Thymen Arensman zet de Tour of the Alps op zijn kop, maar vreest voor zijn leiderstrui op slotdag
Interview Thymen Arensman nam een groot risico door op meer dan 80 kilometer van de finish solo ten aanval te trekken in een loodzware bergrit van de Tour of the Alps, maar het resulteerde in een indrukwekkende ritzege én de leiderstrui. Na afloop legde Arensman in Obertilliach uit hoe zijn zege tot stand kwam. En vrijdag wacht een zware slotrit naar Lienz waarin hij de leiderstrui verdedigt. “Het zal lastig worden om Michael Storer achter mij te laten”, zegt de INEOS-kopman onder meer in gesprek met WielerFlits.
Gefeliciteerd, Thymen! Wat was je gedachte toen je aanviel?
“Send it. Ik weet niet, iedereen was aan het springen en ik dacht: ik probeer het gewoon zelf. Eerst sprong ik naar een groepje met ploeggenoot Kim Heiduk, hij was supersterk en zorgde ervoor dat de andere klassementsrenners onder druk werden gezet. Toen ik zag dat ze dichterbij kwamen, probeerde ik het nog een keer. Alleen niemand kon mee of reageerde, en toen was ik alleen. Dan blijf ik maar doorrijden, dacht ik. Het was wel heel ver nog, maar ik heb mezelf constant gepaced. Ik heb bergop gepusht en naar beneden wat rustiger gedaan, goed gegeten. Ongelooflijk dat ik het tot de finish volhoud.”
Je had heel lang een minuut, anderhalve minuut voorsprong op Derek Gee, en daar kwam Michael Storer nog achteraan. Heb je dat allemaal meegekregen? En heb je nog getwijfeld in die fase?
“Nee, eigenlijk niet. Ik heb niet heel veel meer gehoord, ik heb mijn eigen ding gedaan en zo hard mogelijk gefietst. Meer kan ik niet doen. Ik heb geen invloed op wat Michael en Derek doen. Ik wist dat Derek op de voorlaatste klim wat dichterbij kwam, maar ik heb daar expres wat rustiger aan gedaan voor die laatste klim, om daar nog het gas open te trekken. Die laatste lag mij goed. Dat was de juiste tactiek.”
Was dit het plan vanochtend? Want een dubbelslag, dat verzin je niet van tevoren met een solo van 80 kilometer.
“Natuurlijk verzin je dat niet van tevoren, maar het plan met het team was om iemand in de kopgroep te hebben. Dat was Kim. Na de superkoude afdaling van de eerste klim, begon Lidl-Trek te gaan op de tweede klim. Ik wist dat Kim ervoor zat, dus ik wist dat Kim op die iets minder steile klim iets voor mij kon doen. Ik sprong ernaartoe en hij deed een sterke beurt, zodoende had ik een gaatje op de andere klassementsrenners. Toen dacht ik: ik probeer het nog een keer en zie wel waar het schip strandt.”
In de eerste dagen verloor je meer dan een minuut in het klassement. Het zag er niet uit dat je in je beste vorm was, zoals in Parijs-Nice eerder dit seizoen. Had je gewoon de benen niet, of is er iets veranderd deze week?
“Ik denk dat het een combinatie van meerdere factoren was. Ik kom net van hoogtestage, een goed trainingsblok van drie weken op de Sierra Nevada. Voor mij is de eerste week daarna heel wisselvallig, met goede en slechte dagen. Deze wedstrijd is vooral voor puncheurs en dat type ben ik niet echt.”
“Ik ben meer van lange afstanden, lange klimmen en tijdritten. Ik had echt een goede dag, niet zoals de tweede dag, toen ik mij heel slecht voelde. Vandaag voelde ik mij weer wat beter dan gisteren. Het was een aanval van heel ver voor de finish. Ik moest heel hoge wattages trappen voor een hele lange periode en juist dat past heel goed bij mijn kwaliteiten.”
Je hebt het over fueling en pacing tijdens deze rit. Kan je uitleggen hoe je dat doet tijdens zo’n zware etappe, qua calorieën en je wattages?
“Ik zet sowieso al mijn wattages openbaar op Strava, daarmee ben ik een van de weinige profrenners denk ik (lacht). Mensen kunnen zelf daar kijken. Wat betreft het eten was het heel simpel vandaag, ik heb geprobeerd constant te blijven eten. Ik probeerde dat nog bij te houden, maar dat was met de regen best lastig te doen op mijn Garmin. Ik denk dat ik rond 120-150 gram koolhydraten per uur zat.”
“En wat betreft wattages probeerde ik op het vlakke op gevoel te rijden. Daar reed ik rond de 350-360 watt en daarna probeerde ik dat bergop vast te houden tussen de 420 en 460 watt. En dat probeerde ik vast te houden, haha, want het werd moeilijker aan het einde. Maar dan hebben de mensen wel een inzicht in de data.”
Het zag eruit dat je redelijk oké over de finish kwam, terwijl andere renners bijna instortten na de streep na een zware dag in de regen en de kou. Wat zegt dat over jou als renner? Ook kijkend naar morgen, met Storer op 11 seconden achterstand.
“Het was een superzware dag, ook voor mij natuurlijk. Voor morgen zal het hetzelfde zijn, ik verwacht opnieuw een zware dag. Ik heb exact diezelfde etappe in Lienz ook gereden in 2022, waar ik met Romain Bardet en Storer aanviel vanuit de elitegroep. Ik weet wat ik kan verwachten. Maar ik denk dat Michael in de vorm van zijn leven is. Het zal lastig worden om hem achter mij te laten, maar normaal gesproken groei ik ook in de wedstrijd.”
“Als het een koude en lastige dag wordt, dan past dat beter bij mij. Ik ga mijn best doen, maar het zal moeilijk worden als ik kijk naar de vorm van Storer.”
Morgen is de finale bijna identiek aan de slotrit van 2022, alleen is de finish nu in de stad en niet bergop. Heb je een idee hoe het morgen moet lopen om Michael Storer achter je te houden?
“Als ik in de toekomst kon kijken dan zou dat heel fijn zijn, maar ik kan niet voorspellen wat morgen gaat gebeuren en wat voor plan Tudor heeft. Maar het zal waarschijnlijk een beetje uitdraaien op het scenario van 2022. Het gaat gebeuren op de laatste klim, dat is het meest realistische scenario. De benen gaan de beslissing brengen, dat zullen we dan zien. Vol gas naar de finish.”

foto: Cor Vos
Dit is je eerste overwinning bij INEOS Grenadiers. Van buitenaf ziet het eruit alsof jullie erg agressief en attractief koersen. Voelt het van binnen ook zo?
“We hebben in de winter ook echt naar buiten gecommuniceerd dat we anders gaan koersen. Veel aanvallender, en dit is een mooi voorbeeld daarvan. Er zijn meer kansen, voor iedereen, om aanvallend te koersen. Dat geldt ook voor de kopmannen van de ploeg. Daarom ging ik gewoon. We kijken naar alle kansen om aan te vallen en dat kan mooie dingen met zich meebrengen, maar het kan ook een risico zijn. Ik heb een groot risico genomen met deze aanval, maar uiteindelijk pakt het goed uit.”
“Het is mooi om zo te kunnen rijden. Het is wel heel anders, maar dat is denk ook leuk voor de fans en de kijkers thuis.”
Hoe kijk je naar ontwikkeling binnen de ploeg tot nu toe?
“Het is heel mooi. In 2023 kwam ik bij de ploeg en was er nog veel nieuw. Ik kon daar leren van de beste renners ter wereld, van Geraint Thomas in de Giro d’Italia, en daar kon ik zelf al zesde worden. De laatste jaren laat de ploeg mij mijn eigen ding doen en ik word elk jaar wat beter. Ze hebben vertrouwen in mij als wielrenner en het is heel leuk om dat terug te betalen met deze overwinning. Hopelijk komen er nog meer aan, met ook een mooie Giro straks.”
In de 48-jarige historie van de Giro del Trentino en de Tour of the Alps was er nog nooit een Nederlandse ritzege, dus je hebt een primeur te pakken. En nog nooit won een Nederlander het eindklassement. Dus?
“Dat is mooi! Ik heb al iets afgevinkt namens Nederland, laat ik proberen er morgen een tweede vinkje bij te zetten.”
De voorsprong van Thymen Arensman in het klassement
Sillian → Obertilliach (162,70 km)De Tour of the Alps eindigt met een rit van en naar Lienz. Dit is een herhaling van de editie van 2022, waarin Romain Bardet de eindoverwinning behaalde maar Thibaut Pinot in Lienz de beste was. In deze slotrit zijn het de Bannberg (4,8 km aan 9,1%) en de beklimming van de Stronach (3,1 km aan 12,6%) die de obstakels vormen. Na die laatste klim is het nog tien kilometer, deels in dalende lijn, tot de finish.

(deze plaats ik tevens voor degenen die gaandeweg waren gaan twijfelen: mensen hier, ikzelf, hijzelf misschien ook soms (?)
Hopelijk kan hij gestage groei voortzetten dit jaar en komende jaren.
Veel succes!