Gisteren won Vinokourov Luik-Bastenaken-Luik. Achter hem werd er in de finale hard geknokt, door onder andere Gilbert en de Schlecks, om de Kazach van de zege af te houden. Sporza sprak na afloop met Gilbert en Cyclingnews met de broertjes Schleck over hun finale.

Philippe Gilbert
“Ik was wel goed vandaag. Ik ging met Schleck weg op de Roche-aux-Faucons, maar er kwamen er nog terug. Toen zat ik alleen en hadden andere ploegen nog meer renners. Om de aanvallen te pareren miste ik een ploegmaat. Jurgen Van den Broeck was wel goed, deed er ook alles aan, maar was geen 100 procent. Ik val net naast het podium. Dat was wel plezant geweest, maar 2e, 3e of 4e worden maakt niet zo veel uit. Het is toch vooral de zege die telt.”

Lorenzo Lapage (Ploegleider van Astana)
“Iedereen kan in de fout gaan in zijn leven en verdient een tweede kans. Ik leerde Aleksandr ook kennen als een mens met veel klasse. Hij wordt anders behandeld, maar blijft toch kalm. Vandaag heeft hij de zege zeker en vast niet gestolen. De manier waarop hij won, toont aan dat hij een echte kampioen is. Onze ploegtactiek klopte ook. Deze koers is ook het bewijs dat Vinokoerov en Contador wel in een ploeg kunnen samenrijden”.

Andy Schleck
“Ik was niet bepaald tevreden, omdat we beter waren dan het resultaat. Fränk had vandaag echt pech toen hij op het slechtste moment in de race problemen met zijn fiets kreeg. Maar hij was ontzettend sterk en kwam terug. We pakten nog bijna het groepje dat om de derde plaats vocht. Ik voelde me goed, maar iedereen keek vandaag naar me. Ik probeerde alles wat ik kon, maar het werkte niet.”

Fränk Schleck
“Ik moest van fiets wisselen, maar het is erg moeilijk om op een fiets van iemand anders te rijden. Ik zei er niets over op de radio, omdat ik wilde dat Andy zou aanvallen. Ik weet niet hoe ik dat voor elkaar heb gekregen. Ik had gewoon erg goede benen. We hebben laten zien hoe sterk we waren, maar hadden gewoon wat pech vandaag.”

Tankink
“Hier heb ik een heel goed gevoel over. Ik heb er alles uit gehaald wat er in zat en hoef mezelf geen enkel verwijt te maken. Meer kon echt niet. Ik heb het er nog met mijn broer over gehad, dat ik beter kon aanvallen dan afwachten. Beter dit dan later relatief onzichtbaar twintigste worden. Dat was in de Waalse Pijl ook mijn gedachte en daar had ik ook een goed gevoel over. Toen ging het al lekker, maar vandaag nog beter.

“Ik viel niet eens bewust aan. Eigenlijk kwam ik voorop doordat ik een bocht heel goed nam en niemand daar kon volgen. Het was een beetje mijn idee om op de Redoute aan te vallen. Het was dan wel na de top, maar toch. Dat moment heb ik nu toch te pakken. Inderdaad rekende ik op iets meer steun. Drie of vier man, dan heb je nog kans om voldoende marge voor de Roche au Faucons op te bouwen. Nu was het een kwestie van zelf alles geven en kijken waar het ophoudt.”