Niels Bastiaens

• dinsdag 28 oktober 2025 om 16:24

Interview Na zestien jaar als renster bij de broers Roodhooft te hebben gecrost, kwam Sanne Cant afgelopen weekend voor het eerst naar een veldrit voor SD Worx-Protime. Niet meer als renster, wel als coach van de Hongaarse Blanka Vas.

De 35-jarige Cant hing eind februari in de Sluitingsprijs van Oostmalle haar fiets aan de haak, maar afgelopen zomer voelde ze het toch weer kriebelen. “Ik had al een vaste baan gevonden als organisator van de Antwerp Port Epic en Sluitingsprijs Putte-Kapellen. Dat is een voltijdse functie, maar ik ben vrij om daar bij te doen wat ik wil. De cross is altijd mijn grote passie geweest en dus hoopte ik dat ik ook in de winter ergens aan de slag zou kunnen gaan.”

“Eigenlijk heb ik de voorbije jaren ook al een beetje achter de schermen gecoacht”, vertelt de Kempische crosslegende. “Ik was bij Crelan-Corendon al een tijdje de oudste van de ploeg. Niet dat ik daar heel bewust rensters begeleidde, maar tijdens de verkenningen nam ik wel soms rensters op sleeptouw. Richting het WK van vorig jaar heb ik bijvoorbeeld goed met Puck Pieterse samengewerkt. Dat gaf me een fijn gevoel.”

Opvallend genoeg kon Cant niet in haar vertrouwde omgeving bij de Roodhoofts terecht. “Van hun uit is de vraag niet gekomen, maar ik was hoe dan ook op zoek naar een ploeg met weinig renners. Dat was wat me het meeste aansprak. Zo kun je garanderen dat je elke renster persoonlijk kunt begeleiden. Zo ben ik snel bij de mensen van SD Worx-Protime terechtgekomen. Daar ben ik de voorbije weken heel warm onthaald.”

Cant (rechts) koerste zelf nog tegen Vas – foto: Fotopersburo Cor Vos

Persoonlijke aanpak
Cant mag zich bij de ploeg van Erwin Janssen komende winter ontfermen over de jonge talenten Blanka Vas (24) en Marie Schreiber (22). “Twee rensters die nog jong zijn en veel potentieel hebben”, vertelt Cant. “Ik heb zelf altijd in een ploeg gezeten met veel rensters, wat heel leuk was. Ik heb me op de ploegtrainingen altijd heel goed geamuseerd en een goede tijd gehad. Maar ik miste een beetje een persoonlijke gedeelte.”

“Iedereen heeft zwakke punten waaraan gewerkt moet worden. In ploegtrainingen is het soms moeilijk om met elke renster individueel aan die werkpunten te schaven, terwijl het hier juist een groot voordeel is om zo nauw met twee rensters te kunnen samenwerken. Daar wil ik hier veel belang aan hechten”, aldus de drievoudige wereldkampioene.

“Ik ken Blanka vooral als renster tegen wie ik gecrost heb. In dat opzicht heb ik haar goed geanalyseerd en zal ze schrikken hoe goed ik haar ken. Als renster herbekeek ik veel wedstrijden en dat leerde me dat veel. Ik zie snel waar er fouten gemaakt worden. Dat kan ik hen nu ook doorgeven. Verder wordt het zaak om elkaar op persoonlijk vlak beter te leren kennen. Daarvoor is deze periode belangrijk.”

Daarnaast kan ze rekenen op een hyperprofessionele omgeving. In het veld is SD Worx-Protime (nog) niet toonaangevend, op de weg is de ploeg van Lotte Kopecky dat natuurlijk wel. “De vaste mecaniciens van de wegploeg zijn hier ook van de partij. Voor mij voelt het in het veld in ieder geval even professioneel als het wegverhaal, ik heb er een heel goed gevoel bij.”

Het was nog een beetje zoeken voor Vas in haar eerste cross – foto: Fotopersburo Cor Vos

In de Druivencross van Overijse begon Cant alvast aan haar band met Vas te bouwen. Schreiber komt er volgende week pas bij, als ze hersteld is van ziekte. “Van Blanka haar kant voelde ik meteen veel vertrouwen. Wat echt heel plezant is. Ze kwam echt vragen stellen. En de zaken die ik had aangegeven, heeft ze ook meegenomen in haar wedstrijd. Het was geen cadeau om in zo’n zware cross te hervatten, ze is nog op zoek naar het juiste ritme. Ze heeft nog niet veel op de crossfiets getraind, maar dit was al fijn om te zien.”

Ontwikkelen als coach
Cant nam haar rol als coach dan ook heel serieus op haar eerste echte werkdag. “Het was toch iets stresserender dan zelf op de fiets te zitten. Je hebt niet in de hand wat er gebeurt, natuurlijk. Toch verliep het best vlot. Eerst ben ik voor de verkenning de moeilijke stukken gaan zoeken. Ik heb gekeken wat de beste lijnen daar zijn en geholpen bij de bandendruk. Te voet weliswaar, want als coach mag je niet op het parcours fietsen. Tijdens de wedstrijd moest ik proberen om de juiste richtlijnen mee te geven.”

Al is dat laatste niet altijd gemakkelijk. “Het is logisch dat ik me als coach nog moet ontwikkelen”, geeft Cant toe. “Elke wedstrijd en elke training ga ik stappen zetten. Op een bepaald moment tijdens de cross dacht ik: wat moet ik nu eigenlijk roepen? Je wilt niets fout roepen, maar niets roepen is ook gewoon fout. Het is ook gewoon zoeken en dat is een leerproces. Maar dat zal voor iedereen zo zijn die aan zo’n functie begint.”

“Hoe dan ook heb ik me op mijn eerste dag voor de ploeg al goed geamuseerd. Ik heb gemerkt dat ik nog altijd heel graag op de cross kom”, besluit de vijftienvoudige Belgische kampioene. “Ik ken alle parcoursen, ik weet wat te verwachten en kan snel aan de ondergrond zien welke tube de rensters moeten steken. Dat is allemaal ervaring die ik heel graag doorgeef.”