Rudy Pevenage heeft na jaren stilzwijgen een boekje open gedaan over zijn tijd als ploegleider. Pevenage vertelt in zijn biografie ‘Der Rudy’ (die deze week verschijnt) over de periode dat hij zijn pupil Jan Ullrich bijstond in een door dopinggebruik gekenmerkt tijdperk. Het achterste van zijn tong laat hij evenwel niet zien. Namen en rugnummers laat hij achterwege, al wijst hij wel met de beschuldigende vinger richting de UCI.
Voordat hij ploegleider werd, was Pevenage van 1976 tot 1988 beroepsrenner. Zijn voornaamste moment of fame beleefde hij in 1980, toen hij in de Tour de France negen dagen de gele trui droeg. Het was het jaar dat Joop Zoetemelk de Tour won. Volgens Pevenage is die eindzege deels te danken aan een deal die Peter Post maakte met de IJsboerke-ploeg van Pevenage. Het team kreeg een geldbedrag in ruil voor steun aan TI-Raleigh. “We kregen voor onze inspanningen op voorhand al een miljoen Belgische frank. Dat geld is verdeeld onder de renners en het complete begeleidende personeel.”
Na zijn actieve carrière stapte Pevenage in de ploegleiderswagen. Eerst bij Histor-Sigma en La William-Duvel, voordat hij bij Deutsche Telekom Jan Ullrich onder zijn hoede kreeg. Het supertalent groeide uit tot zijn vertrouweling. Ullrich en Pevenage vierden grote successen, met de Tourzege in 1997 als absoluut hoogtepunt.
Na acht jaar moest Ullrich vertrekken bij de Duitse formatie. Bjarne Riis wilde hem inlijven bij CSC, maar slaagde er niet in om het benodigde sponsorgeld bij elkaar te krijgen. Het werd uiteindelijk de nieuwe ploeg van spijkerbroekenketen Team Coast. Het liep uit op een fiasco, hoewel Ullrich na het inspringen van Bianchi nog wel tweede werd in de Tour.
Ullrich werd in 2003 2e in de Tour – foto: Cor Vos
Desastreus foutje
In 2004 keerde ‘Der Jan’ terug op het oude nest, niet wetende dat twee jaar later de veelbesproken dopingzaak Operacion Puerto rond de Spaanse dopingdokter Fuentes zijn einde zou inluiden. Ullrich kreeg van de Spanjaard de codenaam ‘Hijo di Ridicio’, Spaans voor ‘zoon van Rudy’. Een foutje van Pevenage tijdens de Giro d’Italia bleek desastreus.
Ullrich won de tijdrit in Pontedera met een halve minuut voorsprong op Ivan Basso. Pevenage wilde zijn vreugde overbrengen aan Fuentes. “Ik zag de oude Jan weer terug”, kijkt Pevenage nu terug. “Ik was blij, moest dat delen met Eufemiano, maar de kaart van de telefoon was leeg. Opladen kon niet, daar moest je je voor identificeren. Door mijn enthousiasme kon ik niet wachten, ik pakte maar snel mijn eigen telefoon en belde naar Fuentes. Niet zo slim, want op hetzelfde moment werd hij afgeluisterd. Zij, als in opsporingsdiensten en de Spaanse politie, hadden ineens ook mijn nummer. Het was voor die instanties meer dan voldoende, het net rondom de dokter sloot zich en in het bijzijn van Manolo Saiz werd Fuentes gearresteerd.”
Ullrich ontbrak daardoor in de Tour van 2006, hoewel het lang duurde voordat de Duitser daadwerkelijk uitgesloten werd. Een verzoek van toenmalig UCI-voorzitter Hein Verbruggen om met een smoesje af te melden, werd door Pevenage de week voordien nog afgeslagen. Pas op zaterdag – nadat de ploegenpresentatie al geweest was – werden Ullrich en andere renners van de startlijst gehaald.
De affaire betekende ook het einde van zijn carrière. Pevenage beweert alle codenummers van de 211 in beslag genomen bloedzakken te kennen, maar noemt in zijn boek geen namen van renners of andere sporters die klant waren bij Fuentes, behalve dat er ook een ‘vooraanstaande Spaanse tennisser’ klant was.
Ullrich en Pevenage in 2004 – foto: Cor Vos
Armstrong bevoordeeld
Kopman Ullrich vierde zijn successen in een tijdperk dat doping gemeengoed was. Pevenage beschrijft in zijn boek dat ook T-Mobile daar aan meedeed en via colablikjes met dubbele bodems en bloedzaken in melkpakken op een inventieve manier het transport uit het zicht hield. “Het spel moest meegespeeld worden om niet te verliezen”, stelt Pevenage.
Het veelbesproken EPO kon niet getraceerd worden wanneer de behandeling twee dagen voor een controle stopte. “Dat was een publiek geheim. Er kon in alle vrijheid geëxperimenteerd worden”, aldus Pevenage. Na de komst van whereabouts werd het voor renners lastiger om uit het zicht te blijven. “Tot we erachter kwamen dat een rijke Amerikaanse wielrenner de UCI hielp met de aanschaf van betere en specifiekere machines. Natuurlijk was dat een wederdienst waard: zijn ploeg wist waar en wanneer de controleurs zouden opduiken”, beweert Pevenage.
Johan Bruyneel – ploegleider van de ‘rijke Amerikaanse wielrenner’ Armstrong – reageerde inmiddels via Twitter. “Rudy, het is allemaal de schuld van Lance en mij. We hebben jullie ertoe gedwongen…”, aldus een cynische Bruyneel.
Met Ullrich zelf gaat het volgens Pevenage na een moeilijke periode inmiddels weer wat beter. “Ik heb hem drie weken geleden voor het laatst gezien”, vertelt hij aan Het Laatste Nieuws. “Jan heeft nog mindere periodes, maar van zijn verslaving is hij af”, zegt Pevenage. “Hij is top nu. Hij heeft een videoboodschap ingesproken voor de aanwezigen op de boekvoorstelling. Iedereen zal zien dat hij goed bezig is.”
40 Reacties
Weer zo’n rat die nóg een keer wil verdienen aan doping…als het allemaal zo zwaar weegt waarom dan de illegaal verdiende centen niet terugstorten ipv van het thema nog een keer uit te melken ?
Ach gossie, we trekken nogmaals thee van een oud zakje omdat ook Pevenage z’n memoires wil verkopen? Had beter niet geklapt menneke….
1 miljoen BeF ??? Dat hoort veel maar is omgerekend maar 2500 euro om met de hele ploeg te verdelen. (Bron: https://nl.coinmill.com/BEF_EUR.html) Een koopje om de Tour mee te winnen.
Ha ha klopt helemaal… Met die kanttekening dat 40 jaar geleden 50.000 gulden een hoop geld was:
Inflatie meegerekend zou dit nu ca. 100.000 gulden zijn.
http://www.iisg.nl/hpw/calculate2-nl.php
Dat is ook wat ik gelijk dacht.
edit wf: gedraag je
1 miljoen BEF is ongeveer 25 000 EUR. Uiteraard had dit in 1980 een grotere waarde. Ongeveer 3 a 4 maal zoveel als vandaag. +-100 000 EUR.
25 duizend => kocht je in die tijd een BMW 5 of een dikke mercedes voor.
Voorschot voor de nieuwe ploegbus of een paar decadente feesten met champagne en h**ren.
In 1980 waren de salarissen in het wielrennen veel lager dan nu. Criteriums rijden was noodzakelijk om rond te komen. 25.000 euro lijkt weinig, maar veel renners en begeleiders hielden er na verdeling nog steeds meer dan een maandsalaris bonus aan over.
De eerst prijs was in 1980 ook maar 100.000 Franse frank (15.000 euro). Minder dan wat TI-Raleigh betaalde aan IJsboerke.
Als hij nou namen en rugnummers zou noemen, dan zou het nog lezenswaardig zijn misschien.
Maar het zoveelste verhaal uit die tijd; ik heb het inmiddels wel gelezen. En ik ga dus geen geld uitgeven om deze boef zijn zakken te vullen.
Hebt ie gevraagd maar mocht niet van ze vriend Fuentes, die is ook een boek ant schrijve
getiteld: “De Hond Spiegelt Zich Aan Zijn Baas, Maar Soms 0ok Andersom”
Slechte timing voor publiciteit. Hij had beter zijn rotzooi vlak voor de Tourstart wereldkundig kunnen maken.
Wat heeft hij nodig geld, publiciteit?
Wat is de toegevoegde waarde van weer zo’n verhaal zonder een opening van zaken, zonder de echte waarheid.
Fuck off Rudi!
Als er nog renners zijn die ontkennen dan zullen het er heel weinig zijn….
Wanneer je je er druk over maakt dat er met zo’n boeken geld wordt verdiend, dan moet je vooral niet klikken en reageren in dit soort artikelen. Het verdienmodel van WF is gebonden aan kliks. Zo gauw je dit artikel opent, dan gaat de kassa rinkelen. En hoe populairder dit onderwerp, hoe vaker je zo’n doping artikelen zult zien op de site.
Ik heb er helemaal geen problemen mee. Indien Fuentes een boek uitbrengt waarbij de recensies goed zijn, dan koop en lees ik het direct.
Dan ben ik zeker in de minderheid dat ik dit type relaas best pruimbaar vind. Het is vast niet allemaal 100% waar maar geeft goed de tijdsgeest weer.
Met je eens. Dit geeft prima weer hoe het in die tijd ongetwijfeld was. Los van de beweegredenen van Pevenage om dit boek uit te brengen. Ik vind het best interessant om te lezen, hoewel niet heel verrassend meer. Pevenage zelf laat me koud. Ik heb geen hekel aan de man. Ik heb ook geen sympathie voor hem.
Het is -zoals in alle wielerboeken- 100% de eigen waarheid. De rode draad is inderdaad wel overal hetzelfde en van een lelijk tijdperk weten we nu steeds meer en meer losse stukjes. Toch zou het mooi zijn als er nog eens een (financieel) onafhankelijk vooraanstaand persoon de hele beerput opentrekt en namen en rugnummers noemt. Als Rudy echt de namen van de bloedzakken kent wat wil hij nu dan bereiken door het te benoemen maar de namen niet te noemen? Soort verzekering tegen kwaadwillenden?
Twee jaar geleden reed ik een Tourtocht van ex-profs mee die hij organiseerde in Geraardsbergen.
Ik was eigenlijk te laat met inschrijven dus ik belde naar een nummer in de info.
Het was Rudy zelf. Het is wel een lieve, 'behulpzame' man hoor.
Ik kon nog meerijden, geen probleem.
Enkele van de grote namen met een 'groot' verleden:
Johan Museeuw + jonge vriendin, Dirk Dewolf waarmee ik sprak over Tenerife, die zag namelijk enorm bruin, leek wel Mohammed V van Marokko, De Peet, Nico Mattan + 35kg, Mario De Clercq, Paolo Bettini die wel 60 keer op de foto is gemoeten, iedere keer met een smile tot aan zijn oren. Jacques Hanegraaf…
Johan Van der Velde kwam ik ook tegen en wie echt indrukwekkend was:
Didi Thurau, statige kerel, vlijmscherp, spreekt leuk Nederlands met een Duits accent, die wist me te vertellen hoe geweldig Mallorca was en dat ie daar veel tennis speelde.
Oh ja, en datie op z'n 18de wereldkampioen werd op de baan en Eddy Merckx een keer geklopt had. Was ie wel trots op, had ik zo de indruk.
Rudy boert nog goed, zijn vrouw ziet er goed uit en hij rijdt niet in een versleten auto.
Ik weet nog dat der Rudi Haanegraaf op zn bek wilde slaan na Parijs – Brussel
Wanneer schudt iemand ze wakker? Het argument “Het spel moest meegespeeld worden om niet te verliezen” is niet relevant! Je moet al gebruiken bij aanvang van het spel!
De echte helden zijn zij die als junior/amateur niet gebruikten en het ook weigerden op de drempel van het profbestaan. Zij verloren niet alleen, maar hebben zelfs nooit mee kunnen doen met het spel. Omdat zij wel een ruggengraat hadden.
Trap er dus niet in, in dat zielige toontje van bijna alle zondaars.
Begrijp je het verschil tussen een feitelijke constatering en ‘zielig toontje’?
Tja als je in die tijd wilde winnen moest je bereid zijn om doping te nemen. En als je het niet deed, moest je noodgedwongen toezien dat andere en minder getalenteerde renners er met de prijzen en de eer vandoor gingen. Accepteren dat je in de marge bleef fietsen.
Ik vind het toch wel minimaal te begrijpen dat veel renners voor doping kozen. De medische risico's werden vast weggewuifd. En de morele bezwaren verzachtte je met het argument dat "iedereen het deed". Ik heb geen oordeel over renners uit die tijd die wel voor doping kozen. Uit menselijk oogpunt begrijp ik de keuze om het wel te doen.
@panache
vind je de constatering van velen “zo zat het systeem nou eenmaal in elkaar” niet neigen naar het aannemen van de slachtofferrol?
Ik doel trouwens niet specifiek op pevenage hoor. Maar toch, het wordt hier wel weer genoemd. Ik denk dan altijd aan de moedigen die het spel bewust niet meegespeeld hebben. Begrijp je dat ook?
Zo’n onzin….
Alles draait om eigenbelang, alleen diegenen ( een hele spaarzame uitzondering daargelaten) die van zichzelf weten dat er toch niet voldoende op zat deed niet mee, de rest blaasde vrolijk mee. En geloof me, ik ben een van degenen, ik weet echt wel waar ik het over heb.
Van ezels maak je geen renpaarden, en ondanks dat iedereen op het veld 30% te hard liep, was het speelveld an sich eigenlijk voor iedereen gelijk, en niemand die daar heel veel vragen over stelde.
Neemt niet weg dat het nu volgens mij 100x beter is, maar misschien ben ik nu verworden tot de vader die ziet wat hij wil zien, zoals mijn vader in Lance de messias zag die aantoonde dat een schone topsport mogelijk was. Alleen de échte players van dit moment weten hoe de kaarten geschud zijn, maar die weten zelf echt wel hoe het zit
@ebl met veel van wat je zegt ben ik het eens. Maar waar het mij meer om gaat is dat degene die geweigerd hebben te pakken (dat is de minderheid, maar juist dáárom) ook respect verdienen in al die aftermath boeken en interviews. En dat gebeurt te weinig (bijna niet).
Dat de niet-pakkers ezels waren ipv renpaarden is zeker lang niet altijd waar. Als je zo dicht op het vuur zat weet jij ook dat het voor velen een dun lijntje was tussen prof of niet-prof. Nét die ene laatste world cup wel goed presteren, of net niet en dan toch maar de studie oppakken.
Dat geldt zeker voor die tijd, toen je nog met een fractie minder talent met keiharde discipline een stukje kon inlopen. Dan maar geen discotheek of dames op bezoek de avond voor de wedstrijd. Doping was daarin dan weer een andere variabele..
Jij was misschien een supertalent waardoor de nuance aan je voorbij is gegaan. Maar er zijn zoveel verschillende verhalen van hen die het net wel en net niet gehaald hebben..
De realiteit is dat doping gemeengoed was in het peloton. Het is rot voor de jongens die echt geen doping namen. Voor hen was geen plaats behalve in de marge. Pevenage was iemand die het spel speelde en er goed in was. Een geslepen vos.
Johan Museeuw zei dit over doping en over zijn gebruik ervan :
“Net als het hele peleton. Iedereen gebruikte. En iedereen, niet alleen het peloton, iedereen in de ploegen wist daarvan.”
Veel bekende, gevierde, ex topsporters brengen een boekje uit met smeuïge details. Niets nieuws onder de zon, evenmin het dopinggebruik in die tijd.
Het zijn overigens geen gedocumenteerde (auto) biografieën. Dus waarom al die ophef?
https://www.youtube.com/watch?v=pJ1-McgTE1w
Dit is het enige echte nieuws rond de biografie van Pevenage. De rest van de dopingverhalen is Bassie & Adriaan, en dan niet die clown en die acrobaat.
Eigenlijk niks nieuws onder de zon. Maar toch eindelijk eens iemand die de toenmalige baas van de uci (zijnde jullie “onbesproken” landgenoot zaliger) durft te beschuldigen van corruptie.
Dat is wel mooi, vermoed dat het in de zaak Froome ook wel een beetje vreemd is gegaan vanuit de UCI zelf. Hoog in de boom zitten vele rotte appels, juist omdat die vaker ambiëren om hoog in de boom te hangen.
De bewijzen zijn natuurlijk al lang spoorloos maar ik weet van een positieve test bij Bolts (toen Telekom, Pevenage) die door Hein weggewerkt is omdat het Duitse wielrennen toen net boomde…
Hij kan nu na deze “bekentenis” weer mooi ploegleider worden.
lang geleden maar uiterst actueel. er is werkelijk niet veranderd.
Heb je de klimtijden eens vergeleken, of lul je maar wat?
Doping is marginaler geworden maar het speelveld van bedrog hetzelfde.
En in 2031 ook nog.
Ja ja de UCI eerst een Amerikaan van een Amerikaanse ploeg en nou een Engelsman van een Engelse ploeg .
Och over een paar jaar is er weer een ander aan de beurt ,dat spul zal nooit uit het wielrennen verdwijnen
Uit zijn epo-duim gezogen.
Hij zijn zegje gedaan en dan nu weer van mooie wielersport genieten! Over-en-uit