Tom Pidcock begon zaterdag zijn veldritseizoen met een zevende plaats in de Superprestige Merksplas. “Ik heb er veel meer zin in dan vorige winter”, zei hij vooraf tegen Het Nieuwsblad over zijn rentree. In het interview sprak de Brit ook uitgebreid over het voorbije wegseizoen, het komende kalenderjaar en zijn ambities op de mountainbike.

Pidcock hoopt deze winter op ‘leuke battles‘ met Mathieu van der Poel en Wout van Aert, maar kijkt vooral uit naar wat daarna komt, vertelt hij. “Het wegseizoen is voor mij zoveel belangrijker. Zo voel ik het ook dit jaar aan.” Dat betekent niet dat de 23-jarige coureur het veldrijden in de toekomst volledig aan de kant wil schuiven. “Ik denk eraan het te blijven doen. Elke winter ergens tussen de tien en vijftien crossen. Dat lijkt me ideaal en mentaal ook te doen, zonder extra vermoeidheid te creëren.”

Van vermoeidheid had Pidcock afgelopen najaar wel last. Het was de reden waarom hij het WK op de weg liet schieten. “Ik was moe, vooral mentaal. Ik was ook wat gefrustreerd en ontgoocheld na het WK mountainbiken eind augustus, dat onder meer door ziekte de mist inging (Pidcock werd vierde, red.). De week na het WK wou ik eigenlijk niet langer fietsen. Dan deed ik wel nog de Tour of Britain, waar ik eerst wat gewoon rondreed, maar uiteindelijk toch in de koers raakte en nog tweede finishte. Dat was mooi voor mijn laatste wedstrijd. Ik sloot in goede conditie af.”

Gemengde gevoelens over 2022
Over het seizoen 2022 heeft Pidcock gemengde gevoelens. “Het was ergens succesvol, maar er waren ook veel mindere momenten. Problemen. Speed bumps op de weg. Ik werd ziek voor de Strade Bianche en Milaan-San Remo, waardoor mijn klassiekers slechter waren dan vorig jaar. Ik had wel wat goede momenten, zoals in Dwars door Vlaanderen (derde, red.) en de Brabantse Pijl (vijfde, red.), maar als je niet in je ritme zit, dan rijd je met niet al te veel vertrouwen rond en dat tast je resultaten aan. Dan kan je zelfs in een goede dag er niet het beste uit halen.”

“In het mountainbiken liep het daarna lekker. In de Ronde van Zwitserland zag het er goed uit, maar dan ging ik eruit met corona en was ik opnieuw ziek voor het WK mountainbiken. Vierde, net naast het podium… Het was een vreemd jaar. Er zat meer in. Da’s mijn gevoel.”

Volgend jaar
In 2023 wil Pidcock tijdens de voorjaarsklassiekers op een constant niveau presteren. “Lukt me dat, dan volgen de resultaten wel. Als je overal mee bent voorin, krijg je meer mogelijkheden. Al heb ik vorig jaar voor het eerst als kopman wel een belangrijke rol in de overwinningen van de ploeg gespeeld. Het was zo mooi om Kwiatkowski opnieuw te zien winnen in de Amstel Gold Race. Of Magnus Sheffield in de Brabantse Pijl. We werkten die koersen fantastisch af. Die zeges tilden me een klein beetje op, ook al ging het voor mezelf niet zoals ik wou.”

Hoe gaat Pidcock volgend jaar het wegwielrennen en het mountainbiken combineren? Kort na de Tour de France volgt het zogenaamde Super WK in Glasgow, waarin de wegrit en de crosscountry binnen één week tijd worden afgewerkt. “Ik zou er graag bij zijn, toch in de crosscountry. Al leert de voorbije zomer me dat het niet evident is om van het wegwielrennen de switch te maken naar de mountainbike en omgekeerd. Maar dat hoeft daarom niet slecht te zijn.”

Mountainbiken
De rest van het mountainbikeprogramma zal vergelijkbaar zijn met het afgelopen jaar, vertelt Pidcock. “Na de klassiekers probeer ik enkele Wereldbekers te rijden en nog wat punten te sprokkelen. Na Glasgow kan ik misschien de Wereldbeker van Vallnord bij ons thuis in Andorra meepikken. Hoe meer punten, hoe beter. Al zal ik wel nooit het hoogste aantal hebben, het is wel mijn bedoeling om een goede startrij te versieren voor Parijs 2024. Maar first things first, en dat is nu het veld maar vooral de weg.”

Wat het mountainbiken betreft, kijkt Pidcock voorlopig niet verder dan de Olympische Spelen, waar hij zijn titel wil verdedigen. “Ik hou geweldig van deze discipline, maar er zijn meer factoren die meespelen… Het is altijd zoeken naar de juiste balans om maximaal te presteren zonder te vermoeid te raken. Zowel op de weg, in het mountainbiken als in het veld.”