Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tadej Pogacar vloert Julian Alaphilippe in Luik-Bastenaken-Luik
Tadej Pogacar heeft Luik-Bastenaken-Luik 2021 gewonnen. De Sloveen van UAE Emirates was na bijna 260 kilometer de beste van een kopgroep van vijf, die weggereden was op de Roche-aux-Faucons op 13 kilometer van de finish. Pogacar versloeg wereldkampioen Julian Alaphilippe op de streep. David Gaudu werd derde, voor Alejandro Valverde en Michael Woods.
Zeven vroege vluchters
De kopgroep van de dag ontstond in enkele schuiven. Uiteindelijk vonden Tomasz Marczynski (Lotto Soudal), Loic Vliegen, Lorenzo Rota (Intermarché-Wanty-Gobert), Laurens Huys, Mathijs Paasschens (Bingoal Pauwels Sauces WB), Serghei Chernetski (Gazprom-Rusvelo) en Aaron Van Poucke (Sport Vlaanderen-Baloise) elkaar in de vlucht. Paasschens was de enige Nederlander vooraan. Huys, Vliegen en Van Poucke waren de Belgen aan kop. Het zevental kreeg nooit meer dan elf minuten voorsprong.
In het peloton waren het de bekende ploegen die de achtervolging leidden. Deceuninck-Quick-Step, Jumbo-Visma, Movistar, UAE Emirates en Israel Start-Up Nation zetten elk een mannetje op kop. Voor de armada van Movistar was het een extra speciale dag, omdat kopman Alejandro Valverde zijn 41ste verjaardag vierde. De Spanjaard was daarmee – niet heel raar – de oudste renner aan de start. Ter vergelijking: de jongste coureur in het pak was de 19-jarige Ben Tulett van Alpecin-Fenix.
foto: Cor Vos
Een eerste schermutseling in het peloton kwam ruim 80 kilometer voor de finish, toen Luis Léon Sánchez en Omar Fraile eens aan de boom schudden. Ook op de Hate-Levée werden de benen even op spanning gezet, met onder meer oud-winnaar Philippe Gilbert en olympisch kampioen Greg Van Avermaet. Zij kwamen niet weg. Op de Col du Rosier werd ook flink aangevallen. De voorsprong van de koplopers liep daardoor snel terug.
Vanhoucke laat zich zien in voorfinale
Harm Vanhoucke, Mark Padun en Mark Donovan sloegen de handen ineen na de Rosier. Zij reden weg uit het peloton, dat even op adem kwam, en jaagden op de kopgroep. In het peloton regende het lekke banden voor onder meer Wout Poels en Enric Mas, maar zij waren op de Côte de Desniè weer terug. De top lag op 48 kilometer van de meet. Daar was het verschil tussen de vluchters en het peloton drie minuten. De groep-Vanhoucke zwom ertussen op weg naar La Redoute.
foto: Cor Vos
INEOS Grenadiers opent op Redoute
Huys, Rota, Vliegen en Marczynski bleven daar het langst over uit de vroege vlucht. In het peloton nam INEOS Grenadiers het heft in handen. De Britse trein maakte tempo, dunde de favorietengroep uit tot dertien man en haalde groep-Vanhoucke bij op de top. Onder meer wereldkampioen Alaphilippe, Bauke Mollema, Marc Hirschi en Jakob Fuglsang hadden de slag gemist, maar in de nasleep kwam alles weer samen. Op de voorlaatste klim, de Côte de Forges, trokken Tao Geoghegan Hart en Adam Yates het peloton op een lint.
Yates en Jonas Vingegaard rekenden op de top de laatste vluchters in, waardoor de echte finale kon beginnen. Zij kregen Pogacar, Carapaz, Haig, Vansevenant, Wellens, Higuita, Gaudu en Hermans mee. Ontbraken: Alaphilippe, Roglic en Valverde. In de kopgroep gebruikte Carapaz een stil moment om aan te vallen. De Ecuadoriaan van INEOS Grenadiers pakte 25 seconden op de groep-Pogacar, waar Roglic en co bij aan wisten te sluiten. Carapaz begon solo aan de slotklim van Roche-aux-Faucons (1,3 km aan 11%) met 17 seconden voorsprong.
foto: Cor Vos
Woods rijdt favorietengroep uit elkaar op Roche-aux-Faucons
De eerste versnelling kwam er van Davide Formolo, die Carapaz terugpakte. Daarna was het Michael Woods die een ferme demarrage plaatste. Op die aanval had titelverdediger Roglic geen antwoord. De Sloveen van Jumbo-Visma viel stil en zag Woods, Alaphilippe, Pogacar, Valverde en Gaudu wegrijden. Roglic kwam terecht in een grote achtervolgende groep met de nodige (schaduw)favorieten, maar dat was al 20 seconden achter de kopgroep.
In de lastige uitloper van de ‘Valkenrots’ bleef dat verschil intact. Woods en Alaphilippe wilden Gaudu, Pogacar en Valverde testen, maar de vijf bleven bij elkaar. De groep-Roglic kwam tot op 15 seconden, maar verloor in de afdaling richting Luik steeds meer terrein. Het gat groeide daardoor richting de halve minuut bij het binnenrijden van Luik. De vijf vluchters mochten daardoor gaan dromen over een overwinning.
Nipte sprint tussen Pogacar en Alaphilippe
Anderhalve kilometer voor de meet probeerde Woods zijn collega-vluchters te verrassen, maar Alaphilippe dichtte het gat. Valverde liet zich vervolgens de kop opdringen in de laatste rechte lijn, waarna hij het tempo volledig liet stilvallen. Op 250 meter van de finish begon Valverde zelf aan zijn sprint, maar hij werd in extremis gepasseerd door Alaphilippe en Pogacar. De Sloveen drukte zijn wiel net iets eerder over de finish.
De derde plaats was voor Gaudu, die de jarige Valverde en aanstichter Woods achter zich hield. In de achtergrond waren Marc Hirschi (zesde), Tiesj Benoot (zevende) en Bauke Mollema (achtste) nog weggereden. Zij bleven de achtervolgende groep twee seconden voor.
Pogacar dik verdiend gewonnen.. Een tourwinnaar die ook nog eens zo explosief kan sprinten. Uitzonderlijk sterk..
Op de 108ste plaats is toch geen klassering voor zo'n renner.
Dan is het zwijgen rondom Hirschi bijv. heel veel meer verdacht.
Zelf was ik onder de indruk van Roglic in zowel Parijs Nice als Baskenland, maar het is hem niet gelukt om er ook een klassieker bij te pakken. Zet je daar Pogacar tegenover, dan pakt hij twee rondjes en een klassieker, maar hij kreeg in Baskenland toch echt op zijn doos van Roglic.
Beetje hetzelfde verhaal bij de klassieke mannen. VdP maakt indruk overal waar hij rijdt, en wint in TA, Strade, in UAE. Maar vergelijk je dat met Wout, dan is de erelijst van Wout indrukwekkender. Maar net als bij Pogi en Roglic heeft Wout dan weer vaak de duimen moeten leggen voor VdP in rechtstreekse duels.
Als ik het zelf moet zeggen, dan neig ik naar Pogacar vanwege de combinatie van rondjes, etappes en een monument. Maar de meeste "puntje van de stoel momenten" komen mi.i toch van Mathieu. Met zijn heroische etappe in TA, zijn bijna gelukte aanvalspoging in KBK, de fratsen met zijn gebroken stuur in Samyn, en dan zijn zege in SB. En natuurlijk ook zijn "net nietje" in de RVV.
Hoe dan ook gewoon een mooi voorjaar gezien. En dan hebben we met Parijs Roubaix ook nog iets lekkers bewaard voor het najaar.
Anderzijds, er vervolgens in Baskenland direct weer staan tekent Roglic. Hij is - met die heerlijk droge nikszeggings interviews - met afstand mijn favoriete renner momenteel, maar Pidcock maakte als jonkie de meeste indruk.
Zoveel beter dan Pogacar was Roglic in Baskeland niet. Hij was eigenlijk beter in de tijdrit. In de laatste rit had pogacar zich gewoon laten verassen en reed daarna de laatste 40 km net zo snel als Roglic.
mijn top 5
1Pogacar
2 WVA
3 Roglic
4 MVDP
5 Alaphilippe
HM: Asgreen, Yates, Bennett en Pidcock
Ondanks zijn overwinning in de BP en zijn bijna overwinning in de AGR heeft hij nog 1 stapje te zetten: BEVESTIGEN... Benieuwd dus naar zijn najaar, en uiteindelijk ook naar zijn cross-seizoen en volgend voorjaar.
@Adelaar,
Kan me volledig vinden in jouw lijstje, zeker als je kijkt naar de overwinningen, en de veelzijdigheid van zowel Pogacar als Wout. Als je ook kijkt naar de wijze waarop is gekoerst, dan vond ik uiteindelijk Mathieu toch echt de smaakmaker van dit voorjaar.
Toch zijn er meerdere renners die verrasten of juist positief bevestigden. Vingegaard bijv is zeker opgevallen voor mij. De zege in Coppi e Bartali maar ook als superknecht in Baskenland.
Asgreen reed zeer sterk, Ganna... Nizzolo was in Clasica Almeria al vroeg op afspraak. En Matthews, ondanks dat de mooie zege ontbrak, lijkt zich weer thuis te voelen 'back home'.
2. Pogacar
3. Asgreen
4. Roglic
5. Alaphillipe
Revelatie: Pidcock
Hij zet Wout op 1 en wil schoorvoetend en heel misschien een "vierde" (Pogacar) toevoegen aan de grote 3. Dat is totaal niet te vergelijken met het gemak waarmee hij in het veldrijden een "derde" (Pidcock) toevoegde aan de grote 2.
In mijn ogen moet je op dit moment spreken over de grote 5, omdat ook Roglic echt in dit rijtje hoort. Waarbij eigenlijk enkel Alaphillipe dit voorjaar is tegengevallen. Maar dat krijgt die ouwe gek niet over zijn lippen...
In een ééndagswedstrijd zijn beide mannen zeer rap aan de finish.
Pogacar wint dan ook nog eens kleine rondjes en je kunt niet anders dan concluderen dat hij de man van het voorjaar is. Ik krijg het met moeite mijn strot uit, maar het is niet anders.
Dat Alaphilippe is tegengevallen vind ik overdreven. Hij won de WP en hij verloor supernipt LBL (als hij die won was hij misschien de beste van het voorjaar). Hij werd ook nog tweede in de sb, derde in de tour de provence en versloeg MVDP en WVA in een tirreno rit. Zijn Amstel (toch zesde) en Rvv vielen tegen maar zijn grote doelen waren toch de ardennen.
Over Roglic heb jij volledig gelijk. De beste renner van de laatste twee jaar die ook een heel sterk voorjaar heeft gereden hoort altijd bij de Big 5.
Flipje heeft zodanig veel klasse dat hij het ook kan op parcoursen die niet op zijn maat zijn, maar eigenlijk is dit toch echt wel een mannetje voor de klimklassiekers en het middengebergte. Bij Matje is het knap als hij top-10 rijdt in Lombardije of Luik, maar Alaphilippe valt tegen als hij in Vlaanderen of het criterium van Valkenburg niet op het podium staat?
Van der Poel, van Aert en Alaphilippe na afloop van het Ardennen-luik voor mij dichtbij elkaar. Wout de meest constante en 2 klassiekers erbij maar zonder de echte vormpiek, Mathieu de meest flitsende maar niet alles uit zijn vormpeil gehaald en Julian iets minder dan afgelopen jaren maar wel top in het Waalse werk. Alle 3 niet historisch goed maar ook niet tegengevallen.
Pogacar op zijn 22ste zet ze voorlopig wel in zijn schaduw. Ook Roglic zet ik in de buurt van die andere 3, net als Asgreen die in de E3 en Vlaanderen bij momenten de monsterlijke kracht van de Beer van Bern benaderde.
En in mijn ogen moeten we lekker nokken met dat de grote weetikveel geouwehoer, dit voorjaar wijst weer mooi uit dat er vele spelers zijn. Hopelijk was dit 1 jaartje de grote de grote weetikveel en is het nu klaar.
Renners als Hirschi of Fuglsang mogen dan juist wel met enig wantrouwen gevolgd worden..
Qua rondewerk zit hij namelijk Jummy in de weg en qua dat maffe geitgedoe waar ook jij kennelijk graag mee aankakt steekt hij Emmy Vanderpee de loef af. Het zijn niet alleen de Evenepoellovers die de degens kruisen willen met de immer beweeglijke Stockholmers in de slipstream van wie op dat moment de beste renner is.