Thomas Dekker vertelt in een openhartig gesprek met Cyclingnews voor het eerst sinds lange tijd over zijn dopinggebruik. In tegenstelling tot wat hij altijd beweerde, was dit zeker niet eenmalig.

“Het was niet maar één keer”, begint de 25-jarige Nederlander. “Het was een langere periode”. Het hoge woord is eruit, Dekker vertelt meer dan hij in de maanden na zijn positieve test in de zomer van 2009 deed. “Als ik nu terug kijk op wat ik in de pers zei, kan ik het niet geloven. Wat was ik stom.”

Dekker testte positief op een test van december 2007, nadat er in 2009 onregelmatigheden in zijn bloedpaspoort waren gevonden. “Ik zat in een bubbel en voelde me onoverwinnelijk. Ik dopeerde me niet om Romandië en de Tirreno te winnen, maar ik gebruikte wel een periode lang.”

Dekker wijst op de omstandigheden aan het eind van het wielerjaar 2007. Zelf kampend met de naweeën van een heupblessure, onderging de organisatie van het team een flinke verandering na de desastreus verlopen ‘Rasmussen-Tour’. “Ik voelde veel druk en was niet op mijn plaats in het team. Maar het was mijn eigen beslissing om te gebruiken.”

Toen ging het snel slechter. “In 2008 leefde ik niet meer voor mijn sport. Vroeg opstaan en hard trainen maakte plaats voor doping.” Het jaar verliep slecht en Rabobank verlengde zijn contract niet. Dat was voor Dekker de aanleiding om te stoppen met doping. “Ik zocht een team en wilde gewoon weer fietsen. Toen ik bij Lotto kwam, ben ik gestopt. Ik kon niet meer tegen de geruchten en twijfels.”

Het zorgde voor een positieve verandering, vertelt het grote talent. “Ik ging voor het eerst op hoogtestage, trainde keihard. Dat was zwaar, ik geef het toe, maar ik deed alles op de goede manier”. Tot de testresultaten bekend werden gemaakt. Toch is hij weer op de weg terug. “Ik woon nu in België, word getraind door Peter Pieters en heb een professioneel management ingehuurd om me weer in wedstrijden te krijgen.”

Toch moet Dekker nog wachten tot 20 juni 2011 voordat hij weer in het profpeloton kan rondfietsen. “Ik weet dat jullie me niet geloven op dit moment, en ik zou hetzelfde doen. Maar ik was jong, ik was dom en ik zal dit mijn hele leven bij me dragen. Weet je wat ik echt zou willen?”, besluit hij. “Als ik 37 of 38 ben wil ik terugkijken en kunnen zeggen dat ik alles opnieuw heb gedaan, op de juiste manier.”