Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Roger De Vlaeminck: “Remco Evenepoel moet gaan veldrijden”
Volgens Roger De Vlaeminck zou Remco Evenepoel er goed aan doen om te gaan veldrijden. Dat vertelt de inmiddels 72-jarige oud-renner in een interview met Knack. “Remco Evenepoel, die nu overal wordt opgehemeld, is een goeie. Dat zie je zo. Als hij vooruit wil, dan wordt hij het best veldrijder”, stelt De Vlaeminck.
Hij verwijst daarbij naar Mathieu van der Poel en Wout van Aert, die naast hun natuurlijke talent ook veel te danken hebben aan de cross. “Omdat ze ook nog eens crossen, hebben ze een serieuze voorsprong op de rest. Elke wegrenner zou minstens een veldrit of vijf, zes moeten rijden: het liefst de zware, echte crossen, zoals Zonhoven of Overijse. Perfect om de longen open te zetten”, aldus De Vlaeminck.Hij ziet ervaring in veldritten als een waardevolle toevoeging voor wegrenners. “Crossers zijn veel meer stuurvaardig. Ik ben in mijn hele carrière zo goed als nooit gevallen: geleerd in het veldrijden. De kampioenen van vroeger wisten dat allemaal. Eddy Merckx heeft ook nog gecrosst, net als Frans Verbeeck en Walter Godefroot. Een betere manier om de winter door te komen bestaat er niet”, stelt hij.
‘Niet te jong om de Giro te winnen’
Voor Evenepoel is eerst dit najaar de Giro d’Italia. “In het tijdrijden klopt hij de besten, maar verteert hij de bergen?” vraagt De Vlaeminck zich af. “Evenepoel is zeker niet te jong om te winnen. Daar ligt het nooit aan, onthoud dat. Je moet goed zijn: zo simpel is het. Je moet Messi zijn, maar dan op een fiets.”
“Remco Evenepoel, die nu overal wordt opgehemeld, is een goeie. Dat zie je zo. Als hij vooruit wil, dan wordt hij het best veldrijder.”
Daarnaast vraag ik me af of wij jou wel serieus kunnen nemen als je lag schrijft i.p.v. lach.....
En tja, was een typfoutje, hopelijk kan je me weer serieus nemen nu ik het heb aangepast!
Is een keuze maar als hij mikt op rondes of zware wedstrijden, zou ik niet trainen op korte inspanningen. Ken je kwaliteiten en probeer daar de beste in te worden.
1. Moet hij er wel nog bij zijn op dat moment.
2. Dan moet blijken of dat inderdaad een achilleshiel is.
Zo lang punt 1 nog niet vanzelfsprekend is, zal de nadruk nooit op punt 2 komen te liggen binnen de training.
Ik denk dat ze bij Lotto Soudal nog een vacature hebben voor ploegleider. Misschien iets voor jou.
In het begin terug op de weg mis je snelheid, maar daarna is je basis zo goed dat je er zeker niet minder van gaat fietsen.
Bovenstaande is een drogreden, de mijne ook. Kortom ik wacht op een echt argument.
Dat het geen nadelen heeft om wat te crossen in de winter ben ik wel van overtuigd. Dat Evenepoel een topcrosser wordt, zie ik ook wel niet gebeuren natuurlijk.
Maar wat extra techniek en stuurvaardigheid en beetje explosiviteit zijn dingen die iedereen wel kan gebruiken natuurlijk
Stybar komt niet veldrijden om mee te doen voor winst, hij haalt doorgaans de top 10 niet meer. Ook niet als duurtraining. Hij doet dat om zijn explosiviteit aan te scherpen met het oog op de klassiekers.
Hij doet het niet graag, dat zegt hij zelf, maar dit betekent niet dat hij het niet kan.
In de tijd van Roger huilden de ajuinen als Roger ze schilde.
In de tijd van Roger reed de derny achter Roger ...
Het blijft toch een apart figuur..
Denk dat hij beter andere manieren zoekt om een grotere explosiviteit te ontwikkelen.
Ik heb hem in 1969, live, aan het Gentse Zuidpark, bij zijn allereerste profkoers op 21-jarige leeftijd, de Omloop Het Volk (nu Het Nieuwsblad) zien winnen. Hij kon zowat alles. Hij was in de eerste plaats een "allrounder", type Sagan. Maar die ook kon klimmen. Massaspurten, korte klimaankomsten, klassiekers, kassseien, veldrijden.... Als klimmer stond hij net onder de echte klimmers en de beste klassementsrijders. Maar dat kwam vooral omdat hij in grote rondes (meestal de Giro) elke dag voor ritwinst en de puntentrui ging. Dan kom je er bergop veel minder aan te pas, of je laat het klimwerk schieten om de volgende dag(en) frisser te kunnen spurten. Heel af en toe liet hij een flits van zijn kunnen in het klimwerk zien. Als hij toch dicht geplaatst stond in de rangschikking, of als het spurtwerk door omstandigheden/valpartijen tijdelijk niet lukte. In een discipline blonkt hij niet of minder uit. In het tijdrijden. Maar daarvoor was hij zelden gemotiveerd, omdat hij niet voor het klassement reed. En, verrassend misschien, maar ik vond zijn veldrijden in vergelijking met wat hij kon op de weg, maar zo en zo. Technisch minder dan zijn broer, Erik, die zeven maal wereldkampioen werd. En bij het lopen en vooral in de modder, kwam hij er niet aan te pas. Hij werd dan ook maar een maal wereldkampioen in het veld. En nooit op de weg, wat hem bijzonder gefrustreerd maakte. Hij was ook niet de gemakkelijkste om mee samen te koersen in een ploeg. Hij gunde zijn ploegmaats, ook als ze beter waren of beter geplaatst waren, nauwelijks iets. Daar kan o.a. Johan De Muynck over getuigen. Die werd minstens eenmaal een Girozege (eindzege dan) door de neus geboord, omdat De Vlaeminck, als kopman, hem (een luitenant) niet hielp. Of zelfs tegen hem reed, hoewel De Muynck beter geplaatst was om de eindzege binnen te halen. Een soort Wiggins - Froome verhaal avant la lettre. Resultaat. Dat bewuste jaar wonnen zowel De Muynck als De Vlaeminck de Giro niet.
En wat het veldrijden voor Evenepoel betreft. Inderdaad, als nog jonge renner zou Evenepoel heel wat kunnen opsteken van het veldrijden, qua techniek en explosiviteit. Maar een goed veldrijder zou hij nooit kunnen worden. Daarin vergist De Vlaeminck zich. Maar enkele veldritten betwisten elke winter, zou Evenepoel zeker beter maken.