Simon Yates wint slotrit Parijs-Nice, Van Aert redt de meubelen voor eindwinnaar Roglic
De slotrit van Parijs-Nice 2022, met aankomst op de Promenade des Anglais in Nice, is gewonnen door Simon Yates. De Brit deed in de spannende slotrit nog een gooi naar de eindzege, maar klassementsleider Primož Roglič kon in de finale rekenen op een ijzersterke Wout van Aert. De Belgische kampioen wist zijn Sloveense ploegmaat in de finale op sleeptouw te nemen en zo de situatie te redden.
De koninginnenrit van zaterdag werd een prooi voor geletruidrager Primož Roglič, maar de Sloveen van Jumbo-Visma waande zich voor de start van de slotetappe zeker nog niet veilig. Roglič moest namelijk nog wel even de korte maar wel zeer lastige slotetappe in en rond Nice zien te overleven. De Koers naar de Zon eindigde met de vertrouwde aankomst op de Promenade des Anglais in Nice, na een etappe over de Côte de Levens (6,2 km aan 5,6%), Côte de Châteauneuf (5,3 km aan 4,3%), Côte de Berre-les-Alpes (6,3 km aan 6%), Côte de Peille (6,6 km aan 6,8%) en de bekende Col d’Èze (6 km aan 7,6%).
Razendsnelle openingsfase
De renners vertrokken pas vlak rond de klok van 14.00 uur vanuit Nice voor de achtste en laatste etappe. Het al stevig uitgedunde peloton werd voor de start en in de eerste koersuren nog wat verder gedecimeerd, met nog eens vijftien opgaves. Zo besloten onder meer David Gaudu, David De la Cruz, Matteo Jorgenson, Matthew Holmes en Luke Rowe de ronde te verlaten. De nog wel aanwezige renners bleken nog wel gemotiveerd om er wat van te maken, waardoor we een razendsnelle openingsfase kregen in de omgeving van Nice. Verschillende renners kozen voor de aanval.
Op de Côte de Levens, de eerste klim van de dag, werd het kaf al van het koren gescheiden. Zo was de Spaanse kampioen Omar Fraile zeer bedrijvig, net als de Franse rasaanvaller Quinten Pacher. Ook Jumbo-Visma vatte de koe bij de horens en gaf groenetruidrager Wout van Aert en Rohan Dennis de vrijheid om aanvallend te koersen. Het viel echter nooit echt stil en dus konden we op geen enkel moment spreken van een vroege vlucht. In de tussenliggende kilometers tussen de Côte de Levens en de Côte de Châteauneuf bleef het onrustig en dit ging helaas ook gepaard met de nodige schuivers en zelfs valpartijen.
Jumbo-Visma neemt de koers in handen
Zo ging Mauri Vansevenant, de nummer vijftien in het klassement, onderuit en ook Aleksandr Vlasov, zevende in de algemene rangschikking, was na een akkefietje op achtervolgen aangewezen. Na de Côte de Chateauneuf bestond de groep der favorieten nog maar uit om en nabij de twintig renners. Jumbo-Visma had zich niet laten verrassen en zat nog met vijf man (leider Roglič, Van Aert, Dennis, Steven Kruijswijk en Christophe Laporte) van voren. Ook mee: Nairo Quintana, Adam Yates, Omar Fraile, Daniel Felipe Martínez, Jack Haig, Wout Poels, Brandon McNulty, Aurelien-Paret Peintre, Bauke Mollema, Jasper Stuyven, Simon Yates en Søren Kragh Andersen.
Jumbo-Visma nam de koers volledig in handen en op de flanken van de Côte de Peille, met zijn top op goed 45 kilometer van de finish, gaf Rohan Dennis er nog eens een lap op. De Australiër trok nog eens stevig door en zette zich vervolgens op kant, waarna het aan Fraile was om het tempo te bepalen in dienst van zijn kopmannen Martínez en Adam Yates. Het was vervolgens wachten op een versnelling van een van de INEOS-mannen. De knuppel werd uiteindelijk door Martínez, en dat voor de tweede dag op rij, in het hoenderhok gegooid. Door de versnelling van de Colombiaan spatte de favorietengroep volledig uiteen.
Van Aert maakt indruk als ‘meesterknecht’
Klassementsleider Roglič, Quintana, Simon Yates en een ijzersterke Van Aert bleken in staat om Martínez te volgen, voor renners als Jack Haig, Adam Yates, João Almeida en Guillaume Martin ging het te snel. Dit bleek het sein voor Van Aert om zich op kop te zetten van het vijfkoppige elitegroepje en de Belg nam als luxeknecht van Roglič vrijwel de volledige klim en de afdaling van de Côte de Peille voor zijn rekening. De achtervolgers verloren zo alsmaar meer terrein en zo leken we met vijf matadoren aan de Col d’Èze, de laatste scherprechter in deze Parijs-Nice, te beginnen. Met de nadruk op leek.
Met nog dertig kilometer te gaan, op tien kilometer van de voet van de Col d’Èze, reed Martínez namelijk lek. De Colombiaan kreeg assistentie van de neutrale wagen, maar keek zo wel plotsklaps tegen een achterstand van driekwart minuut aan en werd nog voor de Col d’Èze opgeslokt door de achtervolgende groep. Van Aert, Roglič, Quintana en Yates kregen intussen de eerste steile pentes van de klim te verwerken. Dit bleek het uitverkoren terrein van Quintana om tot twee keer toe te versnellen, maar de Colombiaan raakte niet van Roglič, Yates en Van Aert af. Die laatste beet op de tanden, maar zat er nog altijd bij.
Yates versnelt, Van Aert redt de meubelen voor Roglič
Van Aert had echter geen antwoord op een demarrage van Yates. Nog opvallender was het passen van zowel Quintana als Roglič. Yates reed al snel twintig seconden weg bij zijn tegenstrevers en zo hing de gele trui van Roglič plots aan een zijden draadje. Het verschil tussen de Sloveen en de Brit was voor de start van de slotrit namelijk maar 47 seconden in het voordeel van Roglič. De geletruidrager zag plots bleek, maar kon in een cruciale fase van de wedstrijd nog rekenen op ‘meesterknecht’ Van Aert. De Belgische kampioen vond zijn tweede adem en nam zijn Sloveense ploegmaat op sleeptouw.
Roglič had echter alle moeite van de wereld om Van Aert te volgen, die ontketend was en het verschil met Yates binnen de perken wist te houden. De renner van BikeExchange-Jayco rondde als eerste de top van de Col d’Èze en begon met 25 seconden voorsprong aan de vlakkere kilometers richting Nice. Yates schuwde de risico’s niet in de gladde en daardoor verraderlijke afdaling van de Col d’Èze en wist zo uit de greep te blijven van de twee mannen van Jumbo-Visma, al reed hij ook niet verder weg. Sterker, met het verstrijken van de kilometers werd het verschil kleiner en kleiner, met dank aan de kopbeurten van Van Aert.
Yates gaf echter niet op en bleek uiteindelijk wel sterk genoeg om zijn solo tot een goed einde te brengen. Een dubbelslag bleek dan weer te hoog gegrepen en zo mag Roglič zich eindwinnaar noemen van Parijs-Nice 2022. De Sloveen boekte in Nice ook sportieve revanche, aangezien hij een jaar geleden nog de eindzege verspeelde in de slotrit naar toen Levens. Ritwinnaar Yates eindigt als tweede in het eindklassement, Daniel Felipe Martínez is derde.

Van Aert staat duidelijk verder in zijn voorbereiding dan Roglic, wat niet zo vreemd is gegeven dat zijn doelen ook dichterbij liggen dan die van Roglic. En na de jammerlijke valpartij in extremis van vorig jaar, heeft Roglic dit jaar recht op eindzege.
Mooi van yates. Aanval mag van mij lonen.
De cauwer heeft het stokje van wuyts overgenomen als het gaat om kakken op roglic...
Dat is precies wat ik ook dacht. Heel jammer. Na het vertrek van Wuyts had ik weer wat vertrouwen in Sporza. Dat is nu weer een paar punten gedaald. Wat een bleiters zijn het toch.
Mooi rit trouwens!!!
Het is voor de klassementsmannen niet te hopen dat Wout snel de PR en RVV wint, anders kan ik mij zo voorstellen dat Wout op termijn nog eens echt voor een klassement wil gaan, en de daarbij behorende transformatie voor lief neemt. Al is ie relatief wel behoorlijk aan de zware kant.
De koploper rijd achter tig motoren aan die allemaal voor hem rijden
De achtervolger heeft 1 motor die er continue achter rijd
Van wat ik de afgelopen tig jaar gezien hen was Yates op stoom in de giro bij de cool sten. Die etappes van Chávez en Froome was hij ook dit de beste man in koers.
Erg prettig Wuyts er nu niet bij te hebben; dit duo is ook wel gekleurd maar ruimschoots minder kwalijk.
Yates was in de tijdrit al erg sterk en heeft het lekkerste voor het laatst bewaard. Vermoedelijk dacht hij zelf vooral aan ritwinst. Bizar hoe Quintana vervolgens finaal uit het wiel gereden werd op een stuk vals plat.
Het is iemand die in zijn eigen wereld zit, ik kan werkelijk niets aan leiderschap ontdekken in hem. Hij is gewoon ruimschoots de beste coureur van in team en dus rijdt men voor hem.
Van Aert dan eerder toch.
Maar van Aert zie ik echt niet als alfa. Die is meer volgzaam
Maar eerder lege pijp dan ondankbaarheid zal het zijn.
En voor zover ik het kan zien hebben die twee een prima verstandhouding. En ze beseffen ook allebei dat ze onderdeel zijn van een team, en zonder team niet zouden staan waar ze nu staan. Soms maak het je het doelpunt, soms geef je de assist, en soms hou je de bal tegen...
Tevens zie je hier ook het grote verschil tussen Roglic en Pogacar. Wat mij betreft is het helemaal niet spannend via van de twee (normaal gesproken) de Tour wint. Voor de spanning is het te hopen dat Pogacar mechanische pech krijgt in de 1e week, want Roglic gaat met deze wisselvalligheid Pogacar op geen enkele manier dwarsbomen.
Ook al dikt een overwinning het palmares van Roglic aan, toch blijft wielrennen een teamsport.
Op welke manier vind je dat Roglic zijn team moet terugbetalen? En leg dan ook even uit of je vind dat Jakobsen of Cav ook iets extras moet doen voor Morkov en de rest van hun sprinttrein?
Denk/hoop niet dat pogi Wout ver zal lossen op de poggio, al weet je nooit. Hopelijk nu roglic een keer in dienst. Deze week nog wat trainen op zijn sprint, en dan heeft ie weer dikke kans.
Op de cipressa gaat er al goed gevlamd worden. Poggio met beperkte groep kan toch wel tricky worden dan..
Uiteindelijk nog ok zou ik denken
De kop dekt volledig de uitslag.
De bloemen gaan naar Wout. En de eerst geboren Yates duidelijk beter dan broertje Ineos.