Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Remco Evenepoel reed Tour de France met gebroken rib
Remco Evenepoel stapte afgelopen zaterdag teleurgesteld af tijdens de veertiende etappe van de Tour de France. Nu blijkt dat hij de hele ronde al met een gebroken rib rondreed. Dit als gevolg van een valpartij op het BK.
“Wat het hoogtepunt van mijn seizoen had moeten worden, veranderde in een teleurstelling”, schrijft Evenepoel in een uitgebreid statement op Instagram. “De Tour de France was mijn grote doel. Na mijn val in december heb ik alles met één duidelijk doel gedaan: op tijd klaar zijn voor juli. Het doel gaf me focus, maar het creëerde ook veel tijdsdruk. De wintermaanden, die normaal de periode zijn waar je een solide basis bouwt voor het seizoen, werden overgenomen door revalidatie en herstel. Ik had geen andere keuze dan geduldig zijn: ik moest herstellen.”
“Toen ik eindelijk weer kon trainen, ging alles plots heel snel. Het was constant gehaast: haast om op tijd terug te keren voor de klassiekers in april, haast om op tijd op hoogte te gaan, haast om klaar te zijn voor de Tour. Ik had altijd het gevoel dat ik achter de feiten aanliep. Tijdens de trainingen voelde ik me nooit helemaal mezelf: de gebruikelijke sensaties waren er niet. Maar ik bleef geloven. Ik wilde de droom niet opgeven.”
“We dachten dat de rust tijdens de revalidatie me voldoende herstel had gegeven. Maar in werkelijkheid had mijn lichaam nooit echt een pauze gehad. Het was nog steeds keihard aan het werk om te herstellen van de breuken en het trauma van de val. Achteraf gezien was ik niet overtraind, maar ik was wel duidelijk uitgeput. Ik begon al met een lage batterij aan de Tour.”
Gebroken rib
Maar er was meer aan de hand dan louter een lege batterij. “Vlak voor de Tour kwam er nog een valpartij”, vervolgt Evenepoel. “Tijdens het nationaal kampioenschap brak ik opnieuw een rib. Niet het ergste, maar zeker niet ideaal. Dus stond ik aan de start van de zwaarste koers ter wereld met een gebroken rib en een vermoeid lichaam. Geen ideale combinatie. Maar ik wilde mijn doel, waar ik zo hard voor had gevochten, niet loslaten.”
“Ondanks alles gaf ik alles wat ik had. Ik slaagde erin een etappe te winnen, droeg meerdere dagen de witte trui en stond hoog in het klassement. De eerste week ging goed, alles in overweging genomen. Maar in de tweede week begonnen de inspanningen hun tol te eisen. Ik hield stand, maar diep vanbinnen wist ik dat ik niet op mijn best was. Tot mijn lichaam uiteindelijk ‘genoeg’ zei.”
-
Lees ook Soudal Quick-Step gelooft nog altijd in ronderenner Evenepoel: "Nog steeds progressiemarge"
Trots
Het ging voor de eerste keer mis in de bergrit naar Hautacam. “Na twaalf dagen kraakte ik. Alles wat ik al die tijd had meegedragen, haalde me in. Maar toch wilde ik niet opgeven. Ik vocht zo hard als ik kon. Voor jullie, mijn fans, wilde ik echt het allerlaatste beetje geven wat ik nog in me had.”
“Maar twee dagen later voelde ik me compleet leeg”, doelt Evenepoel op de veertiende etappe naar Superbagnères. “Toen nam ik de juiste beslissing om van de fiets te stappen. En daarbovenop begonnen net de eerste tekenen van een infectie te verschijnen. Wat begon als een vage ongemak, veranderde in de dagen erna in een stevige sinusitis. Het sloeg hard toe.”
“Die dag werd één van de rauwste en meest kwetsbare momenten uit mijn carrière. Ik brak – en vreemd genoeg ben ik daar trots op. Het vergt kracht om te tonen dat dingen niet altijd gaan zoals je wil. Dat, zelfs als je iets heel graag wil, je lichaam soms andere plannen heeft. Dat moment, hoe moeilijk ook, liet zien dat ik mens ben – met hoogte- en dieptepunten.
Moeilijke beslissing
De Tour verlaten was de ‘moeilijkste beslissing’ die Evenepoel in lange tijd had genomen, schrijft hij. “Maar het was de juiste. Voor het eerst luisterde ik écht naar mijn lichaam. En ik hoop dat dat moment een boodschap uitzendt, vooral naar jonge renners die kijken: het is oké om te stoppen, het is oké om je moe te voelen, het is oké om mens te zijn. Soms is een stap terugzetten het sterkste wat je kunt doen. Nu neem ik de tijd om uit te rusten en te herstellen. Dank jullie wel voor alle steun. Het betekent meer dan jullie weten. Remco”, sluit Evenepoel af.
Op naar het volgende excuus.
Of dat de koers gewoonweg niet hard genoeg was, natuurlijk.
Een gebroken rib is inderdaad wat je noemt botten pech
Bende zeikers
Hij zegt zelf dat die rib eigenlijk het probleem niet is wel dat hij veel te snel is willen terugkomen in vorm naar de klassiekers.
Iets wat ik hier btw van enkele hier zelf heb gelezen als commentaar naar hem toe dat die dat niet had mogen doen.
Ik lees vooral een post van iemand die toegeeft veel te snel is willen gaan en dus een heel jaar heeft weggegooid door zijn eigen fout en die van de ploeg.
Hopelijk leert die eruit komt die sterker terug en vult hij zijn palmares lekker verder aan
Ja zeg, het is toch al een vol jaar geleden dat hij podium reed na breuken in april. Maar in de generatie van nú is top-5 echt wel het maximale!
‘Beste waarden ooit’ vooraf was overigens Vingegaard, niet Evenepoel.
Van gezwets gesproken.
Ook oefeningen waar ik vorig jaar moeite mee had, heb ik nu kunnen afwerken. Waarschijnlijk ook met iets hogere waarden. Op dat vlak voel ik dat ik beter ben dan voor de Tour van vorig jaar."
Veelbelovende trainingsresultaten, dat zeker. "Het is goed voor het vertrouwen", knikt Evenepoel. "Maar jammer genoeg win je niet enkel een koers door goed te zijn op training. Je moet ook het geluk hebben om de goede benen te hebben op de juiste dag. En uiteraard van pech gespaard blijven. Hopelijk kan ik meer betekenen dan vorig jaar."
Dus dit is gezwets? Letterlijk artikel van Sporza.
Niet vergeten dat hij in aanloop naar de Tour vorig jaar zwaar is gevallen in het Baskenland en die voorbereiding dus ook niet ideaal verliep.
Jouw interview is trouwens van vóór de Dauphiné. Kan best dat zijn waarden beter waren dan wat hij het jaar ervoor na zijn val in het Baskenland kon draaien op training. In de Dauphiné eindigde hij overigens hoger dan vorig jaar, dus dan lijkt zijn uitleg te kloppen.
Maar Evenepoel heeft aangegeven dat hij na de Dauphiné niet herstelde en ook zijn trainingen niet meer heeft kunnen doen door een gebrek aan basis uit de winter.
Gelukkig maar, alzo bestaat er geen twijfel meer dat hij alsnog de grootste ronderenner alle tijden is. Oef!
En Bora heeft nu geen reden meer om de miljoenencheque niet te tekenen.
Evenepoel heeft, terecht gezien zijn erelijst, veel vertrouwen in eigen kunnen, maar hij heeft al tal van keren aangegeven dat Pogacar nog van een heel andere orde is. Hij is ontzettend ambitieus, maar ook gewoon realistisch hoor.
Een kleine bloemlezing van enkele recente reacties:
25 december 2024 (Terugblik op de Ronde van Lombardije):
In de afdaling hield de 24-jarige Belg het verschil met Pogacar vervolgens beperkt. "Maar in de vallei, eigenlijk een stuk voor mij, reed hij nog eens twee minuten weg. Op zulke momenten besef je dat hij de beste renner ter wereld is en dat hij stilaan de beste ooit is."
13 juni 2025 (Over de Dauphiné):
Evenepoel sprak wél met de pers en was behoorlijk onder de indruk van Pogacar. Hij verloor bijna twee minuten. "Ze begonnen aan de klim alsof de finish 2 kilometer verder lag", zei hij tegen onder meer Sporza. "Pogacar was gewoon weer superieur. Hij toont wie de beste renner van de wereld is."
10 juli 2025 (Over de 1e tijdrit in de Tour):
'Ik verwachtte misschien wat meer voorsprong op hem, maar hij is gewoon de beste renner ter wereld en staat er altijd op de momenten dat hij er moet staan. Daarom is hij ook de te kloppen renner in deze Tour de France.
Je hoeft helemaal niet altijd achteraf met een verhaal te komen.
Totaal geen meerwaarde.
Mooi dat ie het zo uitlegt en zich ook kwetsbaar opstelt. Kan me ook inleven in dat gevoel van druk en haast na zo’n zware blessure waardoor je altijd moe bent en achter de feiten aanloopt. Dat hebben ze als team onderschat en de Tour was eigenlijk geen haalbaar doel. Vergeet niet dat deze jongen al terug is moeten komen van enorm zware blessures. Begrijp alleen niet of ze nou wel of niet wisten van die gebroken rib van te voren.
Dat hierboven gezegd hebbende. Wat ze wel enorm slecht aanpakken is expectation management. Echt een drama….
Vergelijk dat eens met Visma vorig jaar na de val van Jonas. Die zeiden dingen in de trant van dat ze überhaupt blij waren om mee te doen. Dat de achterstand ze eigenlijk nog meeviel na 3 minuten verloren te hebben en dat ze van dag tot dag kijken. Bij Quickstep hebben ze het erover dat Remco een stap dichterbij Pogi en vingegaard is gekomen en mee moet strijden voor de eindoverwinning. Wtf doe je jezelf en zo’n jongen dan aan….. waarom zeggen ze niet gewoon dat het een lastige winter is geweest en dat ze niet zeker weten of ie 3 weken lang een hoog niveau vast kan houden, dan heb je hele andere druk vanuit de media, maar nee, ze roepen dat ze een stap dichter bij Vingegaard en Pogi zijn gekomen en mee kunnen strijden. Echt enorm amateuristisch!
Almeida stapte met een gebroken rib al na één dag af, Remco trainde er mee en reed er 1.5 week meer rond in de Tour.
Wat een bink!
Het is eigenlijk zonde dat een team, en het is dan nog 1 van de grotere van het peloton (Je moet dus niet vragen wat de Tour betekent voor de kleinere teams), niet kan schakelen en zijn renners tegen zichzelf kan beschermen omdat ze met hun rug tegen de muur staan door het belang van de Tour. Als je leest dat Paret-Peintre eigenlijk helemaal niet naar de Tour wou (maar moest omdat hij de Giro miste), Evenepoel niet fit startte en ze hun belangrijkste klimknecht Landa moesten missen, vind ik het eigenlijk zielig voor de wielersport dat ze niet gewoon de logische beslissing kunnen nemen om die 3 de benodigde tijd te gunnen en te laten mikken op de Vuelta, en Merlier een deftige sprinttrein (en wat vrijbuiters) mee te geven naar de Tour.
En Umi is daarin tegen druk met haar zelf.
Hij moet keuzes maken.
Quote:
Winnaars hebben een plan en verliezers een excuus