Thymen Arensman schrijft geschiedenis in Tour met zege op La Plagne: “Het voelt alsof ik droom”
Video Thymen Arensman heeft voor een sensatie gezorgd voor de bergetappe in de Tour de France naar La Plagne te winnen. Niet vanuit de vroege vlucht, maar door weg te rijden uit dé favorietengroep met daarin Tadej Pogačar en Jonas Vingegaard. Zij kwamen tot op zijn wiel, maar de zege ging naar Arensman. “Ik ben echt volledig gesloopt, ik kan het niet geloven”, zuchtte de INEOS-renner net na de finish.
“Om één etappe te winnen, vanuit de vlucht, dat is ongelooflijk. Maar nu win ik vanuit de elitegroep, tegen de sterkste renners van de wereld. Het voelt alsof ik droom. Ik weet niet wat ik net gedaan heb”, stamelde Arensman kort na zijn overwinning.
“Na de afdaling naar La Plagne bespraken we de tactiek in de radio. Omdat morgen ook een kans op ritwinst is voor de ploeg, zei ik tegen Tobias Foss en de ploegleiding dat vandaag de laatste kans in een bergrit was en dat ik nog paar kilometer wilde proberen te volgen. Om te kijken hoe het zou gaan. Tobias spaarde zich vanaf dat moment voor morgen.”
“Ik voelde dat ik controle had, maar ik had geen klassement te verdedigen, dus misschien kijken ze naar elkaar”, legde Arensman zijn gedachtegang uit. “Dus wie weet? Ik ging er vol voor. I didn’t take no for an answer, maar Tadej en Jonas zijn bijna aliens en de rest is normaal. Maar toch wilde ik ze proberen te verslaan. Ik kan het niet geloven dat ik ze verslagen heb.”
Thymen Arensman is niet de eerste Nederlander is die twee bergritten in één Tour de France heeft gewonnen, want Joop Zoetemelk zegevierde in 1976 twee dagen elkaar in de Alpen in Montgenèvre en l’Alpe d’Huez. Arensman is wel de eerste landgenoot die in één Tour een bergrit in de Pyreneeën en in de Alpen weet te winnen.

foto: Cor Vos
Superbenen
Bij de NOS ging Arensman verder in op zijn ritzege, want hij hoopte op een tactisch steekspel tussen de favorieten. “Je hebt een vermoeden, vooral als het klassement al vast staat. Dan hoop je dat ze naar elkaar kijken, want in een 1-op-1 gevecht zijn ze sterker. Uiteindelijk heb je ook superbenen nodig om ze voor te blijven. Hier kan ik trots op zijn”, glunderde hij.
“Ik dacht nergens aan (in de laatste kilometers, red.) en probeerde de aanmoedigingen van Nederlandse fans tot me te nemen, om daar een paar extra watt uit te halen. Elke vezel in mij zei dat ik moest stoppen, maar het was net genoeg”, aldus Arensman. “Ik probeerde de laatste kilometer zo hard mogelijk te rijden. Mijn kuiten schoten vol in de kramp, dus moest ik niet gaan zitten. Gelukkig kwamen ze niet langszij.”
‘Supermooi dat ik na Michael Boogerd ook hier kan winnen’
Dat Michael Boogerd ooit won op La Plagne, in 2002, was hét verhaal van de dag in Nederlandse media. De oud-renner was als analist ter plaatse en was heel blij met de zege van Arensman. “Dat is mooi om te horen. Ik ben iets te jong om zijn etappe te herinneringen, maar ik heb wel wat filmpjes gekeken. Vooral voor het Nederlandse wielrennen is dit supermooi, dat ik na Michael ook hier kan winnen. De Tweede Alpe d’Huez toch?”, lachte hij.

Nu gaat de periode komen dat ‘men’ in jou de volgende Gesink, Mollema, Dumoulin gaat zien.
Veel wijsheid en sterkte gewenst,
Een vergefelijk volger
En ja: we willen natuurlijk graag een Nederlandse Tourwinnaar begroeten maar we moeten ook realistisch zijn, dat zit er voorlopig gewoon niet in. Zeker niet met ene Pogacar aan het vertrek. Dan is dit toch het best mogelijke alternatief? Een renner die meedoet in het hooggebergte, twee schitterende ritzeges boekt en dan ook nog 12e in het klassement gaat eindigen. Dat is toch veel mooier dan jezelf 3 weken helemaal uitwringen om dan vrij anoniem 6e of 7e te worden? Laten we hopen dat hij op deze voet doorgaat de komende jaren!
Als Poginoo 300 meter versneld is de Arend kansloos. Draaide Vinnie mooi een loer zo.