Superieure Tadej Pogacar deelt mokerslag uit in eerste bergrit Ronde van Catalonië
Tadej Pogacar heeft zijn favorietenstatus in de eerste bergrit van de Ronde van Catalonië waargemaakt. De Sloveen van UAE Emirates reed op de slotklim naar skigebied Vallter 2000 weg van zijn tegenstanders en kwam met ruime voorsprong als eerste over de streep. Mikel Landa werd op bijna anderhalve minuut tweede, vlak voor Aleksandr Vlasov.
In de tweede etappe van de Ronde van Catalonië kregen de pure klimmers de kans om zich te bewijzen. De finish lag namelijk bovenop de Vallter (11,4 km aan 7,4%) in skigebied Vallter 2000, op 2.135 meter boven zeeniveau. De klim in de Pyreneeën kent een gemiddeld stijgingspercentage van ruim 7%, maar het wegdek tikt ook geregeld de 8, 9 en zelfs 10% aan. Spek naar de bek van Tadej Pogacar, die dan ook als torenhoge favoriet van start ging in Mataró.
Jimmy Janssens in vlucht van de dag
De vlucht van de dag was na twee kilometer al een feit. Met Jimmy Janssens zat er een Belg in de kopgroep. De renner van Alpecin-Deceuninck kreeg het gezelschap van de Spanjaarden Samuel Fernández (Caja Rural-Seguros RGA), Álex Jaime (Equipo Kern Pharma) en Xabier Isasa (Euskaltel-Euskadi), de Italiaan Kevin Colleoni (Intermarché-Wanty) en de Mongoliër Jambaljamts Sainbayar (Burgos-BH). Het peloton gaf deze vluchters een maximale voorsprong van zes minuten.

Pogacar en Novak gingen nog even in de tegenaanval – foto: Cor Vos
Een klassiek wedstrijdverloop leek zich aan te dienen, ware het niet dat Pogacar op een bepaald moment in de tegenaanval werd gesignaleerd. Samen met zijn ploeggenoot Domen Novak reed de kopman van UAE Emirates even tussen het peloton en de kopgroep in, maar dit bleek van korte duur. De topfavoriet voor de dag- en eindoverwinning zag het snel het zinloze van zijn missie in en liet zich opnieuw inrekenen door het peloton. Hierdoor keerde de rust weer terug.
Klimmen geblazen
Janssens, Fernández, Jaime, Isasa, Colleoni en Sainbayar reden intussen in gestrekte draf naar de eerste (officiële) klim van de dag: de Coll de Coubet. Met een voorsprong van net geen drie minuten begonnen de koplopers aan de ruim tien kilometer lange klim, aan een gemiddelde van 5,4%. Hier werd het kaf van het koren gescheiden. Niet zozeer in het peloton, wel in de kopgroep. Janssens trok door en alleen Fernández bleek in staat om zijn wagonnetje aan te haken. Voor de overige vluchters ging het te rap.
Fernández snelde op de top van de Coll de Coubet naar de tien bergpunten. De Spanjaard kwam zo virtueel aan de leiding in het bergklassement, maar de slotklim naar Vallter 2000 moest natuurlijk nog komen. Door de versnelling van Janssens en Fernández liep het verschil met het peloton weer op naar de drie minuten, maar dit bleek niet genoeg om uit de greep te blijven van de betere klimmers in deze Ronde van Catalonië.

Jimmy Janssens bleek de sterkste vluchter – foto: Cor Vos
Pogacar laat zich ook bergaf (even) zien
In de afdaling van de Coll de Coubet moest Janssens even de rol lossen bij de beter dalende Fernández, maar de renner van Alpecin-Deceuninck slaagde erin om de scheve situatie recht te zetten. In het peloton sloeg Pogacar – al dan niet onbedoeld – een bres. Heel even leek de Sloveen met enkele van zijn ploeggenoten een putsch te willen plegen, maar eenmaal weer beneden lieten de mannen van UAE Emirates zich weer opslokken door het peloton.
UAE Emirates nam wel meteen weer de leiding in het pak, in de achtervolging op de overgebleven koplopers Janssens en Fernández. De twee vluchters hielden in de striemende regen echter wel goed stand: de voorgift bleef namelijk schommelen rond de twee minuten. Nog voor het opdraaien van de slotklim besloot Janssens alleen verder te gaan. De Belg liet zijn Spaanse vluchtmakker ter plaatse en begon zo in zijn eentje aan de slotklim.
Op Pogacar staat geen maat
Zijn voorsprong (ruim een minuut) bleek echter niet toereikend voor de dagzege. De dappere maar inmiddels wel moegestreden Janssens werd op goed acht kilometer van de top voorbijgereden door een eerste elitegroepje, met daarin Pogacar. De Sloveen had zijn ploeggenoten de opdracht gegeven om de boel uit te dunnen en dat gebeurde dan ook. Met nog zes kilometer te gaan kwam de onvermijdelijke versnelling van de Sloveense grootmeester en niemand bleek in staat om te volgen.

Pogacar voerde een ware onemanshow op – foto: Cor Vos
Pogacar bleek vertrokken en wist zijn voorsprong in de daaropvolgende klimkilometers steeds verder te breiden. In de achtergrond probeerden Mikel Landa, Aleksandr Vlasov, Lenny Martinez, Egan Bernal en Chris Harper nog wel de schade te beperken, maar het speelde zich allemaal af in de schaduw van de ongenaakbare Pogacar. Die laatste deelde een enorme dreun uit aan zijn concurrenten. De nummers twee en drie in de daguitslag werden op bijna anderhalve minuut gereden.
Het was Landa die na een sterke slotklim als tweede over de streep kwam, met in zijn wiel Vlasov. Daarna druppelden Almeida, Martinez, Harper, Bernal, Enric Mas, Wout Poels en José Manuel Díaz – in deze volgorde – over de finish. In het algemeen klassement zijn de verschillen na één bergetappe al immens. Pogacar is uiteraard de nieuwe leider en zijn voorsprong op de nummers twee en drie, Landa en Vlasov, bedraagt al anderhalve minuut.

- Neuh, niks bijzonders, wel lekker gefietst.
Was wel pokkenweer.
- Och ja, viel wel mee, eenmaal bezig merk je dat nauwelijks.
Nou, kleed je even om, het eten is bijna klaar, witte bonen met kaantjes en een rucolasalade vandaag.
- Lekker!
Neen, maar morgen weer wel.
- Toppie!
Hopelijk mogen we ons opmaken voor een stevig duel en daarachter een enorme strijd voor de laatste podiumplek. Met wat geluk kijken Pogacar en Vingegaard zo hard naar elkaar, dat ze de andere schaduwfavorieten wat laten wegrijden.
En Vingegaard? die vloekt zich te pletter met de mokerslagen die Kuss, Uijtdebroeks en Valter uitgedeeld kregen.
De enige die voor hem van belang is, is Kuss, en die finisht hier uiteindelijk slechts 20 seconden achter Almeida en Bernal.
Daar gaat Vingegaard geen seconde van wakker liggen.
Tadej Pogacar in deze vorm is niet te kloppen en dat gaat inderdaad ten koste van de spanning!
Echt mooi hoe hij z'n 3e leven als coureur heeft gevonden en z'n carriere nog flink kan rekken op een meer dan goed niveau.
Zou me niks verbazen als de nummer drie van de tour op 10 minuten eindigt.
Natuurlijk is Parijs nog ver en is het wiel rond. Maar als Vingegaard en Pogacar fit blijven en op hun fiets blijven zitten, dan rijdt de rest voor plek 3. Zeker met het besef dat ook beide ploegen sterk genoeg zijn om het peloton te mennen.