Simon Yates wint AlUla Tour na zege in koninginnenrit, William Junior Lecerf verrassend tweede
Simon Yates heeft zijn ploeg Jayco AlUla een grote dienst bewezen door de eindzege te grijpen in de AlUla Tour. De Brit deed dat door de laatste etappe, de koninginnenrit naar Skyviews of Harrat Uwayrid, te winnen vanuit een kopgroep van vier. Hij bleef de verrassende William Junior Lecerf (Soudal Quick-Step) en Finn Fisher-Black (UAE Emirates) voor in de sprint. Door de bonificatieseconden is Yates ook eindwinnaar, voor Lecerf en Fisher-Black.
De AlUla Tour eindigde met een lastige etappe. In de laatste 15 kilometer stond namelijk een zeer lastige beklimming van 2,8 kilometer aan maar liefst 12,5% gemiddeld op het menu. Daarna volgde nog een plateau van negen kilometer tot de finish aan Skyviews of Harrat Uwayrid. De strijd om het klassement lag volledig open; dat Tim Merlier zijn leiderstrui niet ging behouden, was wel zeker.
Na een klein uur koers was de vlucht van de dag volledig. Henrik Pedersen (Uno-X Mobility), Filippo Conca (Q36.5), Sebastian Kolze Changizi (Tudor), Tegsh-bayar Batsaikhan, Polychronis Tzortzakis (beiden Roojai Insurance), Yuma Koishi, Matteo Malucelli (beiden JCL Team UKYO) vonden elkaar, maar kregen niet al te veel ruimte.

Het peloton zocht het natuurschoon in AlUla op – foto: Cor Vos
Ruim vijftig kilometer voor de finish was het avontuur van de zeven koplopers dan ook al voorbij. Opvallend genoeg liet het peloton de teugels weer wat vieren, waardoor aanvallers weer hun kans zagen. Toch kwam alles weer samen, al hielden vooral Movistar en Uno-X Mobility de controle in het peloton.
William Junior Lecerf toont lef
Een compacte groep begon zo aan de korte maar steile beklimming in de finale. Het werd een heuse afvalkoers. De eerste versnelling kwam van Simon Yates, die daarmee de favorietengroep uitdunde. Davide Formolo en William Jr. Lecerf zaten in zijn wiel en die laatste koos 1,2 kilometer onder de top voor de aanval.
De jonge Belgische klimmer dwong de rest tot reageren, maar in dat groepje met Yates, Formolo, Rafal Majka, Finn Fisher-Black, Matteo Sobrero en Anders Halland Johannessen werd ook naar elkaar gekeken. Op de steilste stroken werd het een man-tegen-mangevecht. Lecerf werd vlak onder de top bijgehaald door Fisher-Black, die ook de tussensprint op de top won en zo drie bonificatieseconden pakte. Lecerf (twee) en Yates (één) pakten ook belangrijke boni.

De beslissende kopgroep – foto: Cor Vos
Net na de top sloten Yates en Majka aan bij Fisher-Black en Lecerf. Zij moesten nog zeven kilometer overleven op de hoogvlakte richting de finish. Het gat met de eerste achtervolgers was toen al opgelopen naar 20 seconden, maar die groep kwam naarmate de laatste kilometer naderde wel dichterbij. De vier koplopers moesten dus flink doorrijden. Dat lukte, waardoor gesprint ging worden om de ritzege én de eindzege in deze AlUla Tour.
Feest in AlUla door dubbelslag Yates
Yates ging in de laatste 300 meter als eerste de sprint aan en hij wist verrassend Lecerf en Fisher-Black achter zich te houden. De behaalde bonificaties bij de laatste tussensprint en aan de finish (10-6-4) zorgen nog voor wat gepuzzel in de strijd om de eindzege, maar al snel was duidelijk dat Yates een dubbelslag sloeg. Dit tot grote tevredenheid van AlUla, dat naast naamgever van de koers ook hoofdsponsor is van Jayco AlUla.
Lecerf werd uiteindelijk tweede in de eindstand en in dezelfde tijd eindigde Fisher-Black als derde. De enige Nederlander in de top-10 van het eindklassement was Rick Pluimers op een achtste plaats.
(Ik mag Landertje zeggen, hij mag me minnetjes geven, dat hebben we zo afgesproken.)
Een rookie van 54 kg tegen een 3e/4e-jaars prof van een goeie 70 kilo. Al besef ik nu dat Fisher-Black een jaar jonger is dan ik dacht, nog steeds maar 22.
En wat er grappig aan is, is dat die Lecerf 54kg weegt en een duim groot is, dat hij als eerste in de aanval trok en ook gewoon mee ronddraaide op het vlakke. Dat hij dan sneller spurt dan een renner die 20kg meer weegt en vrije baan had, is inderdaad vermakelijk.
Als het niet lukt heeft minstens 1 van je concurrenten een flinke reactie moeten doen, wat ook voordelig is.
Gewoon de sprint aantrekken moet je alleen doen als je zeker weet dat je de snelste bent.
Er was geen denkbare uitkomst die slechter is dan deze, dus hadden ze niets te verliezen.