foto: Sirotti

De jaren na zijn wondergiro van 2009, toen hij zich na drie weken mocht kronen tot beste jongere en veertiende werd in de eindstand, waren voor Kevin Seeldraeyers kommer en kwel. Torenhoge verwachtingen verlamden de Belg van toentertijd Quickstep volledig. Dit jaar heeft de klimmer zijn plek terug gevonden, getuige zijn huidige tweede plaats in de Ronde van Turkije. Tegenover Het Nieuwsblad is de voormalige Belgische rondehoop bijzonder openhartig.

Na zijn knappe prestatie in de Ronde van Italië, strookten de verwachtingen volgens Seeldraeyers niet met de werkelijkheid. ”De jaren na die bewuste Giro waren zwaar. Pech en ziekte domineerden, en telkens als ik weer opnieuw mocht beginnen maakte ik dezelfde fout door te hard te trainen. Ik belandde in een negatieve spiraal en geraakte daar niet meer uit. Astana kwam gelukkig op mijn pad.”

Seeldraeyers werd vooral mentaal op de proef gesteld tijdens zijn verblijf bij de Belgische ploeg. ”De verwachtingen waren na die Giro niet meer realistisch. Ik werd neergesabeld in de kranten. Daarnaast kreeg ik ook geen steun vanuit de ploeg. Patrick Lefevre was altijd vriendelijk tegenover mij, maar zodra hij zijn rug keerde, hing hij andere verhalen op. Die moest ik dan in de krant lezen. Ik heb nooit aan stoppen gedacht, maar ik keek vaak uit naar het einde van het seizoen.

De nieuwe rol binnen het team werkt bevrijdend voor Seeldraeyers. ”Ik pak het tegenwoordig rustiger aan. Ik weet dat ik mezelf niet met teveel druk kan opzadelen. Als de ploeg mij vraagt om de finale te rijden, ben ik bang dat ik door de mand val. Op dit moment loopt alles op rolletjes, maar het kan zomaar gebeuren dat het in mijn hoofd opnieuw verkeerd gaat. Nu ik werk voor kopmannen, scheelt dat een pak stress. Ik doe mijn werk en dat is het.”