Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Vuelta 2022: Richard Carapaz houdt Thymen Arensman af, Remco Evenepoel nooit in de problemen
Richard Carapaz heeft de twintigste Vueltarit op zijn naam geschreven. Bovenop de Puerto de Cotos nam de Ecuadoriaan afstand van vluchtgenoot Sergio Higuita en hield knap stand in het vlakke slot. Klassementsleider Remco Evenepoel werd amper bestookt en zal zo morgen de Vuelta a España op zijn naam schrijven.
Veel spanning bij de start in Moralzarzal vanmiddag, en dan vooral bij de troepen van Quick-Step – Alpha Vinyl. Zij kregen in een rit van 181 kilometer met vijf lastige beklimmingen zeker niet de gemakkelijkste dag om te controleren. Maar het doel was duidelijk: van Remco Evenepoel de eerste Belgische grote rondewinnaar maken sinds 1978.
De grote concurrenten? Enric Mas en de hele Movistar-equipe. Maar in de beginfase was vooral Robert Stannard bedrijvig met enkele aanvallen. De Australiër zag eerder deze week zijn land- en ploeggenoot Jay Vine uitvallen en zo zijn bijna zekere bolletjestrui verliezen. Mits Stannard vandaag dertig punten kon goedmaken op Richard Carapaz, kon Alpecin-Deceuninck het bergklassement alsnog binnen halen.
Bedrijvige Robert Stannard
Stannard trok er op uit met ploegmaat Xandro Meurisse, maar ook Clément Champoussin (AG2R Citroën), Rubén Fernández (Cofidis), Daniel Navarro (Burgos-BH), Juan Bou (Euskaltel-Euskadi) en Simon Guglielmi (Arkea-Samsic). Maar al op de eerste beklimming van de dag, de Puerto de Navacerrada, kregen we heel wat wisselingen voorin. Bou en Champoussin moesten afhaken, terwijl Marc Soler (UAE Emirates) de sprong naar voren maakte. Stannard pakte de bergpunten.
Een aanvalslustige Robert Stannard – foto: Cor Vos
De eerste klimkilometers van de dag inspireerden ook andere renners om een tegenaanval op te zetten. De namen? Rohan Dennis en Robert Gesink (Jumbo-Visma), David de la Cruz en Vincenzo Nibali (Astana Qazaqstan), Gino Mäder (Bahrain Victorious), Sergio Higuita (Bora-Hansgrohe), Jesús Herrada (Cofidis), Hugh Carthy (EF Education-EasyPost), Thibaut Pinot en Sébastien Reichenbach (Groupama-FDJ), Richard Carapaz (INEOS Grenadiers), Louis Meintjes (Intermarché-Wanty-Gobert), Alejandro Valverde en Gregor Mühlberger (Movistar), Jan Polanc (UAE Emirates), Urko Berrade en Pau Miquel (Equipo Kern Pharma) en Mikel Bizkarra (Euskaltel-Euskadi).
Echter maakte die groep niet zomaar de oversteek. Stannard ging voorin nog maar eens versnellen en kreeg Soler met zich mee. Op die manier hielden ze de achtervolgers nog een tijdje op twee minuten en kon Stannard ook de bergpunten op de Puerto de Navafría nemen. In de daaropvolgende vallei kwam, onder impuls van een zeer actieve Richard Carapaz en Thibaut Pinot, de hele achtervolgende groep dan toch voorin aansluiten. Op dat moment waren we op een dikke vijftig kilometer van de streep. Het gaf Carapaz de kans om bergpunten te nemen op de derde klim van de dag en zo zijn bergtrui veilig te stellen.
Versnelling Mas maakt geen indruk
Tijd voor beklimming vier: de Puerto de la Morcuera. Evenepoel voorspelde vooraf dat de koers hier pas echt zou losbarsten en zo geschiedde. Voorin gingen Meintjes, Carapaz en Higuita versnellen, terwijl in het peloton Movistar het tempo grondig verhoogde. Op twee en een halve kilometer van de top kwam de verwachte aanval van Enric Mas. Evenepoel gaf echter geen krimp, en ook Arensman gaf een beresterke indruk. Ook bij een prikje van Ayuso was de klassementsleider attent, waardoor de klassementsmannen samen over de top kwamen. Alleen de eerder gevallen Carlos Rodriguez moest passen.
Meintjes met Higuita en Carapaz – foto: Cor Vos
De voorsprong van Meintjes, Carapaz en Higuita was nooit groot. Een groepje achtervolgers bleef hangen op een halve minuut, terwijl in het peloton een indrukwekkende Marc Soler het verschil terugbracht van twee naar één minuut. Dat noodzaakte Richard Carapaz om al bij het begin van de Puerto de Cotos – de allerlaatste klim in deze Vuelta – te versnellen. Alleen Higuita had een antwoord in huis. De twee hadden even een verbaal conflict, maar deden er vervolgens alles aan om hun voorsprong van een minuut te verdedigen.
In het peloton was het lang wachten op een nieuwe versnelling. Verrassend genoeg kwam die van Miguel Angel Lopez (Astana Qazaqstan) op een dikke drie kilometer van de top. Joao Almeida (UAE Emirates) nam vervolgens over, met zo goed als alle favorieten in zijn spoor. De Portugees wilde de geloste Carlos Rodriguez op achterstand houden, zodat hij in de top 5 van het klassement terecht zou komen. Almeida bracht met zijn hoge tempo de favorietengroep bijzonder dicht bij het leidersduo, maar toen Carapaz met de top in zicht nog een extra versnelling in huis had, pakte de Ecuadoriaan weer twintig seconden.
Carapaz én Evenepoel houden stand
Carapaz moest alleen nog zes vlakke kilometers overbruggen. Ook daarin werd Evenepoel niet meer bestookt. Alleen Thymen Arensman probeerde nog de sprong naar voren te maken. De Nederlander kwam nog sterk opzetten, maar Carapaz hield stand. Zo pakt de INEOS-Grenadiers-kopman zijn derde ritzege in deze Vuelta. Remco Evenepoel mag morgen het algemeen klassement op zijn palmares bijschrijven.
En verder: hoe zou Michel Wuyts dit ervaren? Decennialang grote rondes verslaan met als uitschieter de ereplaatsen van Jurgen Van den Broeck in de Tour in de schaduw van de grote kanonnen. Op pensioen gestuurd en het jaar erna pakt Evenepoel de Vuelta. Voor een eerder chauvinistisch ingestelde mens leidt dat misschien wel tot in een kussen gedempt gekrijs.
Eddy Merckx daarentegen is nergens te bespeuren in reactieland, daar waar hij steevast negatief reageerde tav REV in de pers. Jammer.
Hoe oud ben je eigenlijk?
enkel Mas en Roglic niet
maar Roglic nam wel tijd in de ploegentijdrit
maar Evenepoel won 2x de klassementsstrijd in week 1
en klopte Roglic in de tijdrit.
Ik zou me als de wiedeweerga focussen op de Giro als ik veel van de subtop was. Die ligt echt helemaal open.
Ach die hele Jumbo-adoratie omdat ze Nederlands zijn of juist Jumbo-haat omdat mensen hen adoreren omdat ze Nederlands zijn, laat ik lekker aan me voorbij gaan. Ik vind het allebei nogal kinderachtig. Ik vond de Tour prachtig omdat de twee beste ronde renners van het moment elkaar op elke vierkante meter hebben bestreden en omdat de beste eendagsrenner van het moment, WvA, geen moment onbenut liet om dit te tonen. Welke truitjes of vlaggetjes deze mensen vertegenwoordigen interesseert me eigenlijk niet echt.
eerste week slaag gegeven.
Tweede week in TT extra voorsprong uitgebouwd. (Ook op Roglic)
Roglic risico's doen nemen.
3de bergetappe gewonnen
Én elke bedreiging afgeweerd...
Perfect!
n winnaar zonder serieuze tegenstanders. Volgende keer weer n echte vuelta hoop ik zonder brokken en illness.
Nederland heeft toch ook met dumoulin een zwakkere giro gewonnen me veel tijdritkms. Geen haan die er nu naar kraait..
Iedereen die een winnaar van een grote ronde omlaag haalt lijkt me verloren moeite om mee in discussie te gaan (of het nou Evenepoel of Dumoulin is)