Silvia Persico verslaat Demi Vollering na zware finale in Brabantse Pijl
Silvia Persico heeft woensdag de winst gegrepen in de Brabantse Pijl. De Italiaanse van UAE Team ADQ was de snelste van een kopgroep van zeven die in de finale was weggereden. Demi Vollering was dicht bij een tweede zege op rij in Overijse, maar ze ging de sprint te vroeg aan en strandde op de tweede plaats. Liane Lippert werd derde.
Ook de vrouwen reden vandaag in de omgeving van Leuven en Overijse de Brabantse Pijl. Traditiegetrouw is deze klassieker de overgang van de kasseienstroken naar de heuvels. Voor de start waren de meeste ogen gericht op titelverdedigster Demi Vollering, maar met Marta Cavalli, Parijs-Roubaix-winnares Alison Jackson, Mavi García, Kristen Faulkner, Lucinda Brand, Shirin van Anrooij, Silvia Persico, Fem van Empel en Justine Ghekiere waren er nog veel meer kapers op de kust.
Vluchters krijgen nauwelijks ruimte
De eerste aanval was er een uit Italiaanse hoek. Alice Palazzi (Top Girls Fasso Bortolo) trok ten strijde en kreeg al snel het gezelschap van de Amerikaanse Lauren Stephens. De twee kregen echter niet veel ruimte en werden na ongeveer 25 kilometer weer bij de lurven gegrepen. Dit was voor meerdere andere rensters het sein om te demarreren, maar het leidde niet tot een serieuze vlucht. Nathalie Bex, Maria Novlodskaya en Cristina Tonetti reden om beurten wel even voor het peloton uit, maar werden al even snel weer gegrepen.

Fem van Empel in het tenue van Jumbo-Visma – foto: Cor Vos
Met nog goed zestig kilometer te gaan begonnen de grote namen zich te roeren. Zo probeerde Trek-Segafredo de tegenstand af te matten: de Amerikaanse formatie besloot Lucinda Brand en Shirin van Anrooij in de aanval te sturen, maar dit bracht (nog) niet de gewenste schade. Het peloton dunde door de vele versnellingen wel steeds verder uit, maar toch begonnen we met een vrij omvangrijke ‘favorietengroep’ aan de echte finale.
Favorieten mengen zich
Dit was voor Elise Chabbey en Liane Lippert het moment om eens stevig door te trekken op een van de vele hellingen, maar ook deze poging werd al vrij snel weer in de kiem gesmoord. SD Worx wilde niet verrast worden en koos ervoor om, vlak voor het ingaan van de laatste lokale ronde, zelf ten aanval te trekken. Onder meer Vollering plaatste meerdere aanvallen, waarmee ze het uitgedunde peloton op de pijnbank legde.
In de stromende regen volgden de demarrages zich snel op. Op de Hertstraat, de kasseien van de Moskesstraat, de Holstheide, in de S-bocht en op de Hagaard moest het gebeuren. Op de Hertstraat wist een interessante groep weg te rijden, met Marlen Reusser, Shirin van Anrooij, Silvia Persico, Elise Chabbey en Margot Vanpachtenbeke. Zij reden bijna 30 seconden weg bij de rest.
Sprint met zeven
Vollering en Liane Lippert openden op de Moskesstraat de jacht op de vier koploopsters, want Vanpachtenbeke was gelost. Op de lastige Holstheide was de aansluiting een feit, waardoor zeven rensters de laatste zeven kilometer in gingen. SD Worx probeerde van het overtal gebruik te maken door Reusser in de aanval te sturen, maar zij kwam niet weg.
Omdat het achtervolgende ‘peloton’ nog gevaarlijk dichtbij kwam, zette Reusser zich op kop om in ieder geval uit handen te blijven. Het draaide daardoor uit op een sprint, waarin Vollering vroeg aan ging, maar in de laatste honderd meter nog gepasseerd werd door een sterke Persico. Lippert werd daarachter derde, voor Chabbey en Van Anrooij.

foto: Cor Vos
(Advertorial)

Er zijn meestal wel 1 of meerdere rensters met haar mee met net een sterker eindschot, zodat ze eerder van iedereen af moet om te kunnen winnen.
Wat een tactisch volstrekt bizarre koers reden die zeg, leek wel of ze actief bezig waren om van Empel uit de wedstrijd te rijden.
Sws vind ik JV tactisch dit jaar uitermate zwak. In PR laten ze een enorme groep weglopen waarin ze als enige ploeg niet vertegenwoordigd zijn, om vervolgens de enige ploeggenote die kan winnen tientallen kms alleen te laten achtervolgen. In GE waren ze 1 vd ploegen met meerdere rensters die Reusser lieten tijden. En in eerdere koersen zaten ze met drie of vier in een grote achtervolgende groep maar deden niks in de achtervolging, om dan vervolgens de sprint van die groep te winnen en vierde te worden,
Gewoon om en om springen totdat zij er in elk geval niet meer bijzit.
En als je niet anders kunt dan sprinten laat haar dan in elk geval niet zo gemakkelijk in je wiel zitten om haar vervolgens mooi aan te trekken….
Ook goed om te zien dat men er wel op gebrand lijkt te zien om niet weer van SDWorx te verliezen. Ze gaven SDWorx geen meter ruimte.
Maar zondag en vandaag blijkt wel weer dat SDW ook kan verliezen.
Al zie ik mooie Demi nog liever.
Het parcours zal ik wel nooit van gaan houden, sommigen vinden die hybride overgang van Vlaanderen naar Wallonie prachtig maar voor mij is het toch van tweeen niks. Los nog van dat er, zoals in te veel klassieke koersen anno 23, veel te veel lussen in zitten.
Weliswaar levert dat vaak suspense op maar het hele omgevingsaspect vervalt. Het kan toch niet anders dat dit voor het grote, incidentele publiek een bummer is?
De commentaarsectie van ES beviel me zeer matig: geven geen extra cachet maar versaaien de boel eerder.