foto: Sirotti

Robert Gesink is niet de eerste Nederlandse toprenner die te maken kreeg met hartproblemen. In de jaren ’70 moest Rini Wagtmans vanwege problemen met zijn hart zijn wielercarrière vroegtijdig staken. De 67-jarige Brabander herkende al eerder de symptomen en hoopt dat Gesink een verstandige beslissing neemt.

Voor Wagtmans komt het nieuws niet als een verrassing. “Ik herkende zijn gedrag in de wedstrijden. Ik maakte mij ongerust. Ik heb iemand van de ploeg gebeld en heb gezegd: ‘Bescherm hem alstublieft. Laat hem niet sterven op de fiets!’. Wagtmans wist de link te leggen tussen de tegenvallende prestaties en de afwijking. “Hij stapte af op momenten dat hij niet hoorde af te stappen”, analyseert hij. “Ik denk dan terug aan zijn demarrage op het Nederlands Kampioenschap van 2011. Enkele ronden voor het einde plaatste hij een demarrage, maar een ronde verder hing hij op vijf minuten aan de ploegleiderswagen. Hij hing als een dweil aan het raam van de wagen. Vervolgens gaf hij op. Ik herkende dat en dat maakte mij onbeschrijfelijk angstig.”

Volgens Wagtmans zijn de symptomen voor een wielrenner in eerste instantie niet te herkennen. “Je bent zo sterk als een beer en voelt je ook niet ziek”, geeft hij aan. Op de fiets is het gevaarlijk. Daarom besloot Wagtmans op 27-jarige leeftijd zijn loopbaan te beëindigen. “Ik kon destijds niet geholpen worden. Ik was nog jong en de techniek was nog niet voldoende. Tot 1997 ben ik tussen de 200 en 300 keer bewusteloos geraakt. Pas toen ben ik in het ziekenhuis van Leiden geholpen en heb ik het onder controle. Wanneer ik het aan voel komen, neem ik nu een pilletje. Voor een coureur gaat dat natuurlijk niet. Die kan op de Tourmalet niet zijn even benen stil houden. Een renner als Bitossi heeft op die manier ooit de Tour uitgereden, maar dat was een andere situatie.”

Wagtmans hoopt dat Gesink zijn leven niet gaat riskeren. “Ik denk dat dit het einde van de carrière voor hem betekent. Het is bijna niet mogelijk om hier als topsporter mee om te gaan. Je kan het lichaam wel resetten, maar met de geest is dat niet mogelijk. De angst, het weggestopte gevoel blijft. Als actieve coureur is er geen tijd om daarmee om te gaan. Het heeft mij misschien wel vijftien jaar gekost om het een plek te kunnen geven. Hij moet doorgaan met zijn leven en het niet voor het wielrennen riskeren.”