Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Rigoberto Urán mogelijk toch langer door: “Ben erg bang voor mijn pensioen”
Afzwaaien na de Olympische wegrit in Parijs: dat was het plan van Rigoberto Urán. De inmiddels 37-jarige Colombiaanse klassementsrenner van EF Education-EasyPost heeft aangekondigd dat hij in 2024 stopt met wielrennen, maar begint nu toch te twijfelen over deze beslissing.
Dat laat Urán weten in gesprek met Canal RCN. “Aan alles in het leven komt een einde, maar ik ben wel erg bang voor mijn pensioen. Er moet psychologische hulp komen, aangezien topatleten in een bubbel leven. Alles is op maat gemaakt en je went nooit echt aan dat leven. Aan de andere kant: ik ben ook erg bang om te vallen. Het is moeilijk om mijn familie te zien lijden. Eigenlijk ben ik al te oud voor de sport.”
De nummer twee van de Tour van 2017 heeft wel de mogelijkheid om zijn carrière toch nog te verlengen. “Ik heb net een voorstel voor twee seizoenen gekregen. Het is een beslissing die ik alleen niet in mijn eentje neem. Er zijn een aantal zaken waar ik met mijn familie en het team naar moet kijken.”
Uran won in zijn jaren voor Team Sky onder meer een rit in de Giro – foto: Cor Vos
Het is onduidelijk welke profploeg Urán nog eens twee jaar in het peloton wil houden. Zeker is wel dat de Colombiaan de komende maanden nog zal uitkomen voor EF Education-EasyPost. Urán koerst sinds 2016 voor de Amerikaanse formatie, daarvoor reed hij in dienst van Etixx-Quick-Step, Sky, Caisse d’Epargne en Unibet.
Als we omkijken naar zijn meest opvallende resultaat, dan is dat de zilveren medaille op de Olympische Spelen van Londen in 2012, waar hij Alexander Vinokourov uit het oog verloor. Ook won Urán etappes in de Giro, Tour én de Vuelta en was hij tevens tweede in het eindklassement van de Ronde van Frankrijk (2017) en de Ronde van Italië (2013 en 2014).
Veel roem oogsten en enkele extra TV optredens leverden toen minder op dan wat hij zo hoppa in de hand kreeg. Broodrenner is een bekend begrip.
Uran heeft fraaie ritten gepakt in Giro, Tour en Vuelta, ik herinner ze allemaal. Die tegen Barguil was een van de betere rondeetappes ooit.
Sowieso 1 vd mooiste wielerstreken ooit. Stelletje Bobo’s was vooraf nog aan het huilen van doping boehoe, hoort deze sport wel op dit podium, jankjank.
Voila: Vino en Uran op kop die het op een akkoord gooien. Eat that.
Is dus al bijna langer profwielrenner dan dat hij het niet was. Knap dat hij nog even tegen het licht houdt dat dat psychologisch een serieuze impact moet hebben.
"Na haar officiële afscheid op 25 september 1954 in Tuschinski – daar traden toen onder meer Wim Kan, Wim Sonneveld, Toon Hermans en Max Tailleur op[3] – maakte Heintje Davids al snel haar comeback. Tot ver in de jaren zestig bleef ze optreden, waarbij ze regelmatig aankondigde dat dit echt de laatste keer was. Op den duur werd het verschijnsel van telkens afscheid nemen en weer terugkomen het heintjedavidseffect[4] genoemd". Uit Wikipedia.