Traditioneel blikt WielerFlits tijdens de winterstop terug op het voorbije wielerjaar. Deze keer een overzicht van de maand april. Deze maand staat jaar in jaar uit in het teken van de meest tot de verbeelding sprekende klassiekers die de wielersport rijk is.

Noordelijke klassiekers
Het eerste deel van april is spek voor de bek van de sterke bonken die niet schrikken van een kasseienstrook. Nadat in maart al was opgewarmd met onder meer de E3 Prijs en Gent-Wevelgem, stond in het eerste weekend van april de absolute hoogmis voor dit type renners op het programma: de Ronde van Vlaanderen. Deze koers door het idyllische Vlaamse heuvelland is niet alleen voor vele wielrenners één van de hoogtepunten van het jaar, ook de wielerfans kijken elk jaar weer reikhalzend uit naar ‘Vlaanderens Mooiste’. Dit jaar kregen ze een absoluut spektakel voorgeschoteld. Titelverdediger Fabian Cancellara was na zijn machtsvertoon in de E3 Prijs uitgeropen tot dé te kloppen man en toen hij zijn demmarage plaatste op de Leberg werden alle andere favorieten gedegradeerd tot figuranten. De Zwitser van Leopard Trek reed in één ruk naar de eenzame koploper Sylvain Chavanel toe, en nam de Fransman in het wiel mee naar de gevreesde Muur van Geraardsbergen. Op deze mytische klim, die naar later bleek volgend jaar niet meer zal terugkeren in het parcours, kende Cancellara echter een spectaculaire inzinking, waarna een grote groep terugkeerde en alles weer opnieuw begon.

Cancellara en Chavanel op de voorlopig laatste passage over de Muur (foto: Sirotti)

Toen de Zwitser na de laatste beklimming, de Bosberg, weer enigszins op adem was gekomen, plaatste hij een nieuwe demmarage, waar alleen Sylvain Chavanel en de tot dan toe onzichtbare Nick Nuyens een antwoord op hadden. In de straten van Ninove was het Nuyens die in een spannende sprint Chavanel en Cancellara aftroefde, en zo na een knotsgekke wedstrijd zijn zo gewilde overwinning in de Ronde van Vlaanderen boekte. Tom Boonen strandde op enkele seconden als vierde, terwijl Sebastian Langeveld de beste Nederlander was op een vijfde plaats.

Nick Nuyens won na een knotsgekke wedstrijd de Ronde van Vlaanderen (foto: Sirotti)

Nadat de Britse spurtbom Mark Cavendish (HTC-HighRoad) in een door een valpartij van Tyler Farrar en Wouter Weylandt ontregelde massasprint voor de derde maal in zijn loopbaan de Scheldeprijs won, en de Belg Bert Scheirlinckx de ‘eeuwige tweede’ Marco Marcato in een sprint-a-deux versloeg in de GP Pino Cerami, stond met Parijs-Roubaix de tweede grote kasseienklassieker op het programma. Deze Noord-Franse eendagskoers is in tegenstelling tot de Ronde van Vlaanderen geheel vlak, maar is berucht om zijn vele kasseienstroken. Net als in Vlaanderen was Cancellara de grote favoriet, maar doordat de Zwitser niet kon rekenen op een sterke ploeg, wist een omvangrijke groep met enkele outsiders vroeg in de wedstrijd weg te rijden en een mooie voorsprong op te bouwen. Toen de voorsprong maar niet kleiner werd, drukte Cancellara zelf op het gaspedaal. Alleen wereldkampioen Thor Hushovd (Garmin) en de Italiaan Alessandro Ballan (BMC) waren in staat te volgen, en in korte tijd verdween de voorsprong van de kopgroep als sneeuw voor de zon.

Toen Hushovd en Ballan echter weigerden over te nemen, hield ook Cancellara de benen stil, en kregen de koplopers ineens weer wat lucht. Dat inspireerde de Belg Johan Vansummeren (Garmin) om te demmareren, en nadat hij de sterke Nederlander Maarten Tjallingii zag stranden op enkele meters, zette hij een solo richting Roubaix op touw. In de slotfase kwam Cancellara na een nieuwe demmarage nog erg dichtbij, maar meer dan een tweede plaats zat er voor de Zwitser niet in. Tjallingii eindigde op een uiterst knappe derde plaats.

Johan Vansummeren kust de trofee van Parijs-Roubaix (foto: Sirotti)

Ardennenklassiekers
Parijs-Roubaix markeerde het einde van de kasseienperiode, waarna de heuvelkoersen op het programma stonden. Nadat vroeg in de maand Samuel Sanchez (Euskaltel) in een sprint bergop Alexander Kolobnev en Fabian Wegmann had afgetroefd en zo de GP Miguel Indurain op zijn naam schreef, wonnen de Italiaan Damiano Cunego (Giro dell’Appennino) en de Fransen Jonathan Hivert (Klasika Primavera) en Sandy Casar (Paris-Camembert) nog twee voorbereidingskoersen. Hierna stond in België de Brabantse Pijl (1.HC) op het programma. Hier begon de dominantie van één renner: Philippe Gilbert. De Waal van Omega Pharma-Lotto rekende in Brabant met sprekend gemak af met zijn laatst overgebleven opponent Björn Leukemans (Vacansoleil-DCM) en ging zo met een goed gevoel op weg naar het Ardense drieluik, bestaande uit de topklassiekers Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik.

Damiano Cunego zegevierde in de Giro dell’Appennino (foto: Sirotti)

In de eerste daarvan, de door het heuvellandschap van Nederlands Limburg voerende Amstel Gold Race, stond er wederom geen maat op Gilbert. Zijn ijzersterke ploeg controleerde de wedstrijd, waardoor er lange tijd geen serieuze vluchtpoging door een favoriet op poten werd gezet. Na de Keutenberg lukte dit Andy Schleck wel, waarna Gilbert zelf uit zijn pijp moest komen om de Luxemburger in te rekenen. Dit belette de Waal echter niet om op de slotsprint op de Cauberg de concurrentie het nakijken te geven. Joaquim Rodriguez (Katusha) werd op gepaste afstand tweede, voor Simon Gerrans (Sky) en Jakob Fuglsang (Leopard).

Nummer één: de Amstel Gold Race (foto: Sirotti)

In de Waalse Pijl verliep het niet veel anders. Omega Pharma-Lotto hield de wedstrijd onder controle, waarna op de weerzinwekkend steile Muur van Huy ‘gesprint’ ging worden om de overwinning. Gilbert, over wie vooraf nog werd gezegd dat deze klim wellicht te steil voor hem zou zijn, kreeg het voor elkaar met een nog groter machtsvertoon te zegevieren dan in de Gold Race het geval was. Achter de al ver voor de streep juichende Belg moest Rodriguez wederom genoegen nemen met de ondankbare tweede plaats, terwijl ver in de achtergrond Samuel Sanchez plaats drie voor zich opeiste.

Nummer twee: de Waalse Pijl (foto: Sirotti)

In Luik-Bastenaken-Luik, de langste en de zwaarste koers van het drietal, was de druk op Gilbert enorm. De Waal reed op zijn geboortegrond, en droomde al jarenlang van het winnen van ‘La Doyenne’. Wederom waren er echter weinig favorieten die vroeg het hazenpad kozen, wat er voor zorgde dat in de finale de koers geopend moest worden. Dit werd gedaan door de gebroeders Schleck (Leopard) op de Côte de la Roche-aux-Faucons. De Luxemburgers zagen na hun versnelling nog maar één iemand in het wiel zitten: jawel, Philippe Gilbert. De Waalse vedette werd nimmer in de problemen gebracht door de twee broers, waarna hij in de sprint te Ans gehakt van het duo maakte. Gilbert schaarde zich zo in het kleine lijstje renners die er in geslaagd is het gehele Ardense drieluik op zijn naam te schrijven, en maakte bovendien zijn droom om ooit te winnen in Luik waar.

Nummer drie: Luik-Bastenaken-Luik (foto: Sirotti)

Na Luik-Bastenaken-Luik stond in Duitsland nog de kleine eendagskoers Rund um Köln op het programma. Hier ging de zege naar Rabobank-renner Michael Matthews. De Australische neoprof klopte in de massasprint Marcel Kittel en Giacomo Nizzolo en boekte zo zijn derde seizoenszege.

Rondes
Hoewel april bekend staat als de klassiekermaand, werden er ook nog meerdaagse koersen verreden. Twee daarvan, de Ronde van het Baskenland en de Ronde van Romandië, behoren zelfs tot de WorldTour. In het Baskenland deed Nederland in de persoon van Robert Gesink mee om de eindzege. De Rabobank-renner handhaafde zich in de bergritten, waarin de Wit-Rus Vasil Kyrienka (Movistar) en Samuel Sanchez (Euskaltel) met de ritzege gingen lopen, en reed vervolgens een ijzersterke slottijdrit, die overigens werd gewonnen door de Duitse krachtpatser Tony Martin (HTC-HighRoad). In het eindklassement hoefde Gesink alleen het zeer sterk en constant rijdende RadioShack-duo Andreas Klöden (1ste) en Chris Horner (2de) voor te laten. De overige drie ritten werden een prooi voor respectievelijk Joaquim Rodriguez (Katusha), die een sprint bergop won, Alexandre Vinokourov (Astana), na een sterke solo in de slotfase en Francesco Gavazzi (Lampre-ISD), in een massasprint. Gavazzi kwam overigens niet al eerste over de streep, maar zag Rabobank-sprinter Oscar Freire gediskwalificeerd worden nadat die een duw had gekregen van ploegmaat Luis Leon Sanchez.

De Bask Castroviejo won verrassend de proloog van de Ronde van Romandië (foto: Sirotti)

De Ronde van Romandië, die eind april op het programma stond, werd enigszins verrassend geopend met een proloogzege van de Bask Jonathan Castroviejo (Euskaltel). De dag daarna raakte Castroviejo zijn leiderstrui echter al weer kwijt, aangezien de Rus Pavel Brutt (Katusha) een vlucht succesvol afronde. Brutt ging zo met een mooie voorsprong in het algemeen klassement de overige ritten in. Op de derde dag pakte Damiano Cunego (Lampre-ISD) na een lastige finish de zege, waarna op dag vier de ervaren Kazach Alexandre Vinokourov (Astana) er nog maar eens in slaagde een massasprint te ontlopen en de handen in de lucht te steken. De daaropvolgende dag stond de tijdrit op het programma, en dit bleek een horde te veel voor Brutt. David Zabriskie (Garmin) ging met de ritzege lopen, Lieuwe Westra werd knap derde, Tony Martin leed met een vijfde plaats een bijzondere nederlaag en Cadel Evans werd achtste en nam de leiderstrui over. De Australiër van BMC stond zijn leiderstrui in de door Ben Swift gewonnen slotrit niet meer af en boekte zo zijn tweede eindzege in 2011, na de Tirreno-Adriatico. Tony Martin en Alexandre Vinokourov vergezelde Evans op het eindpodium.

Cadel Evans boekte in Romandië zijn tweede eindzege van 2011 (foto: Sirotti)

Verder stonden er nog wat kleinere rondes op het programma. Vroeg in de maand schreef Anthony Roux (FDJ) het Circuit Cycliste Sarthe op zijn naam, nadat Daniele Bennati (Leopard) drie ritten had gewonnen en ook de Nederlander Michel Kreder (Garmin) mocht genieten van een zege. De zware Vuelta a Castilla y Léon stond in het teken van een sterk optreden van het Nederlandse rondetalent Bauke Mollema (Rabobank), die knap tweede werd en zo onder meer Igor Anton voorbleef. De Spaanse rittenkoers kreeg later echter een bittere nasmaak, aangezien bleek dat het voor eindwinnaar Xavier Tondo (Movistar) zijn laatste zege ooit was. Tondo overleed ongeveer een maand later namelijk bij een ongeluk voor zijn huis. In een andere Spaanse rittenkoers, de Ronde van Asturië, ging de eindzege naar Javier Moreno (Caja Rural), die zo een contract bij Movistar verdiende.

In Italië stond de Giro del Trentino op het programma. De voorbereidingskoers op de Giro d’Italia kende met Andreas Klöden, Thomas Voeckler, Fabio Duarte en Roman Kreuziger vier grote namen als ritwinnaars, en ook de eindwinnaar was er één van kaliber. Michele Scarponi (Lampre-ISD) bekroonde een sterk voorseizoen met de zege in de 2.HC-koers. Een andere 2.HC-koers, de Presidental Tour of Turkey, werd gewonnen door de Rus Alexander Efimkin (Team Type 1). De slotrit van die wedstrijd werd overigens gewonnen door de Nederlandse sprinter Kenny van Hummel (Skil-Shimano).

Nederlandse koersen
Van Hummel had al eerder de zege in de Profronde van Drenthe binnen gehaald, door alle twee de ritten in een massasprint te winnen. Al een tijdje daarvoor boekte Pim Ligthart zijn eerste profzege door in een sprint bergop de Hel van het Mergelland op zijn palmares bij te schrijven.

Lees ook:
Terugblik: januari en februari
Terugblik: maart

Wielernieuws April 2011