Nadat hij voor de veertiende keer Roland Garros won, onthulde tennisser Rafael Nadal dat hij tijdens het toernooi injecties toegediend had gekregen om de pijn van een hardnekkige voetblessure te verdoven. Thibaut Pinot reageerde via Twitter op deze bekendmaking. “De helden van tegenwoordig…”, tweette de Fransman sarcastisch. Zijn landgenoot Guillaume Martin liet zijn mening ook horen.

Pinot, die zich eerder ook al uitsprak over het gebruik van attesten en ketonen in de koers, reageerde op een tweet van Nadal zelf. In deze tweet had de Spaanse sporter gesteld dat het beter was dat men niet wist hoeveel injecties hij gedurende Roland Garros had gekregen. De opmerking van Pinot werd gevolgd door twee emojis: een met een bedenkelijk gezicht en een met een smeltend gezicht. De Fransman wijdde verder niet uit over de kwestie.

Wel retweette de renner van Groupama-FDJ later Clémence Lacour, een onderzoeksjournalist, die de houding van Pinot samenvatte: “Zijn (Pinots, red.) tweet spreekt ironisch van ‘de helden van tegenwoordig’. Deze helden kiezen voor prestaties ten koste van hun lichamen en willen presteren ondanks lichamelijke problemen, die zo erg zijn dat ze het tot slaap moeten brengen (Nadal had gezegd dat zijn voet als het ware tot slaap werd gebracht door de injecties, red.). Is dit het voorbeeld dat we willen voor onszelf en ons kinderen?”

Martin: “Wat Nadal deed, zou in het wielrennen onmogelijk zijn”
Een andere Franse renner, Guillaume Martin, ging in gesprek met L’Équipe dieper in op het geval Nadal. “Wat Nadal deed, zou in het wielrennen onmogelijk zijn, en dat vind ik normaal. Als je ziek of geblesseerd ben, rijd je geen wedstrijd, je gaat niet in competitie. Dat is logisch voor mij, om verschillende redenen. Ten eerste voor de gezondheid van de atleten. Op de lange termijn weet ik niet of het goed zal doen voor Nadals enkel. Daarnaast heeft medicatie, en vooral injecties, geen helend effect. Ze kunnen zeker effecten hebben op prestaties of verdraaid worden om prestaties te verbeteren, dus het lijkt me echt op het randje.”

Het valt Martin ook op dat er een groot cultureel verschil is tussen bijvoorbeeld het tennis en de wielersport. “Als een wielrenner zoiets zou doen, zou het verboden zijn, maar zelfs als dat niet het geval was, zou iedereen erover vallen en hem als gedopeerd brandmerken. Er is zo’n culturele achtergrond, zulke clichés die aan het wielrennen zitten.”

“Tegelijkertijd bewieroken mensen Nadal, omdat hij zoveel pijn kan lijden. Ik geloof dat Zlatan Ibrahimovic (voetballer bij AC Milan, red.) ook sprak over injecties in zijn knie. Ze worden gezien als helden omdat ze zoveel pijn kunnen lijden, maar in werkelijkheid worden ze geholpen door middelen om dat te kunnen. En nogmaals, dat is echt op het randje. De winnaar in wielrennen, en in de Tour in het bijzonder, wordt systematisch beschuldigd van doping, zelfs als er niets aan de hand is.”

Eigen ethische code
Martin ziet een grote verantwoordelijkheid voor renners zelf om te bepalen hoe ver ze gaan. “De UCI-regels zijn, wat mij aangaat, een minimum. Er zijn veel dingen die toegestaan zijn, maar die ik verbied voor mezelf. Het is een groot grijs gebied, waarin bepaalde medicatie verdraaid wordt, die normaal gebruikt wordt voor behandeling, bijvoorbeeld voor kanker of multiple sclerosis. Ik zie mezelf niet zoiets te nemen om een betere wielrenner te worden, zelfs als het toegestaan is.”

“De anti-dopinginstanties lopen altijd een stap achter, dus ik denk niet dat we op hen moeten wachten op stelling te nemen, voordat we zelf stelling nemen. Het is aan elke persoon om een eigen ethische code te construeren. Ik accepteer dat mijn resultaten soms slechter zijn vanwege die code, maar niettemin blijf ik dicht bij mezelf en ik ben daar blij mee.”