Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tadej Pogacar sluit superseizoen in stijl af met simpele solozege in Ronde van Lombardije
De Ronde van Lombardije heeft de verwachte winnaar gekregen: Tadej Pogacar. De Sloveen reed op de Passo di Ganda weg uit de favorietengroep, achterhaalde vroege vluchter Quinn Simmons en kwam na een solo van 34 kilometer zegevierend over de streep. Remco Evenepoel werd tweede.
Het route van de Ronde van Lombardije was dit jaar hetzelfde als twee jaar geleden. Dat betekende starten in Como, finishen in Bergamo en een finale met de Passo della Crocetta (11,7 km aan 5,8%), Passo di Ganda (9,2 km aan 7,3%) en Colle Aperto (1,3 km aan 7,4%). Op de top van die laatste kuitenbijter was het nog drie kilometer naar de streep, maar de verwachting was dat topfavoriet Tadej Pogacar al eerder zijn duivels zou ontbinden.
- Start:
- 10:40 ( Como)
- Finish:
- 16:42 ( Bergamo)
Lemmen en Vervaeke in de kopgroep
Vroeg in de wedstrijd ontstond een kopgroep van twaalf renners. Daarbij onder meer Filippo Ganna (INEOS Grenadiers), Quinn Simmons (Lidl-Trek), Michael Matthews (Jayco AlUla), Louis Vervaeke (Soudal Quick-Step) en Bart Lemmen (Visma | Lease a Bike). De andere aanvallers luisterden naar de namen Gal Glivar (Alpecin – Deceuninck), Walter Calzoni (Q36.5), Thibault Guernalec (Arkéa-B&B Hotels), Pello Bilbao (Bahrain Victorious), Bjoern Koerdt (Picnic PostNL), Mattia Bais (Polti VisitMalta), Lucas Hamilton en Victor Langellotti (bieden INEOS Grenadiers).
De twaalf vluchters kregen ongeveer drie minuten voorsprong. Met die voorsprong kwamen ze over de mythische Madonna del Ghisallo, die dit jaar vroeg in de koers lag en vanaf de gemakkelijkere kant beklommen werd. De renners namen wel de lastigere afdaling, waar Tom Pidcock in het peloton onderuit schoof. De Brit kon zijn weg echter vervolgen en sloot snel weer aan bij het peloton.
Lemmen in de kopgroep – foto: Fotopersburo Cor Vos
Ondertussen kreeg UAE Emirates XRG hulp van Red Bull-BORA-hansgrohe om de ontsnapping te controleren. Eenmaal op de Roncola (9,4 km aan 6,6%), met nog goed 140 kilometer te gaan, nam de ploeg van Pogacar wel weer zelf het initiatief. Het tempo ging omhoog en de groep dunde uit. Ook op de Berbenno (6,9 km aan 4,9%) en daarna bleven de troepen van de wereldkampioen de forcing voeren, maar in deze fase gaven ze de koplopers wel weer iets meer ruimte. De ontsnapping begon met drie minuten marge aan de Crocetta.
Pogacar vertrekt op Passo di Ganda
Op die Crocetta reed Simmons weg bij zijn vluchtgenoten en moesten in het peloton meerdere grote namen lossen. Onder meer Thymen Arensman, Ben Healy en de eerder gevallen Jai Hindley moesten eraf. Ondertussen zette Simmons zijn solo door. Hij kwam ook met voorsprong boven op de Zambla Alta (9.8km aan 3.3%) en zette vervolgens koers richting de Passo di Ganda. De verwachting was dat de koers hier echt zou ontbranden.
En dat gebeurde. UAE Emirates XRG voerde het tempo vanaf de voet op. Eerst met de afscheidnemende Rafal Majka, vervolgens met Jay Vine. Die laatste reed zo hard dat enkel Pogacar, Isaac Del Toro, Remco Evenepoel, Michael Storer en Paul Seixas bij konden blijven. Toen Vine zich opzij zette, op een kleine zes kilometer van de top, was het aan Pogacar zelf. De wereldkampioen versnelde en niemand had een antwoord. Ook Evenepoel reageerde niet eens. Het was voor Pogacar enkel nog zaak om Simmons te achterhalen.
Niemand te zien – foto: Fotopersburo Cor Vos
Op 3,1 kilometer van de top kwam de Sloveen bij de Amerikaan, op 2,8 kilometer van de top had hij hem achtergelaten. Pogi stoomde door en had bovenop de Ganda al meer dan een minuut op de eerste achtervolgers. Dat waren Simmons, Storer en Evenepoel, die de achtervolging leidde en zo Seixas en Del Toro overboord had gegooid. Eenmaal boven bleef de Belg druk zetten. Net voor de afdaling moest Simmons afhaken en in de afdaling liet ook Storer een gaatje. Evenepoel was duidelijk the best of the rest.
Terugkeren bij Pogacar was niet meer mogelijk. De Sloveen soleerde soeverein naar de zege. Hij liep richting de finish alleen maar verder uit ten opzichte van Evenepoel, al kwam dat deels ook doordat de Belg op de Colle Aperto nog even opgehouden door motoren. Evenepoel kwam binnen op bijna twee minuten van Pogacar, die voor de vijfde keer op rij de Ronde van Lombardije won. Met zijn vijfde zege evenaarde hij het record van Fausto Coppi. De Italiaanse wielerlegende won de Ronde van Lombardije in 1940, 1947, 1949, 1952 en 1953.
EENDAG 
WK Gravel was wel leuk, met een interessante ontknoping. Morgen de mannen kijken.
Meest simpele verklaring is nog altijd dat Pogacar gewoon zo waanzinnig goed is.
Hopelijk nog vele jaren.
Wat dacht men vanochtend bij de ploegleiders van BORA? We gaan 100+ km mee rijden? Decathlon met 6 man stoer in het wiel, maar koers ho maar?
Hulde voor Simmons!
En nee, zijn nationaliteit maakt me geen barst uit. De lol van wielrennen kijken zit voor zeker 90% in spanning
Voor de zuurtjes in de reacties: En tóch kijken hè? En toen zo snel mogelijk naar WF!
Maar leg nu eens uit: wat is er leuk aan dit koersverloop? Dit is toch nooit jouw reden geweest om naar wielrennen te gaan kijken? Oprecht benieuwd naar je antwoord
Het is maar net welke schoen je het beste past.
Merckx 7x San Remo, meestal in een groepsspurt of vlak vóór de tegenstand uit, dat dikt aardig aan.
Soortelijk gewicht van overwinningen telt ook mee.
Je kan Pogacar moeilijk verwijten dat hij gewoon op dit moment de allerbeste is. Remco kan alleen maar beter proberen te worden op de heling een paar minuten de korte inspanning. Ten koste van het tijdrijden maar daar heeft hij alles al.
Prima toch, dat het allebei kan. Ik benijd de andere kant van dit smaakspectrum wel, zou hier graag met plezier naar kijken en de spanning van een echte strijd minder missen.
Wat me wel eningszins stoort is dat de onvrede met het koersverloop gepaard gaat met een gebrek aan respect voor de auteur ervan.
Mij maakt de nationaliteit niets uit
Oh wacht! Toch niet! Evenepoel heeft een half jaar over gedaan om op dit niveau te komen terwijl Pogacar al alles aan het winnen was tot nu met twee vingers in de neus nooit een slechte dag. Hou toch op met vergelijken en wat als Pogacar er niet zou zijn. Als hij er niet was waren de overwinningen niet allemaal naar een renner gegaan die nooit een slechte dag heeft.
Punt bij Pogacar is dat hij hoogstwaarschijnlijk geen exceptioneel talent is, zoals Vos, Van der Poel en Evenepoel dat wel zijn, maar net als zijn voorganger Froome vooral exceptioneel reageert op de middelen die wielrenners tegenwoordig krijgen toegediend. Dat hoeft geen doping te zijn. Ketonen, Astma-medicatie en zelfs schildklier-medicatie zijn allemaal toegestaan.
En twee uur later: "Gôh; gelukkig geen tijd aan besteed".
Echt genoten! Van de vrije zaterdagen en zondagen. Pogi op kop en ik lekker met de familie de bossen in.
Waar ik vroeger bij elke (semi)klassieker en grote ronde voor de buis hing, kijk ik nu nauwelijks meer.
Dit is absoluut niet goed voor de sport in het algemeen. Zelfs de ploeg van Lance was niet zo dominant.
Bij de demarrage van Pogi kon je op het gezicht van Remco al zien dat ie niets over had op dat moment. Deed niet eens moeite, en ging voor een tweede plek. Kan nu zijn gouden velo gaan veilen aan de hoogste bieder (SUS?) en volgend jaar op een zilveren fiets gaan rondrijden. Want die kleur past m beter.
Wat is je volgende suggestie op tactisch vlak? Rekening houdend met het feit dat Pogacar veel sterker is dan de rest en er 4 uae renners bij de eerste 11 eindigen? Een concreet voorstel in plaats van vaag geblaat graag.
Gewoon een feit.