Afgelopen zondag won Stef Clement de laatste etappe van de Dauphiné Libéré, dit was tevens zijn eerste overwinning als prof in een rit in lijn. Op zijn eigen site blikt de tijdrit specialist uitgebreid terug op de hele Dauphiné Libéré. Zowel het klimwerk waar hij goed meekon, maar natuurlijk ook op zijn eigen overwinning.

“Rijden om te winnen! Er is weer een heftige week achter de rug. De Dauphine Libere staat bekend als ‘de zwaarste kleine ronde’ en ook dit jaar heeft ze zich daaraan gehouden. Niet alleen qua parcours, maar ook wat betreft het deelnemersveld. ”

“Met verre verplaatsingen tussen de etappes in en volop media-aandacht is dit een kleine Tour de France. Beide wedstrijden lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Daarom is het niet altijd makkelijk geweest om volledig gefocust te zijn op het hier en nu. Voor mij namelijk was er aan het begin van de Dauphine nog geen Tour. Ik kwam niet om warm te rijden, te testen of aan te scherpen. In de Dauphine wilde ik presteren; twee goede tijdritten rijden en in de bergen zo lang mogelijk bij de besten aanklampen. Op die manier eindelijk eens een klassement rijden tussen de grote jongens. Zo zeker als ik het hier schrijf, was ik bij lange na niet aan de start in Nancy. Twijfel over het parcours van de proloog, twijfel over de slechtweer voorspelling van de eerste dagen en zelfs twijfel voor de lange tijdrit over parcours / materiaal. Op die momenten is het goed om ervaren mensen om je heen te hebben, die de nodige rust voor je creëren zodat je enkel nog energie hoeft te steken in de zaken waar je daadwerkelijk invloed op hebt; eten, rusten, fietsen.”

“De eerste vier etappes kwam ik zonder kleerscheuren en met twee goede tijdritten door en dat gaf me vertrouwen. Niet dat ik ’s ochtends voor de Ventoux ineens wilde plannen had, maar toen we aan de voet waren leek het als vanzelfsprekend om zelf het peloton te leiden en moest Robert me zelfs af en toe kalmeren in mijn enthousiasme. Pas s’ avonds merkte ik door alle positieve reacties dat we iets bijzonders hadden gedaan. Ook al hadden we niet gewonnen, we hadden laten zien dat we erin geloofden en er voor wilden rijden!”

“Na de ‘overgangsetappe’ van vrijdag, wachtte zaterdag de koninginnenrit. In de twee voorgaande jaren was dit mijn Waterloo gebleken, nog nooit reed ik met de leiders over de Croix de Fer. De ultieme kans dus om mezelf te bewijzen dat alle aandacht voor het verbeteren van het klimmen niet voor niets is geweest. Na de twee zware klimmen van de dag, gevolgd door technische en snelle afdalingen, leek het kruid op aan de voet van de Madeleine. Gelost bij de eerste tempoversnelling, meteen eigen tempo. Opgeven en het klassement zomaar ‘laten lopen’ wilde ik niet. Uiteindelijk een dikke 5 minuten later dan de klassementsleiders boven. Van 11 naar 15 in het klassement. Na de etappe nog 20 minuutjes losrijden op de rollen.”

“Aanvallen is de beste verdediging. Het is al vaker bewezen en met deze opdracht stond ik aan de start van de laatste etappe, tijd winnen in plaats verliezen. Meteen uit de start reden we met 14 man weg, gunstig. Toen kwamen er nog 14 bij, ongunstig. Je zou denken dat 28 man samen voor een stunt kunnen zorgen tegen de achterblijvers in het peloton. Helaas blijkt het tegengestelde waar. Te veel man met teveel verschillende belangen en tactieken. Het draaide voor geen meter! Halverwege, aan de bevoorrading, reden de ploegleiders ons voor bij en leek het een kwestie van tijd eer het peloton zou aansluiten. De rest is bekend, is uitgezonden. De lessen van het verleden zijn blijven hangen en ze hebben me geholpen om de juiste keuzes te maken. Niet meer rijden om vooruit te blijven, rijden om te winnen. Misschien zag het er niet altijd logisch uit, zoals veel op kop, een gaatje in de afdaling, het gaatje dichtrijden op een demarrage en sprinten met de handen bovenop de remgrepen…. Desondanks was ik in de finale zeker van mijn eigen kwaliteiten, kracht en, dus, winstkansen. Wat uitkwam! Letterlijk en figuurlijk ben ik beter in balans dan ooit en dat moest er een keer uitkomen. Voor mezelf en iedereen die daaraan heeft bijgedragen was het een ongelooflijk mooie overwinning! Hier doe je het voor! Nu even genieten en op naar de volgende koers. Een stuk ervaring en vertrouwen rijker.”