Laurens ten Dam reed vandaag in Italië als 28e over de finishlijn, op 1 minuut 38 van winnaar Di Luca. Hij had zelf een verklaring voor deze mindere dag. “Ik heb zowat de hele dag met die zoete meuk van gelletjes in mijn mond rond gereden. Na de finish ben ik als een haas naar de pot gerend en helemaal leeggelopen.”

Gelletjes en drinken
“De laatste veertig kilometer was ik leeg”, vertelt Ten Dam op Rabosport.nl. “Op weg naar Sestrières kreeg ik serieus last van maag en darmen. De eerste uren hebben we zo hard gereden, dat er geen tijd was voor vast voedsel. Dus alleen gelletjes en drinken. Daar reageerden mijn ingewanden dit keer heel slecht op. In de finale was de pijp echt leeg.

Aanklampen
“Jammer, want de eerste col ging ik nog goed mee omhoog. Bovenop zat ik in een groep van de beste twintig. Eerder had ik nog samen met Mauricio (Ardila, red.) en Dmitryi (Kozontchuk, red.) een gat naar een groep van achttien dicht gereden. Daar zaten een paar man van LPR in, maar niemand van ons. In de finale probeerde ik aan te klampen om bij Denis te blijven, maar het lukte echt niet meer.”

Klassement
Hoewel Ten Dam niet denkt dat hij zich morgen nog slecht voelt en 17e (op 5.18) in het klassement staat, gaat hij naar eigen zeggen vol voor Menchov rijden. “Nu, een uurtje later, voel ik me al een stuk beter. Het is zaak me vanavond goed te verzorgen en goed te rusten. Maar nu Denis zo dicht bij de roze trui is gekomen, moet ik me daar voor honderd procent op richten. En dat is niet meer dan terecht en logisch toch? Als ik straks met Denis in de roze trui in Rome aankom, haal ik daar ook gigantisch veel voldoening uit. Jammer voor mijn eigen klassementskansen, maar daar lig ik in deze situatie eigenlijk helemaal niet wakker van. We kunnen een grote ronde winnen en daar stap ik echt wel voor opzij.”

Horillo
Dan wordt de Nederlander nog gevraagd hoe de ploeg omgaat met de val van Pedro Horrillo en de gevolgen daarvan. “We hoeven gelukkig niet meer zo ongerust te zijn als zaterdag en zondag. Na de eerste nacht liepen we allemaal met een bang hart naar het ontbijt, maar de berichten zijn nu beter. Hij is er natuurlijk nog lang niet, maar we hebben wel begrepen, dat Pedro volledig kan herstellen, dus dat hij geen beperkingen zal ondervinden in zijn verdere leven. Of hij weer aan fietsen toekomt, is nu niet van belang. We denken allemaal aan Pedro en doen dat nu gelukkig zonder stress en angst.”