De 102e editie van de Brussels Cycling Classic is gewonnen door Taco van der Hoorn. De Nederlander van Intermarché-Wanty-Gobert maakte deel uit van een vroege vlucht, maar wist met zijn medevluchters uit de greep te blijven van een uitgedund peloton. Van der Hoorn was in een sprint der stervende zwanen nipt te sterk voor Thimo Willems en Tobias Bayer.

De 102de editie van de Brussels Cycling Classic, die vroeger bekend stond als Parijs-Brussel, stond vandaag op het programma. Waar er vroeger vaak werd gesprint in de Belgische hoofdstad, is een massasprint vandaag de dag geen sinecure. De organisatie besloot het parcours vorig jaar een grondige facelift te geven, met de Muur van Geraardsbergen (1,2 km aan 7,8%) en Bosberg (1,4 km aan 5%) als het kloppende hart van een lastige heuvelzone, die vooraf en achteraf werd gegaan door de Zavelstraat en de Congoberg. Daarna volgden nog de Brabantsebaan, de Rosweg en de Heiligekruiswegstraat.

Sterke kopgroep met Van der Hoorn en Wallays 
Maar eerst moesten de renners nog vertrekken vanuit Brussel voor de iets meer dan 200 kilometer lange (semi)klassieker. Het peloton zag al snel tien coureurs wegrijden, maar zag geen gevaar in deze vroege vlucht en liet dan ook begaan. Taco van der Hoorn (Intermarché-Wanty-Gobert), Thimo Willems (Minerva), Jelle Wallays (Cofidis), Bram Welten (Groupama-FDJ), Tobias Bayer (Alpecin-Fenix), Axel Laurance (B&B Hotels-KTM), Arjen Livyns (Bingoal Pauwels Sauces WB), Gilles De Wilde, Runne Herregodts (Sport Vlaanderen-Baloise) en Gianni Marchand (Tarteletto-Isorex) mochten acht minuten wegrijden.

In het peloton was er niet meteen sprake van paniek, ondanks de aanwezigheid van enkele erkende hardrijder als Van der Hoorn, Wallays en Herregodts. Het bleek een verkeerde inschatting, aangezien de voorsprong richting de eerste passage van het trio Muur-Bosberg-Congoberg maar bleef schommelen rond de acht minuten. De eerste passage van de Muur van Geraardsbergen zorgde meteen voor een flinke schifting in het peloton. Met Magnus Sheffield, Michael Matthews, Gianni Vermeersch en Quinten Hermans zagen we de grote namen op de voorste rijen. Ook Victor Campenaerts was zeer actief namens Lotto Soudal.

Grote namen laten zich zien
De betere renners probeerden de koers naar hun hand te zetten, maar ze konden niet verhinderen dat er na de Bosberg weer een hergroepering plaatsvond. En zo trokken we met een redelijk compact peloton naar de tweede passage van de Muur van Geraardsbergen. Op deze klim maakte de jonge Sheffield, die in het voorjaar al wist te verrassen met winst in de Brabantse Pijl, andermaal indruk. De Brit versnelde en alleen Tim Wellens bleek in staat om zijn wagonnetje aan te haken. Sheffield en Wellens waren er met z’n tweeën vandoor, maar besloten na de Muur te wachten op zes achtervolgers.

Met Sheffield, Wellens, Piet Allegaert, Axel Zingle, Florian Vermeersch, Ben Turner, Matthews en Gianni Vermeersch in de achtervolgende groep, werd de jacht geopend op de vroege vluchters. De aanvallers van het eerste uur verdedigden, met nog goed veertig kilometer te gaan, nog altijd een voorsprong van ruim anderhalve minuut. Van der Hoorn en co mochten nog altijd dromen van de overwinning. De acht achtervolgers kwamen nauwelijks dichter en werden na de laatste passage van de Congoberg toch weer opgeslokt door een, inmiddels flink uitgedund, peloton.

Dubbeltje op zijn kant 
Na de hergroepering in het peloton moest het vooral van de mannen van Lotto Soudal komen. De Belgische ploeg zette zich resoluut op kop van de groep en wist het verschil terug te schroeven tot een minuut. Reinardt Janse van Rensburg en Campenaerts namen het leeuwendeel van het kopwerk voor hun rekening en met nog ruim vijftien kilometer te gaan moest ook Florian Vermeersch zich gaan bemoeien met de achtervolging. Dat was ook wel nodig, het verschil met de tien vluchters bedroeg namelijk nog steeds een minuut. Het kon met andere woorden nog alle kanten op in de verregende finale richting Brussel.

Met nog goed vijftien kilometer te gaan kregen de renners met de Heiligekruiswegstraat nog een lastig klimmetje voor de wielen geschoven. Dit bleek de helling te veel voor Laurence en Wallays, waardoor we met acht koplopers begonnen aan de laatste tien kilometer. In de achtervolgende groep was Campenaerts inmiddels bezig aan zijn laatste krachtsinspanningen, maar het bracht weinig zoden aan de dijk. De tweede groep bleef hangen en moest in de laatste tien kilometer nog een gat van 45 seconden zien dicht te fietsen. Het begon er kortom alsmaar beter uit te zien voor de leiders.

Van der Hoorn zet alles op alles 
De achtervolgers kwamen in de laatste kilometers geen sikkepit dichter en dus zat de winnaar in de voorste groep. Met nog drie kilometer te gaan steeg de nervositeit bij de koplopers en werd er al voorzichtig naar elkaar gekeken. Onder de vod van de laatste kilometer trok Van der Hoorn vol door, maar Bayer zat meteen op het wiel. Willems wist ook nog op tijd te reageren, de overige vluchters keken vooral naar elkaar en waren geklopt. Willems, die in de finale last leek te hebben van krampen, had toch nog wat over in de laatste kilometer en leek Van der Hoorn en Bayer lik op stuk te geven.

Van der Hoorn is doodop, maar ook erg blij met zijn zege – foto: Cor Vos

Willems sprong weg bij Van der Hoorn en Bayer, sloeg een klein gaatje en leek stand te houden richting de streep. Van der Hoorn weigerde echter te plooien, wist op een reuzenverzet meter per meter goed te maken op Willems en wist een sprint der stervende zwanen toch nog in zijn voordeel te beslechten. Een balende Willems strandde op de tweede plaats, Bayer eindigde namens Alpecin-Fenix als derde.