Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Sterke Primoz Roglic geeft in Milaan-Turijn opnieuw een signaal af
Primož Roglič is klaar voor de Ronde van Lombardije van aanstaande zaterdag. De Sloveen won vandaag Milaan-Turijn, na een beklijvend duel op de beklimming van Superga met de eveneens sterke Adam Yates. João Almeida eindigde als derde na een sprintje met Tourwinnaar Tadej Pogačar.
Vandaag stond de oudste wielerklassieker van het jaar op het programma: Milaan-Turijn. Voor de eerste editie moeten we terug naar 1876, toen Paolo Magretti als eerste over de streep kwam. Na een jaartje te hebben gefungeerd als opwarmer voor Milaan-San Remo – Milaan-Turijn was toen een sprinterkoers, gewonnen door Arnaud Démare – keerde de koers terug naar het oude parcours. De renners konden zich met andere woorden weer opmaken voor een dubbele beklimming naar de Basiliek van Superga. Over een afstand van 4,3 kilometer was de gemiddelde stijging 9%, met halverwege een strook van 14%.
Zes renners vormen de vroege vlucht
Even na twaalf uur werd in Magenta, een voorstad van Milaan, het startsein gegeven voor de 102e editie van de stokoude klassieker. Met wereldkampioen Julian Alaphilippe, Primož Roglič, João Almeida, Michael Woods, Tadej Pogačar en Adam Yates stonden meerdere kleppers aan de start. De vroege vlucht werd echter gevormd door Oier Lazkano (Caja Rural-Seguros RGA), Kevin Vermaerke (Team DSM), Marco Frapporti en Davide Orrico (Vini Zabù), Joan Bou (Euskaltel-Euskadi) en Juri Zanotti namens Bardiani-CSF-Faizanè. De zes vluchters reden bijna vier minuten voorsprong bij elkaar, maar werden al vrij snel weer ingerekend.
foto: Cor Vos
De beklimming van Superga is normaal de scherprechter in Milaan-Turijn, maar dit jaar kregen we al koers voor de eerste beklimming naar de basiliek. In de richting van Turijn, met aan de linkerzijde de heuvels van Monferrato en aan de noordwestzijde de besneeuwde toppen van de Alpen, bleek de wind gunstig te staan voor het trekken van waaiers. De grote kanonnen besloten zich te roeren en na een fikse tempoversnelling ontstond een eerste waaier van ongeveer dertig renners. De meeste favorieten waren bij de pinken, maar sommige ploegen werden plots in het defensief gedrongen en waren op achtervolgen aangewezen.
Topfavorieten roeren zich al voor de Superga
In de voorste groep was Deceuninck-Quick-Step uitermate goed vertegenwoordigd met wereldkampioen Alaphilippe, Almeida, Fausto Masnada, Dries Devenyns, Pieter Serry en Mauri Vansevenant. Ook Roglič, Pogačar, Woods, Alejandro Valverde, Marc Hirschi en Chris Froome hadden de eerste schifting overleefd. Adam Yates, Nairo Quintana en Vincenzo Nibali waren niet mee en dus zagen we INEOS Grenadiers, Arkéa-Samsic en Trek-Segafredo op kop sleuren in het peloton. Met nog goed veertig kilometer te gaan was het verschil opgelopen tot goed vijftig seconden, maar het kalf was zeker nog niet verdronken.
foto: Cor Vos
In de voorste groep was de samenwerking namelijk niet optimaal en dus liep het verschil zienderogen terug. We leken een hergroepering te krijgen vlak voor de voet van de Superga, maar door het werk van Deceuninck-Quick-Step begonnen de koplopers toch nog met twintig seconden voorsprong aan de beklimming. Op de flanken van de klim probeerde Yates de sprong naar voren te wagen, met in zijn wiel Quintana, maar ook vooraan werd er zeker niet getreuzeld. Masnada keerde zich binnenstebuiten om de voorste groep uit te dunnen, maar kon niet verhinderen dat Yates weer wist aan te sluiten.
Vansevenant gaat er alleen vandoor
Vooraan werd er stevig doorgereden, maar lag het tempo zeker niet verstikkend hoog, waardoor steeds meer renners hun plek konden innemen in de voorste groep. Quintana, Pavel Sivakov en David Gaudu reden naar de staart van de eerste groep en niet veel later zagen we ook Matteo Fabbro, Aleksandr Vlasov en Diego Ulissi aansluiten. Vlak voor de top besloot Vansevenant de knuppel in het hoenderhok te gooien. De Belg wist in zijn bekende wiegende stijl een gaatje te slaan en in de achtervolgende groep probeerden zijn ploeggenoten de boel te neutraliseren. Het was nu aan de mannen van UAE Emirates om de achtervolging in te zetten.
Vansevenant wist zijn voorsprong in de afdaling van de Superga uit te diepen tot goed vijftien seconden, maar dit bleek niet genoeg om het uit te zingen tot de finish. Aan de voet van de Superga was het verschil nog twintig seconden, maar de voorsprong van Vansevenant verdween na een nieuwe versnelling in de achtervolgende groep als sneeuw voor de zon. Yates zette zich op kop en wist zo de moegestreden Vansevenant in te rekenen. Roglič, Pogačar, Woods, Almeida en Valverde gingen mee in het spoor van Yates, voor Alaphilippe ging het dan weer te snel. De Fransman ging op kant en zou niet meedoen om de zege.
Roglič versus Yates
Yates bepaalde intussen nog altijd stoïcijns het tempo en wist zijn concurrenten op de pijnbank te leggen. Valverde en Woods waren de volgende renners die overboord moesten en ook Pogačar en Almeida hadden het lastig. Alleen Roglič zat nog aan het wiel van de beresterke Yates, maar leek met nog minder dan drie kilometer te klimmen het volgende slachtoffer van Yates. De Brit reed meter voor meter weg bij de twee Slovenen en Almeida, maar Roglič bleek toch vooral de tegenstand te monsteren. Na een uitgebreide studieronde rook Roglič zijn kans en de renner van Jumbo-Visma reed vervolgens in een ruk naar Yates.
Yates en Roglič begonnen niet veel later gezamenlijk aan de laatste stijgende kilometer. De Brit nam het leeuwendeel van het kopwerk voor zijn rekening en leek zich niet te bekommeren om zijn Sloveense rivaal. Roglič trok dan weer de nodige grimassen in het wiel van Yates, maar nam met nog 800 meter te gaan resoluut de kop. De voorsprong op Pogačar, die op zijn beurt weer was weggereden van Almeida, was geruststellend te noemen en dus ging het voor de overwinning tussen Yates en Roglič. Yates probeerde in de laatste honderden meters tot twee keer toe te versnellen, maar raakte niet van Roglič af.
foto: Cor Vos
Het bleek de laatste stuiptrekking van Yates, want de renner van INEOS Grenadiers bleek vervolgens niet meer in staat om de sprint van Roglič te beantwoorden. De Sloveen reed in de laatste meters nog weg van Yates, kwam als eerste over de streep in Milaan-Turijn en laat aan de concurrentie zien dat hij klaar is voor de Ronde van Lombardije. Yates wist zijn sterke race te bekronen met een tweede plaats, Almeida wist Pogačar nog te verschalken in een sprint voor plek drie. Woods, Gaudu, Ulissi, Masnada, Quintana en Valverde vervolledigden de top-10.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Roglic untouchable, Pogi rijdt zichzelf ook snel in vorm.
Mooi was het in ieder geval vandaag.
Dit was je noemt een demonstratie van macht, hij speelde als een kat met de muizen. Opvallendste moment was het gaatje laten vallen op Yates om te kijken of Poga niet toneel speelde. Daarna wist hij genoeg en reed op zijn dooie akkertje na Yates toe om die een beetje te martelen met het idee dat de sprint ging komen maar wanneer? De kop van Yates bij de uiteindelijke aanzet zei genoeg.
Mooie finale waar een elitegroep eerder ontstond bestaande uit zowat heel DQS en blokken van UAE en TJV maar geen INEOS waardoor die alles op alles moesten zetten om Yates op de voorlaatste klim terug te laten komen. Nog een aanval van Mauri en een implosie van Julian maar op het einde liet Roglic zien dat de vorm na de Vuelta is gebleven. Topfavoriet voor Lombardije maar hij moet daar wel meer ploeggenoten mee hebben in de finale, nu waren Hessman en Foss op het vlakke erbij maar Kuss en Bennett had ik wel liever zien aansluiten op de eerste keer Superga.
Heb je gelijk in, zie in de uitslag dat Harper nog behoorlijk is gefinished maar voor zaterdag zal op zijn minst Vingegaard in een vorm moeten zijn die nog iets beter is dan in Emilië. Ook Steven moet aan de bak.
je kan de stelling natuurlijk heel erg letterlijk gaan interpreteren en zeggen dat het woord "steeds" dan niet accuraat is, maar dan is 't een ietwat flauwe discussie.
Ik ben zeer benieuwd hoe hij zich staande gaat houden of eventueel kan gaan winnen.
@franco, 80% vind ik nogal heel ruim ingeschat, ze kunnen zeker winnen maar nog genoeg andere kanshebbers.
Dit was wederom spelen met de concurrentie zoals alleen de grand seigneurs hem dit voor hebben gedaan.
Qua ondersteuning tijdens RvL vermoed ik dat JV krachten aan het sparen is. Een topfitte ploeg zal ook absolute noodzaak zijn want de concurrentie zal eerder tegen Roglic dan voor de overwinning gaan fietsen.
De uitslag van vandaag is een indicatie, maar geen enkel zekerheidje. Zo'n beetje alle Italiaanse wedstrijden zijn eigenlijk voorbereidingskoersen voor zaterdag.
Ik mag hopen dat de gemiddelde Evenepoel fan zo'n opmerking van Davide ook niet serieus neemt....
Zeker weet ik het niet, maar ik heb een sterk vermoeden dat Davide zichzelf ook niet zo serieus neemt en zijn opmerking niet letterlijk bedoelt...
komen we dan hier tot de trieste constatering dat NIEMAND hem nog serieus neemt.... ;-))
Er zijn er minimaal zo veel die ‘Matje’ de godganse tijd met dergelijke aanfluitingen van lofuitingen volhangen, iets waar de poelen alleen maar last van hebben.
Of huid en haar? (Zo vreet hij ze op)
-op de top van de laatste col is het nog 32km.
-wat gebeurt er in de afdaling? wie is mee? wie niet na 210km?
-30km na de top en 5km voor de aankomst is er nog een pittig heuveltje van een kleine 2km
luitenant tussen de top van de Passo Ganda en de Colle Aperta zal van cruciaal belang zijn. (uiteraard, maar vandaag geen Kuss, Vingegaard of Bennett gezien)
indien hij in Salamba Bhujangasana met Yates, Evenepoel en Alaphilippe de finale aanvat loopt ie kans mooi genaaid te worden.
dat gezegd zijnde steekt ie er op dit moment zo boven uit datie één ander van tactische spelletjes zelf recht kan zetten
Een poefpoef wedstrijd als pakweg Waalse pijl of de koers van vandaag is veel voorspelbaarder qua koersverloop en winnaar, dan een wedstrijd waarin na de laatste scherprechter nog vanalles mogelijk is.
Wat dat betreft geeft dat de burger (of eigenlijk de concurrentie van Roglic) moed als je het mij vraagt.
Eens zien of hij inderdaad ook mee durft te gaan als ze er in Lombardije vroeg aan beginnen. Ik zie weinig renners dit weekend met zijn capaciteiten hem verslaan in de sprint, dus de tegenstand moet wat verzinnen.
Roglic staat er eigenlijk al vanaf Parijs Nice, en heeft zo'n beetje overal geleverd waar hij aan de start stond. Baskenland, Waalse Pijl.
Gaat op zijn muil in de TdF, raapt zijn vel bij elkaar en wordt kampioen tijdrijden in Tokyo. Gaat daarna door richting Vuelta om ook daar huis te houden. Om dan uiteindelijk ook gewoon in de laatste wedstrijden van het seizoen weer top te zijn.
En dat is niet voor het eerst. Ook vorig jaar wat hij overal op de afspraak.
Zijn rijden saai? Als je zijn wapens hebt, hoef je niet op 180 km van de streep al oorlog te maken. Bovendien denk ik dat in het zuinig rijden waar het kan de sleutel ligt tot het kunnen draaien van dit soort seizoenen...
Zijn interviews: ach, vaak wat droog maar toch een stuk humor erin. En als je TourdeTietema kijkt, dan lijkt hij me off-camera een hele relaxte gast met zijn voetjes op de grond.
En wist je dat hij ooit schansspringer is geweest...? ;-))