Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tadej Pogacar stelt eindzege Critérium du Dauphine veilig, slotrit is voor Lenny Martinez
Tadej Pogacar heeft het Critérium du Dauphiné gewonnen. De Sloveen kwam in de slotrit niet meer in gevaar – ondanks een speldenprikje van Jonas Vingegaard. De slotrit werd een prooi voor Lenny Martinez, die onderdeel uitmaakte van een vroege vlucht samen met Mathieu van der Poel.
Na de indrukwekkende klimprestaties van Tadej Pogacar naar Combloux (rit 6) en Valmeinier (rit 7), leek het eindklassement voorafgaand aan de slotetappe al beslist. Toch gaf Jonas Vingegaard voorafgaand aan de 133 kilometer lange bergetappe op dag acht aan dat hij de hoop nog niet had opgegeven. Om te stunten moest de Deen van Visma | Lease a Bike een achterstand van 1 minuut en 1 seconde goed maken. Dat zou dan moeten gebeuren op de laatste klim van de ronde, een deel van de Col du Mont-Cenis van 9,6 kilometer lang aan een gemiddelde van 6,9%. De finish lag enkele vlakke kilometers verderop.
In een heuvelachtige openingsfase was een actieve Mathieu van der Poel te zien. De groenetruidrager – die in het puntenklassement gelijk stond met Pogacar – wist dat hij de volle buit moest pakken bij de tussensprint om de meeste kans te maken op eindwinst van de puntentrui. Maar Van der Poel was niet de enige grote naam in de kopgroep die ontstond. Maxim Van Gils (Red Bull-BORA-hansgrohe), Sepp Kuss (Visma-Lease a Bike), Valentin Paret-Peintre (Soudal Quick-Step), Lenny Martinez (Bahrain Victorious), Bruno Armirail (Decathlon AG2R La Mondiale), Ben Healy (EF Education-EasyPost), Enric Mas en Ivan Romeo (Movistar), Alexey Lutsenko (Israel Premier Tech) en Tobias Foss (INEOS Grenadiers) waren namelijk ook van de partij.
foto: Cor Vos
Uno-X Mobility controleert
De kopgroep kwam niet zomaar tot stand, maar leek op 100 kilometer van de streep eindelijk de vrijgeleide te krijgen van het peloton. Al snel fietsten de aanvallers een voorsprong van meer dan vier minuten bijeen, maar toen werd het de mannen van Uno-X Mobility ietwat heet onder de voeten. Kopman Tobias Halland Johannessen die in het algemeen klassement knap vijfde stond, voelde zijn eindklassering in gevaar komen door de aanwezigheid van Mas in de kopgroep.
En dus besloot het Scandinavische ProTeam in het peloton het heft in eigen handen te nemen. Binnen no time werd de voorsprong van de vluchters verkleind tot ‘slechts’ tweeënhalve minuut en zagen de aanvallers hun kansen op ritwinst ineens een stuk minder rooskleurig in.
Aanval voor het groen
Ook Van der Poel voelde het peloton dichterbij komen, maar wilde dat niet zomaar laten gebeuren. Vlak voor de tussensprint – waar hij tien belangrijke punten voor de groene trui behaalde – reed hij alleen weg. Een mooie training is wat volgde voor de Nederlander, hoewel Van der Poel het serieus goed deed in het restant van de wedstrijd. Met nog 30 kilometer te gaan was zijn voorsprong op de oorspronkelijke kopgroep 1 minuut en 15 en 2 minuten en 40 seconden op het peloton.
foto: Cor Vos
Of MVDP daadwerkelijk kans maakte op de ritzege, viel nog maar te bezien. De zware Col du Mont-Cenis moest nog bedwongen worden. Nog voor deze klim werd Van der Poel ingelopen door de achtervolgers met onder meer Kuss, Martinez, Mas, Lutsenko, Paret-Peintre. De voorsprong van de negen op het peloton was aan de voet van de klim nog een kleine twee minuten, waarna de mannen van voren het met elkaar gingen uitvechten op de flanken van de Mont-Cenis.
Martinez de beste vluchter, Vingegaard deelt nog speldenprikje uit
Van de oorspronkelijke namen bleven halverwege de klim van eerste categorie alleen Martinez en Mas over, terwijl hun voorsprong nog altijd een minuut was op de groep met favorieten. Pogacar, Evenepoel en Vingegaard maakte zondag lange tijd geen move, terwijl we we in die groep alleen Tobias Halland Johannsessen (meerdere keren) in de aanval zagen gaan.
In de laatste kilometers voor de top reed Martinez weg bij Mas, terwijl we Vingegaard – jawel – op 1,5 kilometer van de top Pogacar zagen aanvallen. De Sloveense leider ging gezwind mee, maar besloot de Deen vervolgens niet meer te trakteren op een tegenaanval. Dat speelde vluchter Martinez dan weer in de hand. Aan de meet hield hij een voorsprong van dertig seconden over op Pogacar en Vingegaard, die zodoende de de ronde op de plekken een en twee besloten. Door de derde plek van Pogacar geraakte MVDP wel het groen definitief kwijt.
RIT 
AK 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
Remco’s demarrages waren misschien goedbedoeld maar vooral potsierlijk.
Dat Jonas van Tadej toestemming kreeg het sprintje om plek 2 te winnen vond ik wel de meest gênante vertoning.
Nog drie karige weken voor de "All Blacks van het wielrennen" om grote punten op hoofdletter I's te zetten. Ik zeg: gooi de dogma's overboord, de selectie op z'n kop en ga aanvallen. Kooij er bij en dan wordt het wellicht een toffe Tour.
Waarom zou dit moeilijk worden? Hij deed het vorig jaar al. En ongeacht de exploten van Pogacar was Remco's Dauphiné merkelijk beter dan vorig jaar.
En de UAE-ploeg is zwak? De helft van de tourploeg reed hier nog niet eens mee en Wellens ( wat nog niet eens een klimmer is) dunde de favorietengroep uit tot 10 renners ofzo.
Enter Yates en Almeida en we zullen al heel anders spreken