Philippe Gilbert is nu beste maatjes met Remco Evenepoel, maar de klassiekerspecalist moest in het begin wel aan zijn achttien jaar jongere landgenoot wennen. “Ik vond hem een beetje gek”, geeft hij toe in Het Laatste Nieuws.

Gilbert vindt het nog altijd zonde dat België met lege handen achterbleef na de WK-wegwedstrijd in Yorkshire, waarin hij zelf ten val kwam. Daarna probeerde hij nog terug te keren in het peloton, maar de wereldkampioen van Valkenburg zou nooit meer vooraan aansluiten. Even later stapte hij hevig geëmotioneerd uit de wedstrijd. “Op papier hadden we een team om wereldkampioen te kunnen worden, uiteindelijk gingen we naar huis sans rien. Dat was zonde.”

De Waalse renner, die de overstap maakt van Deceuninck-Quick Step naar Lotto Soudal, had na zijn val tijdens het WK alleen Remco Evenepoel, die net terugkeerde na een plaspauze, in steun. “Uitgerekend de jongste van de bende was bij de les. Het pakte me. Ook dát is een bewijs van zijn rijke potentieel”, zegt Gilbert. “Hij denkt en handelt tactisch. Wat hij in Yorkshire deed, was superprofessioneel. Het zal hem opleveren in de toekomst.”

‘Beetje gek’
Tegenwoordig schieten ze goed met elkaar op, maar Gilbert heeft wel aan Evenepoel moeten wennen. “In het begin nam ik hem niet te zeer au sérieux. Ik vond hem een beetje gek. Hij vertelde dingen, vóór de koers, waarvan ik dacht: ‘Hé ventje, wat zeg jij hier nu allemaal? Kalmeer een beetje.’ Hij zou dit doen en daar aanvallen… Arrogant, vond ik. Tot hij dat een paar uur later, in koers, gewoon omzette in de praktijk. Indrukwekkend.”

Of Evenepoel op termijn kan schitteren in het groterondewerk, daarover maakt Gilbert nog even voorbehoud. “In het tijdrijden is hij nu al wereldtop, in het middengebergte bij de beteren. Maar het zal me benieuwen hoe hij zich op cols van boven de tweeduizend meter uit de slag trekt tegen de Colombiaanse klimwonders. Zij zijn volgens mij de enigen die hem daar pijn kunnen doen. Vooral Bernal is fenomenaal op dat terrein.”