Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tadej Pogacar schenkt Brandon McNulty de zege in GP de Montréal
Tadej Pogačar heeft de Grote Prijs van Montréal niet gewonnen, maar beleefde desondanks een prima generale repetitie voor de wereldkampioenschappen op de weg van 2025 en 2026. Hij gaf de zege aan zijn Amerikaanse ploeggenoot Brandon McNulty, met wie hij in de slotkilometers alleen overbleef na een koers waarin UAE Emirates XRG van start tot finish de lakens uitdeelde. Quinn Simmons (Lidl-Trek) was op gepaste afstand de best of the rest.
De Grand Prix de Montréal was dit jaar nog interessanter dan normaal. Niet alleen stond wereldkampioen Tadej Pogačar als absolute topfavoriet weer aan de start van deze wedstrijd, ook was het de generale repetitie voor het WK wielrennen van 2026 dat in de Canadese stad zal plaatsvinden op nagenoeg hetzelfde parcours. Maar wie kon Pogačar zondag uitdagen op dit lastige parcours in Montréal?
De GP de Montréal is een omloop door de Canadese stad Montréal met daarin enkele hellingen, identiek aan vorig seizoen. Maar liefst 17 keer moesten de renners de inmiddels bekende omloop van 12,3 kilometer afleggen met daarin 269 hoogtemeters. Dat zorgde voor een totaal van 209,1 kilometer en 4.573 hoogtemeters, met de Côte Camillien-Houde (1,8 km à 8%) en de Côte de Polytechnique (780 meter à 6%) als belangrijkste scherprechters.
- Start:
- 16:15 ( Montreal)
- Finish:
- 21:28 ( Montreal)
Twee Nederlanders in vlucht
Ide Schelling stond aan de start met twee voeten al in de pedalen, om vanuit het vertrek te demarreren. Dat deed de Hagenees van Astana, bezig aan zijn afscheidstournee, maar het lukte hem niet in de kopgroep van de dag plaats te nemen. Met Frank van den Broek (Picnic PostNL) en Pascal Eenkhoorn (Soudal-Quick Step) waren er wel twee landgenoten van hem die dit voor elkaar kregen.
Ze kregen het gezelschap van Jørgen Nordhagen (Visma | Lease a Bike), Embret Svestad-Bårdseng (Arkea-B&B Hotels), Victor Lafay (Decathlon AG2R La Mondiale) en de INEOS Grenadiers-tandem Andrew August-Artem Shmidt. Eenkhoorn was de minste van het zevental. Diverse malen moest hij eraf op de klimmetjes. Daarnaast kwam hij op een lullige manier ten val.
🚴🇨🇦 | Gat in de weg, lelijke valpartij! Pascal Eenkhoorn kan er he-le-maal niks aan doen, maar gaat wel pijnlijk tegen de grond… 💥💥 #GPCQM
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/AD4VnQAMF0
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) September 14, 2025
Dat gebeurde overigens na uitbreiding van de kopgroep. Want zeven renners vooraan werden er uiteindelijk zestien. Want na zeventig ging een mooi clubje tegenaanvallers met elkaar op sjouw. Laurence Pithie, Jan Tratnik (beiden Red Bull-BORA-hansgrohe), Marius Mayrhofer (Tudor), Alex Baudin, Harry Sweeny (EF Education-EasyPost), Fredrik Dversnes (Uno-X Mobility), Mauro Schmid (Jayco AlUla) en Lewis Askey (Groupama-FDJ) voegden zich uiteindelijk bij de mannen vooraan.
Pogacar verdeelt en heerst
Daarachter regende het traditioneel opgaves in de Canadese koers. De een na de ander voelde zijn benen vollopen en gaf er de brui aan. Grote namen als Biniam Girmay, Christophe Laporte, Michael Matthews, Wout van Aert en Florian Lipowitz moesten een voor een lossen. En ook de winnaar van de Grote Prijs van Québec, Julian Alaphilippe, zou de wedstrijd niet uitrijden. Het was allemaal het gevolg van het sloopwerk dat UAE Emirates XRG verzorgde in dienst van Tadej Pogačar.
Met iets minder dan zeventig kilometer te koersen waren de laatste vluchters eraan voor de moeite. Daarna was het wachten op het moment waarop Tadej Pogačar besloot aan te vallen. Dat moment zou nog even op zich laten wachten, want eerst moest Pavel Sivakov nog een paar rondes op kop rijden.
Brandon McNulty op pad met Quinn Simmons – foto: Cor Vos
Toen Sivakov dan uiteindelijk uitstuurde op drie rondes van het einde, was het Brandon McNulty die een versnelling plaatste. Hij kreeg Quinn Simmons (Lidl-Trek) met zich mee. Louis Barré (Intermarché-Wanty) probeerde over te steken, maar het was de wereldkampioen himself die er toch nog eerder bij wist te komen. Maar uiteindelijk konden ze met z’n vieren door.
Bijna een volledige ronde bleven ze samen. Maar op 23,3 kilometer van de finish — op het punt waar Pogacar een jaar eerder ook ging — moest Barré lossen en ging Pogacar versnellen. Maar in tegenstelling tot een jaar eerder werd het geen eenzame solo tot aan de finish. Pogacar besloot te wachten op McNulty, die op zijn beurt Simmons ter plaatse zou laten. Pogacar speelde de ideale knecht voor McNulty.
En dat is 85!
De Sloveen verzorgde het kopwerk voor zijn ploeggenoot en liet hem in de laatste meters voorgaan. Daar ging nog wel een innige omhelzing vlak voor de finish aan vooraf. Het succes van de ploeg mocht dan ook gevierd worden. Niet alleen pakten UAE Emirates XRG dus een een-tweetje, McNulty tekende ook nog eens voor de 85e zege van de ploeg. Daarmee evenaarde de ploeg het recordaantal overwinningen van HTC-High Road van 2009.
🚴🇨🇦 | Pogacar geeft een cadeautje! De moderne kannibaal heeft vandaag geen honger. McNulty mag de GP Montreal winnen! 🙌🇺🇸 #GPCQM
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/hzFDRz1lJn
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) September 14, 2025
EENDAG 
De Messi, Verstappen, Marquez van het wielrennen
De nummer 1 van de wereld rijdt anderhalve ronde op kop voor z’n ploeggenoot, die hem helemaal op het eind voorbij mag.
Als ze nu nog een gefingeerde koppeltijdrit hadden gedaan met 25% kopwerk van McNulty…
Dit oogde gewoon lullig.
En wat de dominantie betreft: This Joke Isn’t Funny Anymore
3/4 uur sport met 10 interessante minuten.
En hoe omschrijf je het Vuelta-podium van 2023 dan?
UAE echt drie klassen sterker dan de tegenstand. Sivakov was absurd sterk. Heel het peloton hing tussen hun kader. Ondanks het aangename weer toch slechts 55 finishers.
Nee, alle gekheid op een stokje, geen fan van teamorders, dit wel een mooi gebaar, maar het zou dan zoveel mooier zijn als je niet per se zelf op de foto wil staan om heel duidelijk te maken aan de grootste leek dat JIJ echt wel de beste bent en de zege ostentatief cadeau hebt gegeven.