Shirin van Anrooij reed tijdens het WK in dienst van Demi Vollering, maar in de finale streed ze ook nog om de wereldtitel in de beloftencategorie, met een zilveren medaille als resultaat. Dat was vooraf niet het plan, want haar focus lag op de elite-wedstrijd.

Van Anrooij was één van de Nederlandse vrouwen die kopvrouw Demi Vollering naar een goede uitslag moest loodsen op het WK in Glasgow, ook al maakte ze zelf kans op de beloftentitel. “Ik heb één belofte moeten maken en dat was allesbehalve bezig zijn met het beloftenpodium, dus het was ook gewoon echt geen doel”, vertelt van Anrooij.

Vroeg in de wedstrijd, op Crow Road, was Van Anrooij al gelost, maar toch wist ze zich weer een weg terug naar de kop van de koers te banen. “Ik voelde me in het begin eigenlijk echt super slecht. Ik was ook gelost op die lange klim, geen idee eigenlijk waardoor dat kwam. Toen kwamen we weer terug en toen wist ik: okay, op dit rondje is het wel nieuwe ronde, nieuwe kansen.”

foto: Cor Vos

Daar dacht Van Anrooij aanvankelijk niet aan de beloftentitel, maar vooral aan de kansen van Vollering. “Toen we op de lokale ronde kwamen, waren we nog maar met vier over van Nederland en toen zei Demi op den duur: dat gat moet gewoon dicht. Toen zijn we op kop gaan rijden en daarna heeft Demi het overgenomen en konden we eigenlijk niks meer doen. Toen zaten we met drie beloften in de groep daarachter en dan weet je gewoon ‘okay, nu kan ik niet meer opschuiven.’ Dan is het ook gewoon zonde om er niet voor te gaan.”

Riejanne Markus, die voor Oranje als wegkapitein fungeerde, gaf Van Anrooij vervolgens groen licht om voor haar eigen kans te rijden. “Riejanne was koerskapitein en toen vroeg ik aan haar of we nog iets konden betekenen, toen zei ze nee. Ik zei: ‘dit gaat ook nog om de eerste plek bij de beloften’ en toen zei ze: ‘Dan moet je proberen daarvoor te gaan en daarop te focussen, want je hebt alles eraan gedaan om Demi te helpen en daar kan nu niks meer aan gedaan worden.’ Dus toen kreeg ik de vrijheid om ervoor te gaan. Uiteindelijk waren mijn benen al best wel leeg van alles wat ik had gedaan.”

Op de streep was het de Hongaarse Vas die Van Anrooij en Shackley klopte en de U23-wereldtitel greep. “Ik weet dat de sprint niet echt mijn ding is en uiteindelijk wist ik dat ik haar gewoon had moeten lossen omdat ik haar gewoon niet kan hebben in de sprint. Dat was uiteindelijk ook zo, maar ik denk na het werk wat ik heb gedaan dat het nog wel een goed resultaat was”, vertelt de 21-jarige Van Anrooij.

foto: Cor Vos

Een mooie bonus na een dag knechten, al had ze logischerwijs graag een trede hoger op het podium gestaan. “Het is op een kampioenschap toch altijd heel zuur als je net tweede wordt.  Tweede is wel heel vet, maar op een kampioenschap is zo’n trui echt iets magisch, zelfs als het een beloftentitel is. Maar ik moet gewoon tevreden zijn.”