Quinn Simmons wil in 2023 maar al te graag zijn handen in de lucht steken. De Amerikaan van Trek-Segafredo reed zich in 2022 een aantal keer in de kijker, maar winnen lukte niet. “Ik ben vaak in de positie geweest om te winnen, maar dan gebeurt het gewoon niet.”

“Het zijn gewoon misrekeningen van mijn kant”, gaat Simmons verder bij CyclingNews. “Soms heb je gewoon net dat ene geluksmoment nodig om weg te kunnen rijden en te winnen. Ik heb dat echter nog nooit gehad. Dat is frustrerend.” Ondanks die frustratie probeert Simmons ook optimistisch te blijven. “Ik leer om geduldig te zijn. Gelukkig kwam ik eerder wel de in de buurt van de zege dan eerder niet, dat is al iets. Maar uiteindelijk wil ik wel degene zijn die het doet.”
De 21-jarige Simmons staat bekend als een van de talenten van het wielrennen. In de jeugd koerste hij nog tegen Remco Evenepoel, wat ervoor zorgt dat hij al snel de vergelijking maakt. “Het is inspirerend en cool om te zien dat hij nu de Vuelta wint, maar je kan ook het gevoel krijgen dat je achterop raakt. Het is nu geen leuke tijd om een jonge renner te zijn als je niet bovenmenselijk bent”, aldus Simmons.
Ambitieuze Simmons: “Ik geloof dat ik de grootste wedstrijden kan winnen”
“Misschien kost het mij wel een paar jaar extra om op het hoogste niveau te komen. Misschien gebeurt het zelf nooit. We weten het niet, maar ik geloof er nog steeds in. Ik geloof dat ik de grootste wedstrijden zal kunnen winnen. Ik weet niet wanneer dat zal zijn, maar ik ga het elk jaar proberen.”
5 Reacties
Zijn baard is eraf? Dat bericht heb ik gemist op Wielerflits.
Marginal gains hè, die gaat winnen in 23!
Deed ‘ie al tijdens de Tour. Nee, niet tijdens de etappe, maar tussen twee etappes.
Hoewel ik het op deze leeftijd zeker toejuich dat een renner zijn kwaliteiten of mogelijkheden wat aftast op verschillende terreinen lijkt het mij bij Trek wel een beetje aan een plan te ontbreken met deze jongen.
Lijkt qua postuur in aanmerking te komen voor het klassieke werk maar in het Vlaamse voorjaar geraakt hij al 2 seizoenen amper aan de finish (dit jaar oa door ziekte, dus wie weet). In rondes als Tirreno, Zwitserland en zelfs de Tour verrast hij dan weer wel door verrassend goed te klimmen vanuit vroege vluchten, maar meer dan publiciteit en een zeldzame ritzege zal hij daar niet mee kopen. Na de Tour reed hij nog amper koersen.
Als hij zo allround blijft zonder ergens in uit te blinken word je al gauw in het hokje van de erg gewaardeerde knecht zoals een Benoot geduwd (ook Simmons zie ik wel eens perongeluk de Strade winnen als hoogtepunt van z'n carrière, is daar ook al twee jaar top).
Fred Wright en Simmons, dat zijn wel de doorbraken om naar uit te kijken.