Gisteren pakte Nicki Sörensen de mooiste overwinning uit zijn carrière door ver van de finish van zijn medevluchters weg te rijden. Franco Pellizotti zat ook in de kopgroep, maar hij kon het voor de tweede maal deze Tour niet afmaken. O.a. Albert Timmeren Greg Van Avermaet lukte het niet om de ontsnapping van de dag te zitten, hier hun verhaal over de etappe.

Albert Timmer
“Het was eigenlijk alles behalve rustig. Het ging de hele dag op en af en de eerste honderd kilometer werd er volle bak gekoerst. We hebben met de hele ploeg die eerste honderd kilometer geprobeerd om weg te komen, maar toen de definitieve beslissing viel, zaten we er niet bij. Daarna was het een gecontroleerde koers, maar ik vond het al met al best zwaar. Ik begin de Tour wel te voelen natuurlijk, maar ik ben zeker niet de enige als ik sommige gezichten vandaag zag. De benen voelen nog steeds goed en ik herstel ook goed. Morgen wordt een lastige dag, maar zaterdag is weer een mooie rit voor ons waarin we het zeker weer gaan proberen.”

Greg Van Avermaet
Ik heb van de eerste tot de tachtigste kilometer met elk groepje meegesprongen. Bij de beslissende ontsnapping zat ik inderdaad in het wiel van Sørensen. Ik heb even getwijfeld, maar ik zat al à bloc. Als ik toch was meegesprongen, had ik toch niet veel meer in de tank gehad.Er zijn tien momenten geweest dat ik dacht: nog even doorbijten, want dit is de goeie vlucht. Op het moment dat Sørensen ging, dacht ik dat iedereen wel weer ingelopen zou worden. Maar dat was niet zo. Dat is de Tour, hé.”

Franco Pellizotti
“Dit is al de tweede keer dat ik er naast grijp en in de Tour krijg je wellicht geen derde kans. Niemand wou mij helpen in de achtervolging. Er werd wel gereden door de anderen, maar niet stevig. Al moet ik wel toegeven dat Sørensen sterk was.Ik heb mijn zinnen gezet op een ritzege én op de bolletjestrui.”

Nicki Sörensen
“Gisteren lukte het niet, maar vandaag wel. De koers verliep zoals ik het wilde en op het eind voelde ik me nog sterk. Ik voel me geweldig nu en besef nog altijd niet dat ik een rit in de Tour gewonnen heb. Tactisch pakte ik het echter intelligent aan door vrij vroeg als eerste aan te vallen. Ik hoopte erop dat alle ogen bij de achtervolgers gericht waren op Pellizotti en dat was allicht ook zo. Calzati moest ik nog uit het wiel fietsen omdat hij van geen nut meer was. Was ik bij hem gebleven, dan waren de anderen zeker teruggekomen. Een overwinning als deze is normaal niet voor mij weggelegd. Ik ben maar een helper en daarom smaakt dit succes zo zoet”