Het verschil tussen de vier koplopers en de eerste achtervolgers werd zienderogen groter, terwijl de groep-Van der Poel – nog altijd aangevoerd door EF Education-EasyPost – bleef steken op een dikke halve minuut. Op de laatste helling van de dag – de Bemelerberg – zagen we nog een alles-of-niks aanval van de sterke Lapeira. De Fransman probeerde zo de scheve situatie nog recht te zetten en leek zelfs naar de vier koplopers te rijden, maar net op dat moment gooide Pidcock de knuppel in het hoenderhok.

Pidcock neemt sportieve revanche
Op de uitloper bovenop de Bemelerberg versnelde de Brit en dit leek even de winnende move. Benoot en Hirschi stonden op piepen en kraken, maar wisten op karakter weer aan te sluiten. Ook de geloste Vansevenant zag nog een moment om terug te keren en zo reden we met vier kandidaat-winnaars naar de vod van de laatste kilometer. Benoot kon zich niet bedwingen en liet zich als eerste uit de tent lokken, maar zijn versnelling draaide op niks uit. En dus was het sprinten geblazen na ruim 250 kilometer koers.

Pidcock leek op papier de snelste renner in de kopgroep en wist zijn favorietenstatus in de sprint waar te maken, door af te rekenen met Hirschi en Benoot. Drie jaar geleden moest hij in een zeer nipte en controversiële sprint nog zijn meerdere erkennen in Wout van Aert, nu was het wél raak voor de renner van INEOS Grenadiers. Hirschi werd dus tweede, Benoot derde. Mollema was op plek zeven de eerste Nederlander. Van der Poel eindigde buiten de top-10.

🚴🇳🇱 | Hij werd al derde, hij werd tweede… en nu wint Tom Pidcock de sprint om de Amstel Gold Race op zijn naam te schrijven! 🥇🍺 #AGR

📺 Koers kijk je op discovery+ pic.twitter.com/fywwsUiNXg

— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) April 14, 2024

---

Heb jij RIDE Magazine al besteld?

Mathieu van der Poel siert de cover van de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! Het najaar is de ideale periode om te gaan gravelen, dus als wereldkampioen gravel van Leuven is hij de ideale persoon om uit te lichten. In de Najaarsgids lees je verhalen over het WK Gravel in Zuid-Limburg, maar ook interviews met Pauline Ferrand-Prévot, Jonathan Milan, Quinn Simmons en Pascal Eenkhoorn en veel meer!

---

Bestel nu jouw RIDE Magazine!