Roodhooft over skivakantie Van der Poel: “Na intense periode is mentale rust welkom”
Met een glorieuze triomftocht op het WK in Dübendorf sloot Mathieu van der Poel een nagenoeg perfect veldritseizoen af. De kopman van Alpecin-Fenix verruilde na het WK de fiets voor de lange latten om van een skivakantie te genieten. Kan dat? Volgens ploegmanager Christoph Roodhooft alleszins wel: “In het mountainbiken neemt Mathieu risico’s die van een heel andere orde zijn. Hij is verstandig genoeg om te weten wat hij kan en mag doen, bovendien kan hij héél goed skiën”, zegt hij tegen Het Laatste Nieuws.
“Net zoals iedereen die werkt, is hij blij met af en toe een beetje vakantie”, zegt Roodhooft. “Mathieu zat er fysiek niet door, en hij was ook niet fietsmoe, zoals na het WK op de weg, maar zo kon hij het kopje even vrijmaken. Mathieu was de hele winter aan de gang, na zo’n intense periode is een beetje mentale rust welkom.”
Er zijn ploegen die het hun renners verbieden om te gaan skieën, maar Roodhooft vindt het moeilijk om dat te verbieden. “In het mountainbiken neemt Mathieu risico’s die van een heel andere orde zijn. Hij is verstandig genoeg om te weten wat hij kan en mag doen, bovendien kan hij héél goed skiën.”
Geen après-ski
Van der Poel is wel gevraagd om een hotel te boeken dat boven de 1800 meter ligt. “Dat noemen ze het nuttige aan het aangename koppelen.” Uiteindelijk is de keuze gevallen op Chandolin, een ski-oord waar liefhebbers van de après-ski minder goed aan hun trekken komen. “Maar daar was hij ook niet naar op zoek. Mathieu leeft zich liever uit op de piste. Hij vertelde me dat hij ervan genoten heeft.”
Van der Poel gaat deze week de fietstrainingen hervatten. Waar hij vorige maand nog trainingen deed met het oog op het WK veldrijden zal hij nu weer overschakelen naar duurtrainingen om zich gedegen voor te kunnen bereiden op het klassieke voorjaar.
Als Mathieu over 2-3 jaar nog steeds bij deze ploeg zit, zit ie met een gigantisch probleem qua ondersteuning. Of er moet jaarlijks een aardverschuiving binnen de ploeg plaatsvinden, qua renners, materiaal en omkadering.
Wat dat betreft zit WvA al in een betere positie en begint hij met een veel sterkere basis aan z'n wegcarriere
Onzin. Die ploeg kan wel degelijk met hem meegroeien. Als Mathieu het dit seizoen op de weg weer kan bevestigen hoe goed hij is, zullen sponsoren alleen maar in de rij staan om die ploeg te injecteren met geld. Kijk alleen al naar Zwift en Canyon. Ik zal er niet gek van staan te kijken als hij over 2 jaar de best betaalde renner ter wereld is en dat de ploeg hier alleen maar van kan profiteren. Vind de vergelijking tussen Sunweb en Dumoulin ook niet opgaan, omdat Sunweb gewoon niet afwijkt van hun protocollen.
Snuffelstage bij Cirque du Soleil zouden ze ook geweldig vinden.
Ik denk dat ze heel goed weten hoe ze met VDP en zijn omgeving moeten omgaan. Dat het een combinatie is van wederzijds respect en vertrouwen, perspectief, vrijheid, geld en omkadering. En ik den ook dat ze "team VDP" nauw betrekken bij de toekomstplannen. Dat heeft hij afgedwongen met zijn resultaten, op de fiets en qua uitstraling voor en naar de ploeg.
En tot op heden past het perfect. De vrijheid om te crossen en te MTB-en, het geschikte materiaal hiervoor, en bovendien een aantrekkelijk wegprogramma met steeds betere renners in steun, inclusief schaduwkopmannen als Merlier en Vakoc.
Ik denk dat ze diagonaal in de broek poepen bij het idee dat MvdP ergens anders wil rijden en daarom op alles ja zeggen. Zo schat ik die broederkes Roodhooft in.
Toen ik op de weg reed in NL heb ik in valpartijen mijn ellebooggewricht blijvend beschadigd, mijn schoudergewricht geheel afgescheurd gehad van mijn sleutelbeen, verschillende keren nauwelijks kunnen werken door grote lappen afgeschuurd vel op de zijkant van het scheenbeen, tijdens een criterium op de motorkap van een auto geklapt toen ik uit de bocht vloog en dágen me niet of nauwelijks kon bewegen zo gekneusd was ik ( Die auto was trouwens van Richard Plugge !) etc.
Iedere wegrenner heeft zulke verhalen.
Toen was ik jong en flexibel en nu ben ik een vijftiger en rijd ik MTB marathons in Spanje en ik val regelmatig, ook op training. Dat doet altijd superzeer op die puntige rotsen maar ik heb in 7 jaar nul keer er iets anders aan overgehouden dan schrammen.
Mountainbiken is super veilig!
Natuurlijk kan ik me niet vergelijken MvdP, maar ik daal toch bepaald niet langzaam hoor.
Goh dat wist ik niet.
Ja dan slaan mijn woorden eigenlijk nergens op :(
Ik hoor om me heen tijdens wedstrijden en van anderen hier in het wereldje ook nauwelijks over gevolgen van valpartijen. Dat is echt op 1 hand te tellen.
Op de weg is dat echt totaal het tegenovergestelde.
Een ongeluk kan natuurlijk altijd gebeuren, met vreselijke gevolgen.
Niet lullig bedoeld, maar vraag Gesink eens naar de laatste ATB tocht van zijn vader.
Ik stond daarvoor er ook nooit bij stil dat ATBen een gevaarlijke sport kon zijn itt. wegwielrennen.
Zo een boom schuift gewoonweg niet. Hier in Limburg geregeld zware ongevallen in het bos.
Nou inderdaad, dan is mijn beeld wel erg vertekend.
Dat boven de 1800m vind ik dan weer wel handig gezien. But still, skiën en kniën,n naah.
Dat mensen hier in een boogje met Roodhooft-wonderbrother theoriën omheen willen lopen zie ik als een blinde vlek van supporterism.
'Mwoahoah, kweenie, ôwàaa'
Hard op pedalen stampen gaat hem iets beter af.