Maarten Tjallingii mag zich deze dagen dan wel helemaal leeg rijden op de Italiaanse wegen voor kopman Denis Menchov, als het aan hem zelf had gelegen was deze rol aan hem voorbij gegaan. “Je spreekt een seizoen door en daar stel je je op in,” vertelt hij in het AD. “En we hadden besproken dat ik dit niet zou doen.”

Maar op een trainingskamp in de Eifel werd anders beslist. Pieter Weening kreeg een blessure. “Erik Dekker kwam naar me toe en zei: Heb je twee minuutjes? Toen voelde ik de bui al hangen. Ik moest het een en ander omgooien in mijn planning. Verder was het een kwestie van de knop omzetten, zoals je dat altijd doet. Ik had na het voorjaar een week rust gehad, maar was alweer behoorlijk aan het trainen. Ik was wel klaar om te koersen.”

Extra motivatie
Dat koersen bleek zwaarder dan verwacht. Sinds Menchov de concurrentie te sterk af was in de gigantische tijdrit, moeten zijn ploegmaats het werk opknappen. En dat gaat tot nu toe zeker niet slecht. “Die roze trui geeft geen druk, het geeft ons juist een doel. Het is een extra motivatie, in je achterhoofd weet je waarom je het allemaal doet.”

Loodzwaar
Dat is ook wel nodig, want “het is loodzwaar. Ik heb in mijn leven nog niet zo veel hoogtemeters gereden. En toen ik maandag mijn werk had gedaan, moest ik nog zo’n verschrikkelijk eind naar de finish.” En dat zonder bewuste voorbereiding. “Ik was dinsdagavond om twaalf uur thuis, woensdagmorgen ben ik naar Italië gevlogen. Maar pas vrijdag kreeg ik er echt zin in.”

Een doel
Die zin kwam niet vanzelf, zegt de Fries. “Ik zag hoe Denis ermee omging. Die vrijdag zei hij in de bespreking dat hij startte om de Giro te winnen. Dan heb je een doel. Het ging ook meteen vrij goed. Alleen aan het einde van de eerste week heb ik een paar mindere dagen gehad. Dat was ook niet zo gek, ik was natuurlijk niet echt voorbereid.”