Tom Dumoulin: “Gedwongen rustperiode is bevrijdend geweest”
Tom Dumoulin bereidt zich met Jumbo-Visma onder de Spaanse zon voor op het nieuwe wielerseizoen. De Nederlandse klassementsrenner heeft zich in een veelbewogen jaar weer helemaal kunnen opladen, zo stelt hij in gesprek met Cyclingnews.
“Het was een jaar met twee gezichten”, opent Dumoulin zijn verhaal. “Aan de ene kant was het natuurlijk ontzettend teleurstellend, maar het is aan de andere kant ook bevrijdend geweest, vooral op mentaal vlak. De maanden na mijn operatie waren eigenlijk heel leuk. Ik heb genoten van mijn tijd weg van het wielrennen en ik voel me weer opgeladen voor de komende jaren.”
“De afgelopen tien jaar ben ik gefocust geweest op het winnen van races en elke dag beter worden en ik voelde hoe veeleisend dat was. Het draaide om winnen, mijn conditie, mijn gewicht, de druk, interviews geven en het commerciële werk. Dit was de eerste periode waarin ik die dingen niet hoefde te doen. Ik voelde dat ik rust kon gebruiken. Daar ben ik uiteindelijk toe gedwongen. Dat vond ik eerst natuurlijk niet zo leuk, maar het is wel bevrijdend geweest.”
Met hervonden plezier in het fietsen werkt Dumoulin nu toe aan zijn eerste seizoen voor Jumbo-Visma, de ploeg waarvoor hij Team Sunweb verliet. “Het is gemakkelijk om te vergeten wat we samen bereikt hebben, maar ik en Sunweb hebben grote successen gekend. Ik kijk terug met gemengde gevoelens, maar ik denk dat dit zowel voor mij als Sunweb het juiste is.”
“Ik voelde hier mij meteen thuis”
Het bevalt Dumoulin voorlopig prima bij zijn nieuwe ploeg. “Ik voelde hier mij meteen thuis”, zegt hij. “Ik heb voor de opleidingsploeg van Rabobank gereden, dus ik ken nog veel stafleden, coaches en renners. Tijdens een diner heb ik de jongens meteen laten weten dat ik hier ben om de beste wielrenner te zijn die ik kan zijn. De sfeer is hier goed en ik wil van toegevoegde waarde zijn voor deze ploeg.”
Later deze week zal er tijdens de ploegenpresentatie van Jumbo-Visma meer duidelijk worden over de doelen van Dumoulin en zijn collega’s.

“So when I was off I rode because I love riding my bike and it wasn’t about getting better. And of course, I worked on the injury and spent time at home with my wife but most of all I was riding my bike just for the joy of riding. There’s nothing better.”
Over een paar jaar kan hij vermoedelijk met een gerust hart zijn fiets opbergen, dus dan mag hij toch wel wat opofferingen doen zonder daarover te klagen...;)
Wij moeten door tot 67+ en hoor je toch ook niet klagen,....hadden we maar topsporter moeten worden;);) toch of niet...
Ook de toevoeging “10 jaar toegewijde topsport” baart mij zorgen. Het is een bevestiging die ik al eerder hoorde van renners uit de Rabo opleidingsploeg, namelijk dat het beroep op de renners veel te groot was voor het doel.
Te veel vragen van renners dat uiteindelijk niet loonde.
Voorbeelden genoeg vanuit die ploeg.
Sporten is gezond maar topsport is dat niet. Het is zowel fysiek als mentaal uitputtend en het is heel logisch dat Dumoulin (iemand die maniakaal voor zijn beroep leeft) een jaar waarin hij zowel fysiek als mentaal zichzelf heeft kunnen opladen als bevrijdend voelt. Dan kan je afvragen of hij wel zo maniakaal voor zijn beroep moet leven maar als hij dat niet had gedaan zal hij nooit de prestaties hebben neergezet die hij nu achter zijn naam heeft staan. Ik weet zeker dat Dumoulin nu (met een nieuwe fysieke en mentale energie) weer manikaal voor zijn beroep zal leven om het maximale uit zichzelf te persen. Zo'n type is hij nou eenmaal. Dat blijkt uit elk interview waarin hij over zichzelf spreekt.
Dumoulin heeft noodgedwongen gas terug moeten nemen en geeft aan dat hij hier het beste van gemaakt heeft en op momenten genoten heeft van de gedwongen revalidatietijd. Hij geeft ook duidelijk aan dat hij, zo gauw het lichaam weer belast kon worden en de voorbereiding op 2020 startte (lees 1 november 2019), dat hij vanaf dat moment ook weer vol als prof alles heeft aangepakt. Geen klagen, geen mentaal probleem, maar een analyse en eerlijk verhaal over positief denken en doelen stellen.
Wordt gewoon niks meer, ik denk dat Spekenbrink een gat in de lucht moet springen dat hij van die gast verlost is.
Dumoulin heeft in het verleden aangetoond de druk zeker aan te kunnen. Dat hij zich op bepaalde momenten opwind betekent niet dat hij de druk niet aankan. Hij kan zich duidelijk opwinden zonder dat hij daar zelf minder van wordt. Dat bleek bijvoorbeeld tijdens de door hem gewonnen Giro. Jij leest niet tussen de regels door maar je leest wat je zelf wil lezen.